Jongensinternaat, Oeps. Deel 1, 2 , 3, 4 ✅ 5✏️

Hoofdstuk 8.

{ Noah }

'Maar ik wil niet naar school!' Zeur ik als Caleb me probeert wakker te maken. 'Noah je moet.'

'Nee ik moet rusten van de doktuurh!' Hij geeft het op en loopt weg. Ik ga weer goed liggen en ik hoor Ian lachen.

Even later wordt de deur opengegooid en Jonathan, Tyler, Chris en Caleb staan daar. Ian rent er snel naar toe.

'Ik wil niet!' Zeur ik en ik pak mijn kussen steviger vast en plaats mijn hoofd erin.

'Noah je MOET!'

'Oké dan ga ik wel douchen.' Grijns ik. Voordat de jongens wat kunnen zeggen heb ik mijn kussen en deken mee genomen naar de badkamer en heb de deur op slot gedaan.

'NOAH LAAT ONS ERIN!' Schreeuwt Tyler bonzend op de deur. 'SORRY!' Schreeuw ik. Ik ga lekker liggen, zover dat kan hier, en doe mijn ogen dicht.

**

Ik open langzaam mijn ogen. Waarom is het zo hard?

O hé ik lig op de grond.

WAT DOE IK OP DE GROND?! O ja ja de jongens irriteerde me. Ik sta op en bekijk de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel. God What a mess!

Ik kijk even of ik hier wat kleding heb liggen en inderdaad. Een setje. Ik stap snel onder de douche en kleed me daarna aan.

Ik droog mijn haren en kam ze. Prachtig. Ik doe een beetje make-up en kijk snel nog even op de badkamer klok. Jup we hebben een badkamer klok.

16:23. Ik had de slaap nodig zo te zien. Ik ben ook al vrij dus het kan dat de jongens daar zitten.

Ik haal de badkamerdeur van slot en gooi mijn kussen en deken op mijn bed. De jongens zitten allemaal aangekleed op Calebs en Ians bed.

'Goedemiddag heren.' Glimlach ik. 'De leraren merkte niet eens op dat je weg was.' Lacht Jonathan.

'Ik voel me gevleid, nou ik heb honger dus daag.'

{ Tyler }

'Is er nog wat gebeurt?' Vraag ik aan Jonathan wanneer Noah weg is. 'Wanneer?' 'In de vier dagen dat je bij haar sliep.'

'O gewoon Dominic kwam.' Mompelt hij. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt Ian.

'Noah viel bijna weer voor hem.' Jonathan maakt een kots geluidje. '- Maar ik kwam met zo'n afgezaagde zin: "Ben je lucht? Ben je water? Ben je eten? Dan heeft ze je ook niet nodig.' Mompelt hij.

We moeten allemaal onze lach in houden. 'Waarom deed je dat voor Noah?' Vraagt Chris dan serieus.

'O gewoon, dat doen vrienden, toch?'

'Ja. Vrienden.' Lacht Caleb. 'Ik heb geen gevoelens voor Noah.'

'O oké en als je dat had hoe zou je je dan voelen?' Ik snap waar Ian heen gaat.

'Als ik gevoelens had denk ik dat elke keer dat ik Noah zie toen zat ik in de wolken, mijn hart bonsde sneller, ik kon niet helder nadenken en ik werd jaloers wanneer Noah naar een ander ging.' Hij vindt het een goed antwoord en gaat weg.

'Hij zei het in verleden tijd.' Merk ik op. 'Dat betekent dat het is gebeurd.' Zegt Chris. 'Nooo shit sherlock.'

Opeens wordt de deur opengegooid en Jonathan komt bezorgd binnen.

'Kom.' Zegt hij alleen. We lopen hem achterna. Hij stopt in de kantine. Noah zit met haar handen voor haar hoofd gebogen. Jonathan wijst naar de tv en het nieuws is erop.

Veel jongens kijken bezorgd en raar naar Noah.

'Er is een vliegtuig neergestort in de Atlantische Oceaan, het vliegtuig kwam van Nederland maar heeft zijn eindbestemming nooit gemaakt. 2342 mensen zijn overleden.'

We lopen met ze alle naar Noah en gaan bij haar zitten. 'Luister mijn telefoon.' Snikt ze. Chris drukt op play.

'Hey meisje, gaat het goed daar? Toen ik hoorde dat je in het ziekenhuis ligt kwam ik meteen naar het vliegveld. Ik stap nu op mijn vlucht. Doei.' Ze begint nog harder te huilen.

'Volgende.' Snikt ze.

'NOAH O GOD IK ZIT IN HET VLIEGTUIG EN HET BEWEEGT NIET NORMAAL!! VEEL MENSEN ZIJN AAN HET BELL- AAAAAH!' We horen veel gegil. 'oké Noah ik probeer rustig te blijven, sorry dat ik er niet voor je was. Ik hou van j-' de telefoon wordt afgebroken.

Ze begint nog harder te huilen, hoe ver dat kan.

'Het komt wel goed.' Sust Jonathan haar. 'Nee ik ben een f*cking weeskind!' Snikt ze.

'Je hebt ons.' Zegt Chris. Ze kijkt op met haar betraande ogen. 'Ja.' Glimlacht ze zwak.

{ Noah }

'Kom we gaan.' Jonathan pakt mijn hand en een tinteling ontstaat maar ik negeer het. Hij tilt me omhoog en ik loop met ze mee. Ik weet 100% zeker dat ik er nu niet uit zie maar dat maakt me NIKS uit.

Jezus mijn vader is dood en ik hoorde het via het nieuws. Nou eerst luisterde ik de eerste voicemail en toen kwam dat nieuws. Ik had al zo'n voorgevoel maar toch. Ik luisterde toen snel de tweede. Hij is zo rustig gebleven! Hij was zo sterk. Misschien lijk ik toch meer op hem dan ik denk.

=========
Hey Peepz
💪🏻
Ciao