'Til Infinity

Wakas

Balik tayo sa Ferguson Series after this! 

Thank you for your support! For the votes and comments! I appreciate it all! For those who put 'til infinity on their reading list/fave, for those who love Kodi and Cha, for those who always wait for the update.

Ang taba po sa puso na nakikita na ang ibang stories ko ay may 1K reads na. 3-4 na lang ang hundreds pa lang. Though I am not aiming for many reads. Gusto ko lang masulat kung ano ang mga plot na nasa utak ko. Gusto ko lang i-share ang mga ideas/thoughts ko. And also ang sarap sa pakiramdam na may magagandang feedbacks ang stories ko. I am trying to make my stories long but I am a college student and still has a lot of responsibilities. Nakaw nakaw na lang sa oras minsan ang update at para hindi ako mawala sa plot.

Regarding to Krish's story, on hold pa rin. I don't know kung kailan ko maibabalik yan kasi I still have alot of ideas for others. I am still trying to improve my skills on writing. Hehe. #WPMissC

XOXO, MissC

---------------------

"Charis..." natigil ako sa ginagawa ko ng tawagin ako.

He went to our wedding day. He was there. He supported his son but we didn't talk. Sa tingin ko nga siya ang hindi masaya sa araw na yun eh. Andoon lang siya dahil anak niya ang ikakasal.

"Can I have a minute with you?" he asked.

"Opo..." sabi ko. Pinunasan ko naman ang kamay ko.

It's December 31. Kodi and I decided to celebrate New Year with all the Farrell like they used too. Kada Christmas at bagong taon kasi ay nag-iisa silang lahat. Pero noong Christmas ay hindi kami nakapag celebrate ni Kodi dito. We went to 3 countries  for our honeymoon. Kahapon ng gabi lang kami dumating na dalawa.

Hindi pa rin ako sanay na Farrell na ang apelyido ko. Nakakakilig.

"Nasaan si Kodi?" tanong nito habang paakyat kami sa library nila dito.

"Sumama kay Zephyr. Bumili sila ng iinomin mamaya." sagot ko.

"Why you're cooking there? You should leave it  to the maids." simula noon, hindi kami ganoon ka close ng daddy ni Kodi. Iyong cool lang kaming dalawa. Iyon lang. 

"Wala rin naman po akong ginagawa." sabi ko. Kasi wala pa rin naman ang iba. 5pm pa lang rin naman at siguro papunta pa lang ang iba.

"When will you be moving?"

"P-Po?" anong klasing moving ang tinutukoy niya? Ang umalis ulit dito?

"You and Kodi. Kailan kayo lilipat dito?" parang tumalon sa tuwa ang puso ko sa tanong niya. Hindi ko alam kung sobrang okay na ba ako sa kanya o ano but I still appreciate it kahit ganito lang.

"O-Okay naman kami po sa condo... Gusto ko pa sana doon muna hanggang sa manganak ako." sabi ko.

"Are you avoiding me?" now I get where Kodi, Zephyr and Karissa got their attitude for being straight forward.

"Hindi---"

"Kung sa nangyari pa rin 'to 2 years ago---"

"Hindi po ganoon, Ti-Tito..." nahihiyang sambit ko sa last word na ginamit ko.

Tumango naman siya. Nakaupo siya sa swivel chair niya sa library nila dito habang ako ay nakatayo lang sa harap niya.

"I.. I want to say sorry for you saw me as a hindrance for Kodi's success... But I.. I am not sorry for being back here in the Philippines and at Kodi's life." mahinang sabi ko. Hindi naman siya sumagot sa sinabi ko. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako kasi hindi siya sumagot o kabahan ako.