Gül'e Ait (TAMAMLANDI)

Gül'e Ait 5. Bölüm 4. kısım

"Ben..." diye anlatmaya başlayan genç kız, derin bir nefes alıp tekrar söze girmeye çalıştı. "Ar... artık dayanamıyordum Asaf!"

"Bu gayet anlaşılır Gülizar!"

"Son dönemde içim... içimde kopan fırtınalardan ben bile korkar olmuştum. Kapana kısılmış gibi hissetmeye, döndüğüm her yön kalın duvarlarla çevriliymiş gibi gelmeye başlamıştı. Ne istediğimi bilmediğim gibi neresi olursa fark etmez kurtulma arzusu duydum. Yaşadığım hayattan, çevremdeki insanlardan, kendimden ölesiye nefret etmeye başladım. Değil dövmeleri en ufak bir temaslarından dahi tiksinir oldum. Ne iyilik ne kötülük için hiçbir yakınlıklarını tahammül edemez hale geldim. Özellikle Mahmut abime karşı öyle büyük bir nefret duymaya başladım ki bir kaç defa..."

"Evet!"

'Kötü bir insan olduğumu düşünürse? Ya benden nefret ederse?' "Öldürmeyi istedim. Ondan kurtulabilmek için öldürmeyi istedim Asaf!" 'Elimde değildi. Lütfen beni ayıplama, lütfen!'

"İyi ki öyle bir şeye yeltenmemişsin. Yoksa kaçma sebebin..."

"Hayır! Kimseyi öldürmedim."

"Düşüncede kalmasına sevindim. Gençliğini, hayatının geri kalanımı o hayvan için mahpushanede geçirmeye değmez. Çekmek zorunda kaldıklarınla karşılaştırılınca bunları hissetmen gayet normal..."

"Normal mi? Her şeyi göze almıştım Asaf! Hatta, eee..." 'Denedim. Her seferinde kıyısından döndüm.'

"Hatta ne?"

"Sebepsiz yere dayak yediğim bir... bir kaç sefer uyurken bı... bıçakla yanına gidip dakikalarca kendimle savaş verdim. Ondan kurtulmayı istememe rağmen, duyduğum nefrete rağmen başaramadım. Sanki elimi birisi bir şey tuttu. İstersen günaha girme korkusu de ya da vicdan..." 'Bu sefer kesin katil ruhlu olduğumu düşünecek. Benden nefret ederse dayanamam!'

"Sana defalarca travma yaşatmış Gülizar, nefretin doruk noktasına çıkmışsın. Gözün hiç bir şeyi görmez olmuş. Bu gayet anlaşılabilir. Yapmamış olman büyük şans."

Gülizar'ın itiraf ederken bile kendisinden utandığını, hissettiklerinden nefret ettiğini anlayan genç adam, kendisini yargılamadığını ifade etmek için gülümseyerek karşılık verdi. Yaşadıklarıyla kıyaslanınca duygularının yerinde olduğunu düşünürken, bilfiil deneyimlese onun kadar sabırlı davranabilir mi diye tartarak cevabın hayır olduğu kararına vardı.

"Düşüncelerimde katil oldum Asaf!"

"Kendine karşı o kadar acımasız olma, şartlar, yaşadıkların kolay yenir yutulur cinsten değil. Adam öldürecek doğaya sahip insanlar tanıdım Gülizar, senin onlarla uzaktan yakından alakan yok. Katiller kendilerini sorgulamazlar, pişmanlıkları, hepsinden öte acımaları yoktur. Senin durumunda sınırlarını zorlamışlar, sonucun bu hale gelmesine ailen zemin hazırlamış. Yine de iyi dayandığını, sonuçta doğru olanı yaptığını söyleyebilirim."

'Allahım, bana kızmadı. Abimi öldürmeye kalktığım halde ne hissettiğimi anladı!'

"Tanıdığım kadarıyla bir insana zarar verecek yapıya sahip değilsin."

"Ben... Te... teşekkür ederim! Kendim bile şüphe ederken bana inandığın için çok teşekkür ederim Asaf. Bunu duymanın benim için ne anlam ifade ettiğini bilemezsin. "

"Rica ederim, sevindim! "

"Şu an burada karşında otururken, ne kadar özgür, rahatlamış hissettiğimi bilemezsin!" 'Güvende, mutlu, insan gibi hissettiğimi bilemezsin! Duvarların arkasında, senin yanında!'