Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34

Πατώντας στα μονοπάτια των σκιών, καταφέραμε να μείνουμε μακριά από τα βλέμματα των περιφερόμενων ιδιωτικών φρουρούν της έπαυλης.

Όταν πια βρεθήκαμε στα σκαλοπάτια της πίσω εισόδου του σπιτιού, ένα έντονο σφίξιμο έκανε το κορμί μου να ριζώσει στη θέση του. Από το πουθενά με διαδέχτηκε ταραχή, ενώ για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ξέχασα πώς είναι να λαμβάνεις σωστές αναπνοές...

Δεν ήξερα τι ακριβώς έπρεπε να κάνω όταν ανέβηκα αυτά τα σκαλοπάτια και πλησίασα το κατώφλι της εξώθυρας. Ήταν καλύτερο να χτυπήσω, ή μήπως έπρεπε να τρέξω προς την αντίθετη κατεύθυνση; Άπλωσα το τρεμάμενό μου χέρι διστακτικά, μη ξέροντας τί τελικά θα ακολουθούσε. Κι αν ακόμα χτυπούσα τη πόρτα, τί θα μπορούσα να του πω;

Προσπάθησα να παραμερίσω όλες τις σκέψεις μου όταν εν τέλη πάτησα το κουδούνι που δέσποζε στον τοίχο δεξιά μου.

Ο σκοτεινός χώρος στο εσωτερικό του σπιτιού δε φωτίστηκε όμως σαν απάντηση στο κάλεσμά μου, έτσι έμεινα να πιστεύω πως καμία ανταπόκριση δε θα λάβει.Ίσως και να ήταν υπερβολικά αργά για επισκέψεις...

«Δεν έπρεπε να χτυπήσεις», μουρμούρισε εξαγριωμένη η Αμελή και με άρπαξε από το μπράτσο.«Πες μου, ποιο το νόημα; Θα μας ανοίξουν και μετά τί;», έκανε μία έντονη παύση, όμως δεν ανταποκρίθηκα στα λόγια της, παρά μόνο έστρεψα ξανά τη προσοχή μου πίσω στην επιβλητική είσοδο. «Πάμε να φύγουμε!», συνέχισε τώρα με περισσότερη ένταση. «Ποιος ξέρει αν οι άνθρωποι αυτού του τόπου θα είναι φιλόξενοι; Ήδη παραβιάσαμε την αυλή τους, σαν τους κλέφτες!», μα προτού η κοπέλα προλάβει να ολοκληρώσει αυτά της τα λόγια, την πόρτα ανοίγει μία ηλικιωμένη οικονόμος...

Το χέρι της γυναίκας ανέβηκε ενστικτωδώς στα χείλη της, προκειμένου να συγκρατήσει τη κραυγή που βγήκε από αυτά χωρίς να το ορίσει. «Η επικηρυγμένη!», ούρλιαξε την ίδια στιγμή με κομμένη ανάσα και άρχισε να τρέχει πανικόβλητη προς την καρδιά του σπιτιού, φωνάζοντας παράλληλα τους φρουρούς...

Ανάθεμα!

Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ αυτό το ενδεχόμενο προτού δράσω; Πίστευα πραγματικά πως το κουδούνι θα το άνοιγε το "αρχοντόπουλο" αυτού του σπιτιού και όχι κάποιος του προσωπικού; Ειλικρινά περίμενα πως μοναδικό μας πρόβλημα θα αποτελούσε η αποκρουστική όψη της συντρόφισσάς μου και γι' αυτό την έκρυψα καλά κάτω από τα υφάσματα, χωρίς να συλλογίζομαι πως εγώ είμαι ο μεγαλύτερος κίνδυνος από όλους και όχι εκείνη...