Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 21. Bölüm 5. kısım

"Tabii ki bebişleri görmeye... Aşklarım benim, teyzesinin canları. Ne olacak sanki değil mi ama, iki dakika kapıdan görüverirdik. Ama yooook kabul eder mi, herifte keçi inadı var. Ne o efendim, önce birbirine alışmanız için zaman vermeliymişiz, şimdi sırası değilmiş falan filan. Sanki evinize yerleşeceğiz, alt tarafı yarım saat kalıp... Aman boş ver ya, bu konu bitmez. Çağla'ya bile haber vermeden evden fırladığım gibi çıktım, duyunca kesin başımın etini yiyecek! Amaaan, onu da o zaman düşünürüm. Bebişlerim nerede benim?"

"İçeride Asaf'la birlikteler!"

"Buradayız yenge!"

"Abicim!.."

"Sesin salona kadar geliyordu, sizin konuşmanız uzun sürer diye biz gelelim dedik. Yenge, ben seni dün bekliyordum, vallaha ne yalan söyleyeyim abimi ikna edersin diyordum ama ses çıkmayınca çok şaşırdım."

"Hain Çınar... Boş ver abi, onu sonra çekiştiririz. Amanııııınn, nasıl da yakışmış babasının kollarına bu kız! Oooooyyy boncuk gözlüüüüm, Allah'ım, bu nasıl bir şey böyle? Damlaaaa, hanimiş bebeğim... Aaammaaan, sen oyuncak bebeklere benziyorsun be! Annaaaa, gülüyor. Kız yerim ben seni... Sevildiğini anlıyor musun bakayım, ha bitanem... Aayy aay aayy bu küçük bey de Kerem olmalı!.. Kereeem, amanııın, hain Çınar amcanın söylediği kadar varmış. Sen ne kadar yakışıklı bir delikanlısın böyle. Gel bebeğim, bir tanecik öpeyim. Bilahare sıkıştıracağım, daha bunlar ısınma turları."

"Yenge, burada dikilmeyin lütfen salona geçin."

Dizleri üzerine çökerek Kerem'e sarılan genç kadının haline gülerken, biraz şaşkın görünen oğlunun itiraz etmeden karşılık vermesinden doğal cazibesine kapıldığını tahmin etti. Çılgın görüntüsüne ve davranışlarına rağmen çok hassas bir yapısı olan genç kadının, önceliği Kerem'e vermesindeki sebepleri takdir ederek kucakladığı gibi içeri geçmesini izledi. Kızını karısının kollarına bırakırken arkadaşıyla rahat muhabbet edebilmesi için mutfakta olduğunu işaret ettikten sonra elinde fincanla kahve makinesinin yanına giderek düğmesine bastı.

***

Hala şaşkın görünen oğlanla beraber oturan genç kadın, yere inmek için harekete geçmesi üzerine hemen geri adım atarak usulca yardımcı oldu. Bağırıp çağırmasa da henüz yabancılık çektiğini, Gülizar'ın yanına gidip minik elini dizine koymasından yeni ailesine güvenmeye başladığını gözlemledi. Gözleri yaşararak gülümserken ufacık bir hareketle çok şey anlatan minik adamın, zamanla kendisiyle de yakınlaşacağına inanarak sakin bir ses tonuyla ilk girişimine soyundu.

"Kerem'cim, senden bir yaş küçük oğlumla kızım var biliyor musun, adı da Yağız'la Nehir. Ne güzel, arkadaş olacaksınız. Biraz büyüyünce bahçede koşturduğunuzu hayal edebiliyorum. Oyunlar oynayacaksınız, sonra..."

"Oyuu..."

"Eveeet, oyun."

"Doop!"

"Top da oynarsınız aşkım."

"Dop oyuu..."

Köşeden kaptığı topu alıp yanına gelmesiyle yanlış anladığını anlayarak, "Yok hayatım benimle değil, arkadaşlarınla." diye açıklama yapmaya girişti. Araya giren Gülizar'ın çocuğun eline renkli blokların bulunduğu bir tabla tutuşturmasıyla rahatlayarak koltuğa yerleşti.

"Al hayatım sen, hadi bunları yerleştir. Akşam babanla nasıl dizdiniz, bir daha yap bakalım, Kerem'e aferin desin."

"Babaa, buu yaab."

"Evet, babaya yap."

"Ooyy kurban olurum, nasıl güzel konuşuyorsun öyle... Akıllı bıdık seni... Gül'üm, harikasın hayatım iyice izleyim de biraz taktik öğreneyim."