Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 15. Bölüm 2. kısım

Bütün çabalarına rağmen sakinmiş gibi görünen Gülizar'ın saklamaya çalışsa da son yarım saattir titreyen elleri ve solgun yüzünde korkusunu okuyan genç adam, şu buluşmanın bir an evvel bitmesini dileyerek içinden Mahmut'a sektirmeye devam etti. Tek tesellisi, iyi hırpalanmış olmalı ki pazar günü olarak anlaştıkları görüşmeyi salıya çeken adam sayesinde, biraz olsun zaman kazandıklarını düşündü.

Bakışlarını eski evin içinde gezdirirken, duvarları süsleyen panolardan sıradan bir mekanda bulunması gereken en ufak detaya kadar temin edildiğini görüp hayretle karşıladı. Yerdeki kullanılmaktan yıpranmış halıya, üzerlerine çiçekli örtü atılmış eski model koltuklardan penceredeki dantelli perdelere kadar, titiz ve tek başına yaşayan yaşlı bir kadına yakışır olduğuna karar verdi. Başta dikkatini çekmeyen ayrıntıları fark ettikçe, abisinin titiz doğası sayesinde sahnenin beklentisinin çok üstünde olduğuna kanaat getirdi. Köşede koltukta otururken fırsattan istifade örgüsünü işleyen Hafize ablanın, ortama mükemmel denilebilecek bir vurguyla uyduğunu görünce gülümsedi.

Bulunduğu yerden ortamı gözlerken pencerenin yanında dikilen Gülizar'ın, derin bir nefes almasıyla bakışlarını üzerinde noktalayarak yanına yaklaştı. Bileklerine kadar uzanan uzun kloş eteği ve boğazını çevreleyen koyu renkli örgü ceketin içinde, siyah beyaz fotoğraflardan çıkıp gelmiş gibi donuk bir görüntü sergilediğini düşünmekten kendisini alamadı. Makyajsız haliyle Iise talebelerini andıran duru güzelliğini izlerken, arkada topladığı saçlarıyla ortaya çıkan masum yüzünü önünde birleştirdiği ellerine indirmesi üzerine çenesine uzandı.

Bedenini yaşlı kadına siper ederek genç kızın yüzüne bakarken, "Dik dur." diye emir babında kısık sesle komut verdi. Hemen toparlanan güzelinin şaşkın halde gözlerini kırpıştırması başlamasıyla gülümseyerek ifadesini yumuşattı.

"Şey! Pe... Peki Asaf!" 'Neden kızdı ki? Gülümsediğine göre bana değil herhalde!'

"Seni üzgün görmeyi sevmiyorum, hiç kimse benim kızımı yıkamaz."

'Allah'ım! Yine beni düşünüyorsun.'

"Defalarca korkulacak bir şey olmadığını söyledim, Mahmut'un sana ulaşabilmesi için önce beni geçmesi gerekir. Sana dokunmasına asla izin vermem."

"Biliyorum Asaf!"

"O zaman..." diye sorarken, güç vermek için titreyen ellerini avuçlarının içine alan genç adam, başını hafifçe yana eğerek sıcak bakışlarını gözlerine dikti.

"Elimde değil, kendime engel olamıyorum. Onu görmeyi istemiyorum Asaf... Bütün kötü hatıralarımın baş rolünde o oynuyor."

"Bundan sonra hiç bir hatıranın içinde yer almayacak, birlik olup kafandan atacağız."

"İnşallah Asaf!" 'Yeter ki sen yanımda ol, her şeye razıyım aşkım. Ne dersen olur, kabulüm.'

"Göreceksin Gül'üm, hayatını o herifi düşünerek geçirmene izin veremem. Benim kızım savaşçı, bunun da üstesinden gelecek. Dik dur Gülizar, sakın abinin karşısında boynunu bükme. İstersen gözlerinin içine bakma ama hassasiyetini de belli etme."

"Tamam... Söz veriyorum Asaf, korkumu görme zevkini ona yaşatmayacağım."

"Aferin güzelime."

'Canım, güzelin kurban olsun sana! Ağzından çıkan sözlerin kölesiyim Asaf'ım, sevdiceğim. Sen varsan hiç bir şey beni yıkamaz.'

"İşte böyle..." Omuzları dikleşirken gülümsemeye başlayan Gül'üne sarılacağı sırada, telefonu çalınca cebine uzanıp eline aldı. Rengi kaçsa da duruşundan ödün vermeyen genç kıza başıyla onay vererek bakışlarını ekrana çevirdi. Arayanın Tahir olduğunu görünce, tereddüt etmeden kulağına götürüp konuya girdi.