Vast in Twilight

Introductie

Beste mensen niet alle personages zijn van mij. Maar het verhaal is wel zelf verzonnen zo heeft Caius in dit verhaal geen soulmate. Ik hoop dat jullie het lezen en er van genieten.

Naam: Daisy Ross

Leeftijd: 17 jaar

POV: Daisy

Het is al 8 jaar geleden toen, mijn moeder om kwam bij een auto ongeluk. Sindsdien zit ik in het weeshuis. Waar je zelf niks te zeggen hebt. De mensen die daar werken die bepalen alles voor je. Wat je doet, hoe je het doet en wanneer je het doet. En nu de vakantie er aan komt gaan ze alle medewerkers en weeskinderen naar verschillende landen sturen. Ik ga samen met Moniek mijn begeleider naar Italië. De laatste keer dat ik daar was , was ik met mijn moeder. Het was 1 van haar favoriete landen om op vakantie naar heen te gaan. Ik herinder me alsof het gisteren was. Ons laatste momenten bij elkaar.

flashback:     

Daisy kom je nog van die bank af? vraagt mijn moeder, zodra ze binnen komt in de woonkamer. Ja, kom er zo aan mama alleen nog dit deel afkijken. Dat zei je een uur geleden ook al. Ja maar de film is over 15 minutjes afgelopen. Ik beloof dat ik dan kom helpen. Kijk je alweer die vampieren film, het heeft toch geen nut om een film zo vaak te kijken?.... Dat is het wel mama, maar mag ik hem nu veder afkijken?! Oké, oké maar over 15 minutjes beneden. Ja hoor, zeg ik tegen mijn moeder zodra ze uit de woonkamer loopt.

  15 minuten later:

Daisy kom je nog? Ja ik kom er aan. Eigenlijk zou ik liever de volgende deel willen kijken maar dat kan niet. Ik heb haar beloofd dat ik zou gaan helpen. Dan maar vanavond het volgende deel kijken. Jammerend loop ik de woonkamer uit. Zodra ik de keuken binnen kwam vroeg mijn mama of ik het stof van de meubels in de woonkamer wil halen. Dus pakte ik een doekje en liep weer naar de woonkamer. Waar ik vervolgens begon om de computer kast af te stoffen. Toen ik net 5 minuten bezig was kwam mijn mama in de woonkamer en zei:" Ik ga naar de winkel, maar ik ben ongeveer over 30 minuten thuis. Oké mama , antwoordde ik daarop. Ze haalde haar portemonnee uit haar tas en liep naar de deur en net voordat ze uit de deur was zei ze:"Ik hou van je." Waarop ik antwoordde 'Ik ook van jou'

Na ongeveer 1 uur was ze nog steeds niet thuis. Ik werd ongerust dus belde ik haar, maar meteen kwam haar voicemail. Dat is vreemd normaal neemt ze altijd meteen op. Ik besloot om op haar te wachten. Rond 19:00 ruim 3 uur later ging de bel. Ik liep naar de deur met de gedachte ze is thuis!! Maar zodra ik de deur opende zag ik 2 politieagenten staan. Verbaasd vroeg ik aan de agenten waarom ze hier waren. Eén van de agenten knielde tot mijn hoogde en begon met te praten. Hij zei dat er een auto geschept is door een vrachtwagen. Verbaasd dacht ik 'wat heeft dat met mij te maken'. De agent zag mijn verbaasde blik en ging veder met zijn verhaal. De inzittende van de auto heeft het helaas niet overleefd. Ik vroeg toen aan de agent:" wat heeft dat met mij te maken meneer? De ander politie agent knielde ook neer en zei:'De auto was van jou moeder. Mijn gevoel ging van verbaasd naar ongerust. Met tranen in mijn ogen vroeg ik hem:'Bedoeld u dat mijn mama niet meer leeft?' Helaas heeft ze het niet overleefd. Ik zou je daarom willen vragen of je met ons mee zou willen gaan naar het bureau. De hele rit naar het bureau had ik gehuild. Ik was ontroostbaar. Toen we bij het bureau aan kwamen ging alles zo snel. Na ongeveer 1 uurtje werd ik bij een weeshuis inschreven.

einde flashback:

En zo kwam ik in het weeshuis terecht.