Vast in Twilight

Praten

POV Daisy:

Samen met Marcus liep ik naar de bibliotheek. We liepen samen naar binnen en gingen daar zitten bij een tafel. Marcus ging naast me zitten. 'Daisy weet jij iets van vampieren af?'vroeg hij voorzichtig. Ik keek hem aan en van binnen brak er paniek uit terwijl ik heel kalm vraag:'Dat zijn toch wezens die bloed drinken om te overleven? Waarom vraag je dat?' Marcus knikte met zijn hoofd en antwoordde:'Niet bang worden oke, maar vampieren bestaan echt.' Ik keek hem nep verbaasd aan en zei:'Dat meen je niet, echt?' Marcus pakte mijn handen in de zijne en vroeg:'Vampieren bestaan, wat weet je over soulmates?' Ik dacht even na en zei half vragend:'Dat zijn mensen die voorbestemd zijn om bij elkaar te zijn.' Marcus keek me een beetje glimlachend aan en knikt zijn hoofd. 'Als ze elkaar hebben gevonden kunnen ze elkaar onmogelijk laten gaan', vulde hij mij aan. 'Daisy, al heel mijn leven kijk ik er naar uit om mijn soulmate te hebben gevonden. En nu heb ik haar gevonden.' Ik keek hem verbaasd aan en vroeg:'Ben jij een vampier?'hij knikte 'Wie is je soulmate?'vroeg ik hem vol spanning. Hij veegde een pulk haar achter mijn oor en zei:'Daisy niet bang zijn oke, ik ben een vampier.' Ik keek hem aan en zag dat hij serieus keek toen drong het tot me door. Ik ben zijn soulmate.' Ik ben jou soulmate?' Marcus knikte zacht en zei:'De mannen die je net tegen kwam in de troonzaal.' Hij stopte even en keek me aan. 'Die zijn ook jou soulmate', voegde hij erachter. Ik zat stijf van de schrik en vroeg:'Wat houdt dat precies in? Ik kan zo toch wel gewoon naar mijn hotel?' Marcus keek me nadenkend aan en zei:'Dat is denk ik niet mogelijk, kijk in ons bestaan hebben we veel vijanden gemaakt en ,omdat jij de zwakke plek bent van mij en mijn broers zullen ze zich op jou richten.' Ik keek hem kwaad aan en riep:'Betekend dat ik hier moet blijven!' Marcus keek me aan en zei:'Probeer je verplaatsen in ons.' Ik keek hem aan en zei:'Ik heb een leven buiten deze muren mensen die op me rekenen. Ik kan hier niet blijven.' Marcus stond op en ging voor me neer knielen en pakte mijn handen vast. 'Daisy het spijt me maar je moet hier blijven. Je wordt zo begeleid naar je kamer.'