Vast in Twilight

Vakantie

POV Daisy:

Het is nu zomervakantie in Canada. Iedereen in het weeshuis is druk aan het inpakken want er is gister namelijk bekent geworden. Waar en met wie je op vakantie gaat. Ik ga met Moniek naar Italië. Hopelijk wordt het leuk. Maar met Moniek weet je het nooit want, van alle begeleiders is zij de grootste kakker. Om 13:00 vertrekt onze vlucht naar Europa we hebben 1 tussenstap. We gaan namelijk eerst naar Amsterdam. Vanuit daar gaan we met de vliegtuig naar Pisa San Guisto. Dat is precies 49,2 km van het dorpje waar wij heen gaan.

'Daisy!! Waar blijf je dan!,' roept Moniek. Zo snel als ik kan prop ik de spullen in mijn koffer en ren ik naar het busje dat ons weg brengt naar het vliegveld. Nog voor dat ik zit begint Moniek al met mopperen ze zei: 'Het is niet slim om op het laatst moment nog iets in je koffer te doen. Of denk je soms dat het vliegtuig op ons wacht?! Nee mevrouw, maar. Niks te maare ik vroeg is het begrepen!! Ja mevrouw het is begrepen. Mooi zo. Toen ging de telefoon van Moniek over. Die ze op nam en ze praatte en praat de hele tijd door. Op een gegeven moment werd ik er gek van en besloot om muziek te luisteren me mijn oortjes.

Eenmaal aangekomen bij het vliegveld stond er een persoon op ons te wachten. Hij zou ons naar de juiste gate begeleiden. Tot we eindelijk bij de juiste gate aankwamen konden we meteen het vliegtuig in. We vlogen tweede klas en zaten aan de rechterkant. Moniek bij het gangpad en ik bij het raam. En al snel viel ik in slaap.

Droom:

Ik loop ergens door een bos. Het bos is erg kleurrijk en even veder op zie ik een heuveltje en daarop een huisje staan. Zo nieuwsgierig als ik was liep ik erheen en klopte op het deurtje. Het deurtje ging uit zichzelf open en zonder er bij na te denken stapte ik naar binnen. Meteen toen ik binnen was viel de deur dicht. Ik hoorde een stem die een naam fluisterde niet zomaar een naam maar, mijn naam! Ik vroeg toen:"Wie is daar? De stem zei:" Vroeger was je altijd gelukkig, maar nu ben je bijna altijd verdrietig. Even heersde der pijnlijke stilte waar ik bang van werd. Ik vroeg de stem wat het wou. De stem zei:"Ik wil je 1 gunst verlenen door je naar je favoriete film te toveren. Als je straks wakker wordt zit je wel nog in het vliegtuig met je begeleider. Wanneer je in Italië land staat er een busje op het parkeerplaats die je naar het hotel kan brengen. Maar pas op er kan ook een vampier op het vliegveld lopen. Mijn angst veranderde weer in nieuwsgierigheid en vroeg de stem:"Dus we zijn in een soort van Twilight beland?" Ja ook je bent dan in het verhaal van Twilight, maar na het conflict van de Cullens en de Volturi.

einde droom.

Ik werd ruw wakker geschud door Moniek. Ze zei we gaan zo landen. Even was ik verbaasd. Maar toen drong het tot me door:" Oh ja we zouden eerst gaan landen in Amsterdam." Moniek keek me chagrijnig aan:"Eerst wel ja, maar ze zijn rechtstreeks naar Italië gevlogen. Door de microfoon hoor je hoe een persoon zeggen:" Ik wil jullie er op attent maken dat we zo gaan landen. Dus doe allemaal uw gordel op. Alle passagiers doen meteen hun gordel om. Dus deed ik het ook.

Toen het vliegtuig eindelijk landde stapte we rustig uit. Moniek en ik haalde onze bagage op. Ik vroeg Moniek? Wat gaan we eigenlijk doen in Italië? Dat zie je vanzelf antwoordde? Op dat moment liep ik tegen iets harde aan en ik draaide om en daar zag ik een bloedmooie vrouw rond de 22 jaar. Meteen toen ik zag dat het een persoon was zei ik:" Het spijt me verschrikkelijk. Ik knielde op de vloer om
de papieren die ze liet vallen op te pakken. De vrouw knielde ook neer en begon ook de papieren op te pakken. Toen we bij opstonden stak ze haar hand uit en stelde ze zichzelf voor. Ze zei:" Het geeft niks het kon iedereen overkomen, mijn naam is Heidi Volturi. Wat is jou naam?" Moniek die er ook nog bij was duwde mij aan de kant en pakte haar hand aan en zei:" Ik heet Moniek." En wie is ben jij? vroeg Heidi aan mij. Moniek snauwde toe. Zij is niemand trok me bij mijn arm mee.