Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30

Δεν κατάφερα εκείνο το βράδυ να κλείσω μάτι.

Παρέμεινα παρόλα αυτά κουλουριασμένη στο έδαφος, περιμένοντας τη στιγμή εκείνη που ο Φέλικ θα αποκοιμηθεί. Για κακή μου τύχη, αυτό άργησε να γίνει. Είχε τις αισθήσεις του για πολύ ώρα προτού η κούραση τον καταβάλει. Κάποια στιγμή όμως το πέπλο του ύπνου τον αγκάλιασε και τον κυρίευσε χωρίς ουσιαστικά να το καταλάβει.

Η νύχτα είχε κυριαρχήσει για τα καλά στον ορίζοντας, όταν πια ανακάθισα και κοίταξα πέρα από το ξέφωτο. Πίσσα σκοτάδι πλανιόταν από άκρη σ' άκρη. 

Έριξα μία βεβιασμένη ματιά προς τη μεριά του συντρόφου μου, για να τον δω να ανασαίνει βαριά καθώς κοιμόταν. Σηκώθηκα τελικά με κινήσεις προσεκτικές, αθόρυβες, θαρρείς πως ήμουν αίλουρος.

Άρχισα να απομακρύνομαι με την ίδια προσοχή, προκειμένου να μη αντιληφθεί εκείνος το παραμικρό. Και, πράγματι, τα κατάφερα...

Δεν είχα σκοπό να ρισκάρω τη σωματική ακεραιότητα του σωτήρα μου από την παρουσία του δαίμονα που κατοικεί στη ψυχή και καταλαμβάνει πλέον μέχρι και το κορμί μου. Το σκέφτηκα πολύ όλες αυτές τις ώρες που ακολούθησαν, το επεξεργάστηκα τεταμένα και με μυαλό καθαρό, για να καταλήξω τελικά στο συμπέρασμα πως η λύση είναι μονάχα μία... Να μείνω μακριά του. 

Αυτό είχα λοιπόν σκοπό να κάνω, να τον απαλλάξω από την παρουσία μου και τον κίνδυνο που του επιβάλλω μένοντας κοντά.

Πίστευα πως ήμουν σε θέση να ελέγξω όλο αυτό που μου συνέβαινε, πως μπορούσα να το διαχειριστώ. Αυτός ο έλεγχος που απαιτείται γνώριζα καλά ότι εξαρτάται από τους πιο λεπτούς χειρισμούς, όμως αισθανόμουν ότι ήμουν και θα είμαι κυρίαρχος των πράξεων και αφέντης της βούλησής μου κάθε στιγμή. 

Ο Λίαμ, όμως, με διέψευσε οικτρά. 

Αφού λοιπόν κατάφερε έστω και μία φορά να με κυριεύσει, μπορεί σίγουρα να το κάνει και δεύτερη και τρίτη φορά... 

Θα μπορούσε να σκοτώσει τον Φέλικ χωρίς ίσως να το αντιληφθώ!

Κανείς δεν ξέρει πόση επήρεια έχει αυτό το... πλάσμα πάνω μου. Ούτε εγώ η ίδια δεν είμαι σε θέση να το καταλάβω αυτό! Προτού, λοιπόν, το μάθω, καλό είναι να μείνω μακριά από τους ελάχιστους ανθρώπους για τους οποίους νοιάζομαι. 

Γι' αυτό και φεύγω...

Ίσως, μάλιστα, να του κάνω μεγάλη χάρη που τον απαλλάσσω από την παρουσία μου...