Page 11

39 2 0
                                    

Nagpagulong-gulong ako sa kama habang binabalikan ang mga nangyari kanina. It felt surreal.

You love it, don't you?

Minsan talaga kapag malayo na ang nararating ng imahinasyon mo, bigla nalang sisingit ang isip mo at sisirain ito. Gustong-gusto kong tawagan si Isaac para ikwento ang mga nangyari. But knowing him, he would definitely crash my happiness.

So you were happy with him huh? You two-faced bitch!

I cringed with that thought! Paano ko ikekwento kay Isaac ang nangyari kanina kung pati ang sarili ko ay tutol dito. Isaac was not really fond of Caleb, even before. Though they're not getting along with each other, still he hates Caleb.

As if on cue, my phone rang and I saw his name in it.

"Oh?" I greeted him with a rude manner.

"Hello to you too Cupcake." He sarcastically replied.

"Don't beat around the bush Isaac."

"Oh won't you ask how I'm doing? Or tell me how you missed me? Am I really talking to Yvonne now?" He said dramatically.

I rolled my eyes. I hate to break it to you, But yes, Isaac gets emotional sometimes or rather always.

"The old Yvonne was abducted by some aliens out there. You don't have a choice but to talk to me in my way instead." I said trying to be firm.

"You got me there missy." Humalakhak ito."So I was thinking if we can fetch you tomorrow  after work, And yes I will be with Lyka. Just so you know. You can bring Yana with you and let's have some drink in who knows where. What d'ya think?" He asked.

"I think you're like a highschool girl who talks much and very fast." I told him. He laughed.
"Anyway, That would be awesome! I can't wait!" I said with enthusiasm.

"Okay so everything is set then?"

"Aye aye!"

They argued for a silly things before they hanged up. Some people thought how absurd they were, But who cares? Kapag kasama ko siya hindi ko mapigilang maging bata ulit, it's one of the hundred reasons why they click.

Matapos kong makipag usap sa kanya ay ibinalita ko agad kay Yana ang balak namin bukas. Masaya naman ito sa paanyaya ko at sinabing magdadala siya ng spare clothes.

I went down stairs to look for food. I'm really starving, hindi ako nakakain kanina dahil na rin sa presensya ni Caleb. Nakita kong kumakain mag-isa si Mariah kaya kumuha ako agad ng pagkain ko at saka siya tinabihan.

"Nasaan sila?" Pagbasag ko sa katahimikan.

"Lumabas ang kambal. Si mama naman ay nakatulog na." Sagot niya.

Napakunot noo ako. Tumingin ako sa wall clock para malaman kung anong oras na ba, 9:55 na pala. Ganoon na ba ako katagal na nasa kwarto? Well, I heard them call my name many times para sumabay na kumain sa kanila pero hindi ako sumagot dahil nga lutang pa rin ang isip ko nang mga oras na iyon.

"Wala ka bang balak ikwento sa akin ang nangyari kanina Yvonne?" Seryosong tanong sa akin ni Mariah.

Minsan naiinis ako kapag ginagamit niya ang tono na iyon sa akin. Para bang pinaparating niya na mas superior siya kaya kailangan sumunod ako sa sasabihin niya. She's always like that. Ako alam ko sa sarili ko na may pagka 'bipolar' ako dahil mabilis akong magpalit ng mood. Hindi ako 'yong tipo na seryoso talaga kasi minsan may pagka bully din ako at makulit.
Pero si Mariah? Parating seryoso o di kaya ay masungit. Tanging ang kambal lang ang nakakapagpangiti rito.

To Tame the HeartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon