Jongensinternaat, Oeps. Deel 1, 2 , 3, 4 ✅ 5✏️

D2 H28

{ Kayne }

Ik hou van je.

Ik hou van je.

Ik hou van je.

Ze blijven door mijn hoofd zweven. Ze kijkt me gekwetst aan. 'Trouw dan met me.' Komt dan uit mijn mond.

Ze knippert een paar keer verbaasd met haar ogen.

'J-Je vraagt me nu om met je te trouwen?' Stottert ze. 'Ik denk het.' De twee meiden naast me lopen weg.

'M-Maar.' Ze haalt gefrustreerd haar handen door haar haren. Haar ogen zijn niet meer dof. Er zit leven in.

'Zo kan het niet! Zo moet het niet!'

'Hoe dan?'

'Een paard! Of of 1000 rozen! Maar niet zo! Niet niet zo!'

'Oké.'

'Oké?' Haar ogen glinsteren weer geweldig. Ik glimlach. 'Ja.' Ik loop met een glimlach langs haar. 'Ze is terug.'

{ Sara }

De glinstering in zijn ogen is terug en ik kijk glimlachend naar zijn rug. 'Wat was dat?!' Vraagt Tod. 'H-Hij vroeg me om met hem te trouwen.' Lach ik in de wolken.

'Maar leven gaat veder! Doei hè!' Ik pak mijn tas en loop naar de lift. Ik sta erin en Olivia rent er snel in. Ik kijk haar glimlachend aan. We beginnen dan beide te gillen.

*

'SARA COLLIN! THUIS KOMEN!'
Het is nog maar woensdag en ik moet nu thuis komen. Mam heeft opgehangen. 'Jullie hoorden het. Gaan jullie mee?' School is al voorbij. Ze knikken en we gaan op weg naar pap en mam.

Ze staan samen met een bezorger buiten. Ik ren naar hun toe.

'Hier staat dat het voor Sara Collin is!' Zegt de bezorger. 'Ben er.' Sta ik bij ze. 'Zou je even willen tekenen?' Vraagt de man. 'Waarom?'

'Dit is voor jou!'

'We hebben geen 1000 bloemen besteld.' Mijn mond valt open en ik draai me om naar de jongens.

'Sara? Wat is dit?' Ik let niet op mam want ik loop naar binnen. De hele woonkamer staat vol met 1000 rode rozen. Tranen lopen over mijn wangen.

'Geen 999 rozen en heen 1001 nee precies 1000 rode rozen.' Komt de bezorger binnen. De rest komt ook binnen. Ik loop door alle rozen naar de bank en plof neer. De tranen blijven stromen.

'Sara?' Komt pap bij me. Ik kijk huilend en glimlachend naar Olivia die de tranen ook niet kan binnen houden.

'Pap, iemand heeft me net gevraagd.' Lach ik huilend. 'Voor wat?'

'Om met hem te trouwen.' Ik pak een roos op en ruik eraan. Mam laat een bezorgd kreetje horen. 'Geen zorgen.' Lach ik terwijl ik nog aan de roos ruik. 'Jullie keuren hem wel goed.'

Olivia rent naar me toe en omhelst me. 'Hij is een goede jongen.' Zegt Olivia naar mijn ouders. 'Maar ik weet niet of ik ja ga zeggen.' Fluister ik in Olivia's oor.

'Jij mijn dame hebt een hele maand om hen gehuild en iedereen dacht dat je zou was omdat je mishandeld was maar dat was om hem! Je huilde om de jongen die van je houd! En jij houd van hem! Dus schat ga naar hem toe en zeg Ja!' Beveelt Olivia me. Ik knik glimlachend.

'Dus je was zo om hem?' Vraagt Gabriël. Ik knik. 'Jullie lijken op elkaar. Hij was zo om jou.' Klopt hij op mijn schouder. 'Go get him girl.' Lacht Mike die zijn vingers in die van Liam heeft gedaan.

Mason en Tod knikken goed keurend. Dan kijk ik naar mijn ouders. Hun wouden me met hem koppelen dus ze vinden het vast wel oké.

Ach sinds wanneer maakt mij dat uit.

*

'Wat nou als dit gewoon een grap was?' Olivia duwt me vooruit omdat ik was gestopt met lopen. 'Wees nou niet zo onzeker.'

'Ik ben onzeker, zo ben ik altijd al geweest!' Ze klopt op de kamer deur van Kayne. Daarna rent ze weg. 'Stom kind!' Schreeuw ik. 'Hou van je!' Schreeuwt ze terug.

'Sara.' Ik draai me een kwartslag om en inderdaad Kayne staar voor me. 'Hey.'

'Was uh dat hoe het moest zijn?'

Ik glimlach en knik. 'Het was wel oké.' Lach ik. 'Dus wat is je antwoord?'

'Mijn uh antwoord is.' Ik slik even. 'Nee.'

=======
Hey Peepz,
Sorry voor dit stomme einde.. en OMG WE HEBBEN BIJNA 20 DUIZEND OOOGIES!
Ciao