In het Rosarium wordt niemand beoordeeld op zijn talenten, afkomst of baan, maar enkel op zijn gave. Men wordt geboren met een bepaalde kleur en aan elke kleur zitten gaven vastgebonden.
Vale Blair is haar hele leven al onderdrukt om haar kleur. Zod...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lucia
Ik staar naar de ondergaande zon. Het doet pijn, het doet echt pijn, want ik wil de kleuren zien. Nu ik de wereld een keer in zijn volle glorie heb gezien, kan ik niet meer zonder.
Het was een droom, dat meisje, die kleuren, dat is zo. Voor hetzelfde geld was het een verbeelding. Misschien heeft de lucht wel een andere kleur blauw dan mijn droomlucht, misschien is het gras wel een heel andere tint groen.
En toch, het voelde zo natuurlijk. In feite was het heerlijk normaal, vergeleken met al de... die gebeurtenissen.
Mijn adem stokt en ik hoest terwijl ik de beelden van Leanne en Ava uit mijn gedachten probeer te verdrijven.
Dat lukt niet. Een zwarte duisternis omhult me, zet me klem.
Ik wil gillen als de beelden van het vuur en Leannes geschrompelde nek me binnenschieten. Ik wend mijn blik af van de zon en staar recht in die levenloze ogen van Leanne.
Ik weet nog net mijn hand over mijn mond te leggen on mijn gil te onderdrukken. Mijn benen trillen. Niet echt. Dit is niet echt.
Niet.
Echt.
Adem in.
Een, twee, drie, vier, vijf.
Adem uit.
Minuten gaan voorbij terwijl ik mezelf probeer te kalmeren. Ik moet stil zijn, zorgen dat mijn ouders niets merken. Ze maken zich nu al genoeg zorgen om mij, met alles wat gebeurd is. Ik snap het wel, maar ik wil hun moeite niet verspillen. Zuchtend draai ik me om naar de deur. Een pijnscheut schiet door mijn rug. Ik krimp ineen en wrijf met mijn rechterhand over mijn linkerrug. Het doet pijn. Ik moet verkeerd hebben gelegen in de huifkar.
Ik ga naar beneden en pak een glas water. Mijn moeder kookt. Het ruikt heerlijk; de geur van truffel zweeft door het huis. Truffelrisotto is verrukkelijk maar duur, en ik weet dan ook zeker dat mijn moeder dit speciaal voor mij bereid.
Dat zou ze niet moeten doen. Veel te duur. Veel te duur voor een moordenares.
Ik pak de krant die mijn vader van de kiosk heeft meegenomen. De voorpagina staat vol over het Bladerfeest dat morgen plaatsvindt, wanneer het begin van de herfst wordt gevierd. Het feest is vooral populair in Massike, ook wel het herfsthof genoemd, maar Celeia is nou eenmaal het hof van de festivals en zal dan ook groot uitpakken.
Morgen kleurt Celeia rood, oranje en geel, staat er. Ik probeer het scheurende gevoel te negeren.
Ik blader door de krant, lezend over de historie van het Bladerfeest, de marktbezetting en vragen naar danseressen om op te treden.
Ik blader verder en kom bij de economische pagina, advertenties en de weersverwachting. Ik heb de krant al bijna uit als ik het zie staan.
