Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Χτύπησα διστακτικά τη μεγάλη πόρτα, περιμένοντας το πράσινο φως από την πίσω μεριά της.

Όταν είδα όμως πως αυτό δεν πρόκειται να έρθει ποτέ, πήρα την τρομερή πρωτοβουλία να την ανοίξω από μόνη μου... Όλα τα βλέμματα, χωρίς καμία εξαίρεση, εστίασαν πάνω στο τρεμάμενο κορμί μου την ίδια κιόλας στιγμή.

«Μπορώ να περάσω;», ψέλλισα τρομαγμένα και κοίταξα γεμάτη ένταση και αμηχανία τον καθηγητή της γυμναστικής. Εκείνος έκανε μερικά επιτακτικά βήματα μπροστά, το βλέμμα του ήταν σαρωτικό. Με έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή του και προφανώς δεν του έκανα την καλύτερη εντύπωση μετά από τόση αργοπορία.

«Κοπέλα μου, με δουλεύεις;», ψέλλισε και κούνησε επιδεικτικά το κεφάλι του. «Τί ώρα είναι αυτή;», αποκρίθηκε με τον ίδιο ακριβώς τόνο για να σταυρώσει τελικά τα χέρια στο στήθος.

Άφησα τα μάτια να πέσουν στο πάτωμα, ήμουν έτοιμη να οπισθοχωρήσω και να κλείσω την πόρτα πίσω μου ούτως ώστε να τρέξω όσο πιο μακριά γινόταν από όλους αυτούς, όμως συγκρατήθηκα όσο περισσότερο μπορούσα προκειμένου να μην το κάνω. Έτσι λοιπόν ξέθαψα από τα έγκατα της ψυχής μου λίγο ακόμα από το θάρρος που ήξερα πως κρύβεται κάπου εκεί μέσα και σήκωσα ξανά το κεφάλι: «Είχα ένα ατύχημα, δεν θα επαναληφτεί».

Τότε, και αφού περιεργάστηκε τη πρισμένη μου μύτη και τις στάμπες από αίμα στη στολή, δυσανασχετεί και μου κάνει νόημα να πλησιάσω.

«Καλέ, ποιον σκότωσε αυτή;», άκουσα μία φωνή κάπου εκεί στο βάθος και την ίδια κιόλας στιγμή εξαπλώθηκε κύμα γέλωτος σε όλο το χώρο του γυμναστηρίου.

Έριξα μία ματιά γεμάτη περιέργεια πάνω από τον ώμο του Χόφμαν, για να καταλάβω πως ο ηλίθιος ο οποίος πέταξε αυτό το γελοίο σχόλιο ήταν ο Μπεν. Εκείνο όμως που έκανε το στομάχι μου να δεθεί σε κόμπο, ήταν πως ένας από τους κάφρους που γέλασε σαρκαστικά ήταν και ο Ράιαν...

Τα μάτια μου στένεψαν από ένταση και ικανοποίηση, καθώς επιτέλους αποκαλήφθηκε το πραγματικό του πρόσωπο κάτω από το προσωπείο καλοσύνης που με σθένος προσπαθούσε τις τελευταίες ώρες να προβάλει, και αυτός από τη μεριά του δε δυσκολεύτηκε να αντιληφθεί ότι τον είχα εντοπίσει, δυσανασχετόντας μάλιστα με τη πάρτι του.

Την ίδια κιόλας στιγμή το χαμόγελο εξαφανίστηκε από τα χείλη του, πασχίζοντας ίσως να κρύψει από μένα την αυθόρμητη αντίδρασή του, όμως ήταν πια αργά. Το είχα ήδη εντοπίσει να διασκεδάζει εις βάρους μου, επιβεβαιώνοντάς μου όλες τις υποψίες που είχα από την αρχή γι' αυτόν παρά τη προσπάθειά του να μου αποδείξει το αντίθετο.