To Tame the Heart

Page 25

thatGIRLisad thankyou for the heartfluttering words from you! This one is for you!

Hindi titigil sa pag ikot ng mundo ang pagkawala mo. Para bang sa pagmamahal mo sa isang tao. Iwan mo man ito ay walang magbabago. Ganoon parin mahal mo parin siya ang pinagkaiba nga lang wala kana sa tabi niya.

So why would I bother to leave Caleb if my feelings won't change?  He might not assure me how he loves me in words but I know he cared so much about me and that's totally fine with me.

Nakakainis nga lang kasi kailangan pa namin dumaan sa ina niyang may galit sa mundo. Naiintindihan ko naman na wala akong yaman kumpara sakanila pero requirement ba 'yon para tanggapin ako ng pamilya niya? Mag antay siya ng maraming taon baka sakaling yumaman ako kaso 'yon nga lang ang pagmamahal ko ay hindi na makapag hihintay pa. But ofcourse I was just kidding! I could wait even forever if that means having him without anyone's getting in our way.

Nakarami na ako ng hugot pero wala parin si Caleb! Akala niya madali mag hintay dito sa labas ng mall habang nakatingin sa mga dumadaang tao at humuhugot?

"Mary I know what your thinking now." I growled while tilting my head to see him. He's right behind me.

"And what is that?"

"You're thinking what took me so long?" Habang humarap ito sa akin at nilaro ang mga daliri ko.

"Hindi kaya. Iniisip ko lang na madalas ang pag hugot ko ngayon."

"Hugot?" His eyes scream how weird I am.

"Whatever tara na." Sagot ko nalang. Nakalimutan kong si Caleb pala ito. Anong alam niya sa mga pinagsasabi ko? Nakikisabay lang naman ako sa uso.

Kanina pa kami paikot ikot dito sa mall. Naghahanap kami ng maireregalo niya sa pinsan niyang si Fred dahil birthday na nito nextweek. Nakailang suggest na ako kaso ang sabi niya ay naibigay niya na raw ang mga 'yon.

"House and lot na para matapos na!" Suggest ko pero biro lang naman.

"But Cosmos is planning to give him a----" He said like it's normal to give a fucking house and lot for a present.

"Oo na. Tama na."
Napahiya pa ako sa suggestion ko 'nyeta.

"What's your problem?" He narrowed his brow.

Ay hala nagalit na yata siya.

"Relo nalang." I blandly said

"No." Mabilis nitong sagot.

"Let's buy him a box of condom then." I said and we stopped from walking while He gave his famous the What-the-fuck look.

"Where did you learned those kind of words Mary?!" I looked at him too and gave him the what the fuck look too.

"Everyone knows that!"

"Your a lady. And a lady like you should not----" I cut him off.

"I'm no Maria Clara for fucksake!"

"But not because your not like her is you can't be her!" Is he even serious arguing with me just because I suggest him to buy his cousin a box of a damn condom?!

I turned my back on him. What the fuck? Am I dealing with a primitive man here? We fought a lot of times about petty things. What are we? Teenager lover?! I sighed exasperatedly.

Someone clasp my arm ofcourse I'm sure who is this.

"I was just lecturing you." Sabi niya at hinarap ako.

"Sinermonan mo ako ng dahil lang sa con---"  Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil tinignan na naman niya ako ng pagkasama sama!

"I'll buy him a wine instead. Let's go and eat." Pinal nitong sabi.

I'm still not getting over about our conversation. If I'll tell this to Lyka and Yana they will surely laugh their asses out.

"You look serious." Nagtatakang tanong niya sa akin.

Kapag nagpapaka isip  bata ako sa kanya nakakatanggap ako ng sermon mula dito. Kapag naman seryoso ako nagtatanong naman ito kung bakit. Wala na ba akong karapatan magpalit ng mood? Madalas nga kaming magkasama madalas din naman kami mag away! Ano bang malay ko na kailangan palang parati akong magtetext dito dahil ganoon daw ang ginagawa ng magdyowa. First boyfriend ko siya. I even told him that 'atleast alam ko na ang gagawin ko kapag nagkaboyfriend ako ng iba.' Aba nagwalk out siya at hindi ako sinundo kinabukasan.

I must admit that I enjoyed what we have. Neither the two of us have the guts to say those three words. What have I gotten myself into? Dang.

May isang linggo na rin simula ng mag usap kami ni Agatha. What bothers me the most is they're not doing anything or they're moving silently? Sana naman  kaya kong panindigan amg pagiging matapang ko para sa relasyong ito.

Pumasok na ako sa gate at sumunod naman ito sa akin. Pero bago pa ako makapasok sa bahay ay yinakap niya ako at sabay sabi ng,

"I love you baby." Nagulat man ay hindi ko pinahalata. Humigpit pa lalo ang yakap niya sa akin.

Kumg kailan para akong nawawalan ng kompyansa sa sarili ay saka niya sinabi ito. Hindi mo lang alam kung gaano mo pinalakaa ang loob ko.

"I love you too." I beamed at him. " Kahit na walang nangyaring ligawan, kahit napakabilis ng pangyayari na para bang natulog lang ako ng isang araw tapos malalaman kong tayo na pala." Sagot ko dito. Mas humigpit pa ang yakap nito sakin.

"I'd rather die than be with someone else." His eyes that says I'm tired but I won't give up. Hindi ko maintindihan kung bakit niya nasabi to.

"You're the only one I want in my life. I didn't asked anything from HIM but you." He added.

Kung hindi ako lalaban para narin akong namatay. Gusto ko... Gusto kong lumaban para sa kanya. Kahit na mahirapan ako. Makita  ko palang siyang nahihirapan sa lagay naming dalawa ay nasasaktan ako. He only want me to stay. If staying means making his day why would I take that happiness from him? Dalawang taon. Dalawang taon akong nahirapan  at nagtiis na hindi siya makita kulang pa ba 'yon? Kulang paba 'yong hirap na idinulot nila sakin?

Mahihintay ko naman ang rason ni Caleb kung bakit niya ako nagawang iwan noon. Pero ang rason ng pamilya niya para iwan siya kailanman ay diko magagawang intindihin.

"Is it worth the fight?" Mariah asked me. I did not waste my time looking at her.

"You wouldn't know if it's worth it or not if you don't atleast give it a try." Sagot ko naman habang nakatitig sa daan na kung saan may bakas ng sasakyan ni Caleb.

Sana kayanin namin ang kung ano man ang mangyayari sa mga susunod na araw. Ang importante ay kung ano man ang nangyayari sa kasalukuyan. Hindi ko man hawak ang kinabukasang naghihintay para sa aming dalawa ang mahalaga ay magkasama naming tatahakin ito.

"Hindi kaba natatakot sa kung ano ang kaya nilang gawin?" May himig na pag aalalang tanong ni Mariah sakin.

"Ano ba ang nakakatakot ate? Ang mawala ang taong mahal mo o ang saktan ka ng ibang tao?" I answered her a question that makes my head sick.

Dahil para sa akin mas kakayanin ko pang masaktan ng ibang tao kaysa naman maiwan ng taong mahal mo. Hindi ko kayang tanggalin ang mga ngiti ni Caleb sa tuwing kasama ko siya. Hindi ko kayang saktan siya. Hindi ko kayang nahihirapan siya. Napaka selfless man tingnan pero wala talaga natamaan akog sobra.