KAYIP

Bölüm 49

Kayıp(49.bölüm)

Gece prof.Hambert su içmek için uykudan uyandı. Bardağındaki su bitmişti. Mutfağa gitmek için yerinden kalktı. Bu zaman içeriden ayak sesleri geldi. Prof.Hambert değeneğini eline alıp yavaşça kapıyı açtı. Salona doğru adımlamaya başladı. Elinde lambası olan maskeli bir adam dolapta bir şeyler arıyordu. Profesör sessizce ona yaklaşıp değenekle "sihirli bir dokunuş" yaptı. Adam arkasını döndü.

"Bu hiç olmadı!"- deyip yere yığıldı. Prof.Hambert onun elini kolunu bağladı. Komiser Plator'u aradı. O gece hırsızı tutuklayıp götürdüler.

Hırsız Chin Shang isimli eskiden mahkum olmuş biri. Hırsızlık onun için aile mesleği gibi. Babası da eskiden meşhur bir hırsızdı. Bir müzeden değerli bir elması çalıp kaçmıştı. Chin Shang bu işi tekbaşına yapmıyordu. En yakın arkadaşı Chon Chi ona yardım ediyordu. Ama ondan farklı olarak, bu zamana kadar hiç hapise düşmemişti ve yaptığı hırsızlıklarda, işlediği cinayetlerde arkasında hiçbir iz bırakmıyordu. O yüzden polisler onu yakalamıyorlardı.

Mahkemeden iki saat önce Chon Chi hapishanenin yakınlarından geçen yolun üzerinde durdu. Chin Shang'ı kaçırmak için büyük bir plan yapmıştı. Nakil aracı harekete geçtikten sonra arabayı çalıştırdı. Takip etmeye başladı. Nakil aracındaki polisler beş yüz metre gittikten sonra yolda bir cesetle karşılaştılar. Yaşlı bir adam yerde yatıyordu. Arabayı durdurdular. İki polis arabadan indikten sonra Chon Chi arabadan indi. Yanında getirdiği bayıltıcı gaz bombalarından birini polislerin üzerine attı. Onlar bayıldıktan sonra içerideki polisler telaşla arabadan indiler. Onları da aynı şekilde bayıltıp Chin Shang'ın kelepçesini açtı. Ölü olan yaşlı adamı ve polisleri arabaya bindirdi. Sonra arabayı yaktı.

"Bu iyiliğini hiç unutmayacağım kardeşim!"- dedi Chin Shang. "Seni bu hale kim saldı? Kim tutuklattı seni?"- sinirli bir halde soru sormaya başladı Chon Chi. "Profesör Hambert Silver!" -diye cevap verdi Chin Shang. "Kendi ölüm senaryosunu kendi elleriyle yazdı."- diye devam etti.

Rudolf Rusyadan geri döndükten sonra düğün hazırlıklarına başladı. Lei'nin en büyük hayali güzel bir kır düğünüydü. İlk iş olarak yemyeşil ve koca bir araziyi kiraladı.

Jhonny ve prof.Hambert diğer işlerle uğraştılar. Bütün davetiyeler dağıtıldı. Hazırlıkların tamamlanmasına az kalmıştı. Artık çok az bir zaman kalmıştı güzel düğüne.

Gece iki sevgili uyumayıp bütün gece yıldızları seyrettiler. Heyecan bedenlerini soğutmuştu. Bir birilerinin ellerini tutarak ısınıyorlardı. Diyecek çok sözleri olsa da, konuşmuyorlardı. Sakince oturuyorlardı. Bazen göz göze geliyorlardı. Rudolf ömrü boyu yaşamadığı mutluluğun fragmanını görüyordu Lei'nin gözlerinde. Bir film gibi geliyordu ona bütün bunlar.

Bir gün sonra

Aylar, haftalar, günler geçti ve büyük düğünün olacağı gün geldi. Bugün - üç mart unutulmaz bir gün olacak. Rudolf ve Lei hazırlıklarını bitirdikten sonra bütün davetlilerin karşısına çıktılar. Heyecanlı adımlarla yerlerine geçtiler. Düğün başladı ama nikah memuru daha gelmemişti. Rudolf yine romantiklik yapıp düğün memurundan nikahı saat 12-de kıymasını istedi.

Düğün çok güzel gidiyordu. Herkes eğleniyordu. Saat 11 olduğunda Rudolf ve Lei birlikte sahneye çıkıp güzel bir şarkı söylediler:

Mutluluk iki dakikalık bir rüya,

Sevgi en büyük mucize.

Her gece yeni masallar başlar,

Hayat devam eder, yıldızların altında.

Zorluklar başlayınca,

Kapat gözlerini!

Kapısını aç kalbinin,

Aşk her an başlar.

Her hayal bir umut,

Bu düşler dünyasında.

Bir deniz kıyısında,

Sevgiler devam eder, yıldızların altında.

Şarkıyı söyledikten sonra bir birilerini kucaklayıp öptüler. Tam bu sırada bir silah sesi geldi. Rudolf Lei'yi sıkıca kucaklamaya devam ediyordu. Bütün davetliler telaşlı bir halde yerlerinden kalktılar. Jhonny bağıra bağıra Rudolf'a doğru koştu. Prof.Hambert korku dolu bakışlarla Lei'ye bakıyordu. Rudolf Lei'yi bıraktı. Elleri kan içindeydi. Lei vurulmuştu. Peki, kim yaptı bunu? Kimin düğünde cinayet işleyecek kadar gözü döndü? Bunu zaman gösterecek herkese...