Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38

Εκτυφλωτικό φως απορροφήθηκε βίαια από την κόρη των ματιών μου κάνοντάς τα να πονούν από τη λάμψη του διάχυτου ηλίου...

Αναγκάστηκα να βλεφαρίσω προκειμένου να διαχειριστώ το τσούξιμο αυτό, την ίδια ακριβώς στιγμή που σήκωσα εντελώς ασυναίσθητα το χέρι μου για να τείνω τη παλάμη μου προς τη πηγή του φωτός, εκεί, μπροστά, στη μεριά όπου δέσποζε ο λαμπρός αυτός ήλιος.

Όταν πια κατάφερα να προσαρμόσω την όρασή μου με το περιβάλλον γύρω μου, τότε μόνο παρατήρησα τις μακριές κορδέλες, κορδέλες που κρέμονταν από πανύψηλους στύλους...

Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι βρισκόμουν μέσα σε ένα χώρο ο οποίος σκεπαζόταν από μία τεραστίων διαστάσεων και διαφορετικών χρωμάτων τέντα...

Υπήρχαν πολύ από αυτούς τους στύλους με τις όμορφες και εξίσου χρωματιστές κορδέλες. Όλοι αυτοί με τη σειρά τους ενώνονταν από σχοινιά. Πολλά σχοινιά διαφόρων μηκών και πλατών. Η μοναδική πρόσβαση σε αυτά, ήταν μερικές από τις πλεκτές, γεμάτες κόμπους, σκάλες. Ήταν άκρως τρομακτικές και καθόλου σταθερές, κάτι που εύκολα μπορούσε να καταλάβει κανείς από το γεγονός πως το ελαφρό αεράκι μπορούσε να τις παρασείρει στο γαληνεμένο του διάβα με τρομερή ευκολία...

Η ματιά μου εστίασε λίγες στιγμές αργότερα στα καθίσματα που περικύκλωναν τη μεγάλη χωμάτινη σκηνή η οποία εκτίνονταν μπροστά μου. Ήταν κερκίδες.

Βρισκόμουν άραγε σε κάποιο τσίρκο;

Εκεί, στο κέντρο της σκηνής, διέκρινα -με τρομερή θαρρείς καθυστέρηση- πως καθόταν οκλαδόν ένα μελαμψό αγόρι. Έσμιξα τα φρύδια καθώς άρχισα να τον παρατηρώ πιο έντονα, με τη παρουσία του και τα πράγματα που τον περιέβαλλαν να μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον ολοκληρωτικά. Υπήρχαν βιβλία, μεγάλα και μικρά, τα οποία τον απάρτιζαν, ενώ εκείνος τα διάβαζε με τρομερή προσήλωση. Έμοιαζαν με τόμους. Αυτό όμως που μου έκοψε την ανάσα ήταν ο ευλαβικός τρόπος με τον οποίο κρατούσε στα χέρια του μία πολύ μικρή, ρευστή και ματωμένη μάζα...

Ήταν η καρδιά ενός μικρόσωμου, νεκρού πουλιού!

Στραβοκατάπια, ενώ παραλίγο να πνιγώ, τη στιγμή που το μούδιασμα κυρίευσε τον εγκέφαλό μου και ανατριχίλα κατέτρεξε σε κάθε εκατοστό του κορμιού μου... Τί ακριβώς προσπαθούσε να κάνει εκεί πέρα με αυτό το μικρό, άψυχο ζωάκι;! Το είχε άραγε σκοτώσει;