Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 1. Bölüm 2. kısım

"Bayan... ba..."

"Aaaaaahhhhh!.. Aaahhh ah... hhııığğğhhhhh... lüüüüüü... lüüttfeeeeennn... yaaa... yaapmaaa..."

Kadının panikle doğrulmaya, tek eliyle yerden destek alarak kendisini geriye çekmeye çalışmasından çok korktuğunu anlayan genç adam, yerinden kıpırdamadan, "Hiiiiiiiişşşşşttt... hiiiiişştt... Korkma, niyetim kötü değil... korkma..." derken ses tonunu kısık, yüz ifadesini mülayim tutmaya özen gösterdi. Loş ortamın izin verdiği ölçüde incelediği kadının, yüzünde gördüğü koyuluklardan, göğsünün altında sabit tuttuğu kolunu korumasından, ciddi anlamda dayak yediğini tahmin etti. Kıyafetleri, alt gelir seviyesine ait bir yaşamdan geldiğini söylerken, tarzından, hafifmeşrep bir bayan olmadığını, aksine tutucu denilebilecek düzeyde mutaassıp olduğunu düşündü. Bu derece soğuk bir gecede sırtında ince bir ceket, ayağında potin görünümünde ayakkabılarla, yanında hiç bir eşya olmadan dışarıda bulunmasını kaçtığına yordu. İlk bakışta tecavüze uğradığını düşünse de bacaklarını geriye çekerek kapatmak için özel bir çaba harcamadığını görünce yanlış kanaate vardığını çıkardı. Hala inleyerek, korku dolu gözlerle yüzüne bakmasından, dayak atan kişinin erkek, dahası, verdiği zarardan güçlü kuvvetli birisi olduğuna emin oldu.

İri bedeninin, cinsiyetinin, korkusunu tetikleyeceğini öngören genç adam, ellerini görebileceği şekilde önünde tutarken, çok yavaş hareketlerle yere çömeldi.

"Yaralı mısın? Üzerinde gördüğüm kan lekeleri sana mı ait?"

"Lüüü... lüttfeeeenn gi... giiit..."

"Hava çok soğuk, tahminimde yanılmıyorsam ciddi darbeler almışsın. Gidersem, burada tek başına ölürsün..."

"Oooo... olssuuun... lüüüt... lüü... lüüttfeeen..."

Kadının çenesinin titremesinden ciddi anlamda üşüdüğünü, vücuduna aldığı yaralar da birleşince kendisini kaybetmesinin yakın olduğunu tahmin etti. Başına ne geldiyse ölümü göze alacak kadar canından vazgeçtiğini anlayarak, en azından bayılana kadar ikna çabalarına devam etmeye karar verdi.

"Yardımcı olabilecek bir tanıdık veya akrabana haber vermemi ister misin?"

"Ha... hayır sa... sakııııın, yok... kiii... kimseeeem yoookkk... lüüü... Iüütt... fee... giitt..."

"Seni ölüme terk etmemi nasıl beklersin... İnsanlığa sığar mı bu? Benden sana zarar gelmez, izin ver yardımcı olayım."

"Haa... ha... hayy hayıııırrr... bı bıraak beni..."

Çok korkmuş, zarar görmüş insanların hassasiyetine, yardım elini bile kabul edemeyecek kadar kaderini kabullenmiş haline acıyarak, "Lütfen itiraz etme, istemediğin sürece sana dokunmayacağıma söz veriyorum. İstersen hastaneye götüreyim ya da ambulans çağırayım." derken kadının eliyle yardım alarak kendisini geriye çekmesine, hareketlerinde gözlemlediği paniğe bakarak birisinden kaçtığına emin oldu.

"Aaağğhhh... ıııhhhh..."

Ölümün ne kadar acı ve uzun sürdüğünü düşünürken, karşısında iri yarı bir adam görmenin şaşkınlığını yaşayan genç kız, sindiği yerden korkuyla yüzünü seçmeye çalıştı. İlk sesini duyduğu üç dört metre ilerisindeki ağacın yanından ayrılmayan, kısık sesle kendisine yardımcı olabileceğini iddia eden adama, görebilen tek gözüyle bakarken, geri kaçtığı sırada çalılıklara sürttüğü sırtının acısıyla inlemesine engel olamadı. 'Keşke...' diye içinden geçirdiği sırada, sarf ettiği sözleri algılayınca, panikle, "lıııggghhh... Haaa hayıııırrr, hayır saakıııınnn... sa... saakın lüttfeeeen lütfen... lüütfeeen çaaa... çağırma!.." diyerek titreyen çenesinin izin verdiği ölçüde, bakacakları ilk yere götürülme korkusuyla itiraz etmeye çalıştı.