Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Αυτό με έπιασε πράγματι απροετοίμαστη, δεν περίμενα κάτι τόσο τραβηγμένο.

Με μία σπασμωδική κίνηση τον χτυπώ στο πρόσωπο. Η γροθιά μου ήταν γερά σφιγμένη, η σύγκρουση φάνηκε επώδυνη, εκείνος όμως οπισθοχώρησε περισσότερο από έκπληξη παρά πόνο. Δυστυχώς η μυική δύναμη και σωματική μου διάπλαση δε μου επέτρεπε να τον πονέσω τόσο όσο θα ήθελα...

Παρ' όλα αυτά, αυτός ήταν ο κατάλληλος αντιπερισπασμός που χρειαζόμουν για να ξεφύγω από τα δεσμά της ηλιθιότητάς του. Τον έσπρωξα μακριά την ίδια στιγμή, ενώ χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά σηκώθηκα κι άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη, από όλους αυτούς, κατεύθυνση.

Όταν πια έφτασα σε σημείο ασφαλείας και επιβράδυνα ελάχιστα το βηματισμό μου, διαπίστωσα πως, εντελώς ανεπαίσθητα, πλησίαζα τώρα με δρασκελιές μεγάλες το μεγάλο κτίριο του σχολείου.

Ολόκληρο το κορμί μου έτρεμε και γι' αυτό δε γύρισα να τους ρίξω μία τελευταία ματιά. Κάτι τέτοιο μονάχα αρνητικά αποτελέσματα θα μπορούσε να επιφέρει.

Πράγματι, ήμουν αρκετά τρομοκρατημένη για να το κάνω.

Διαπέρασα τη μεγαλοπρεπή, δίφυλλη είσοδο του σχολείου, προσπέρασα τους μεγάλους διαδρόμους που ήταν πλημυρισμένοι από παιδιά και κατευθύνθηκα προς τις τουαλέτες. Άνοιξα την μπλε πόρτα αναψοκοκκινισμένη καθώς ήμουν -τόσο από την ταραχή όσο και από το γρήγορο βάδην- και μπήκα μέσα, χτυπώντας την με δύναμη πίσω μου για να κλείσει, εντελώς ασυναίσθητα.

Τα τρία κορίτσια που έφτιαχναν το μακιγιάζ τους στον καθρέφτη, πάγωσαν στον εκκωφαντικό αυτό ήχο. Έμειναν εντελώς αποσβολωμένες στη θέα μου, καθώς με κοίταζαν από την αντανάκλαση του καθρέφτη με μάτια βουτηγμένα στον τρόμο και βλέμμα γεμάτο επιφύλαξη, ακριβώς λες και είμαι κάποιου είδους σχιζοφρενής δολοφόνος ή κάτι τέτοιο.

Άλλες δύο που συζητούσαν λίγο πιο πίσω, σταμάτησαν την κουβέντα τους απότομα, σα να κατάπιανε έτσι ξαφνικά τη γλώσσα τους.

«Που νομίζεις ότι βρίσκεσαι;!», αποκρίθηκε η Τσάρλι όταν πια το σοκ επήλθε, εκνευρισμένη με το θράσος μου. «Πώς κοπανάς έτσι τις πόρτες; Είσαι τρελή;», συνεχίζει να λέει, με τα λόγια της να στάζουν φαρμάκι. Στο βλέμμα της διαγραφόταν τόσο έντονα το αίσθημα του μίσους που με έκανε να αναρωτιέμαι μήπως της είχα σκοτώσει κατά λάθος τη μάνα στο παρελθόν και δεν το θυμόμουν.