How long will I love you? [ChaMi] (MikChel)

Secret 42

Agad naman pinagbuksan ni Mika si Rad. Agad din naman bumalik si Mika sa kotse.

"Tita Stranger, please i turn on niyo po yung radio." Sabi ni Shami.

"Okay."

Agad naman tinurn on ni Mika yung radio.

Pagkasimula na pagkasimula palang ng kanta, halos gusto ko ng iumpog ang ulo ko sa bintana.

Inaamin ko, nagkamali ako
Inaamin ko, nasaktan ko ang puso mo
Iniwan ka nang walang dahilan
Sumama sa iba at hindi man lang ako nagpaalam
Di man lang nagpaalam

Seryoso? Popoy and Basha? Seryoso talaga kayo? Sana naman kanina niyo pa pinlay yan sa radio nung jeepney driver na nakatapat namin kanina nung nandito pa si Rad, para naman damang dama ko.

Nabalitaan ko, lagi ka raw tulala
Dinibdib mo ang aking pagkawala
Palagi ka raw umiiyak
Palagi mo raw akong hinahanap
Di ka pa rin nagbabago
Mahal mo pa rin ako

"Mom! I like it."

"Alin anak?"

"Yung song."

Nanghihinayang, nanghihinayang ang puso ko
Sa piling ko ay lumuha ka lang
Nasaktan lamang kita
Hindi na sana, hindi na sana iniwan pa
Iniwan kang nag iisa at nagdurusa
Ako sana ay patawarin na

Sana sa bawat panghihinayang mo sa isang bagay, nababalik ang panahon para maayos mo ang bagay na nasira dahil sa hindi siguradong desisyon mo.

"Tita Mika?"

"Yes Chami?"

"Can I ask you a question?"

"Oo naman, anything."

"Whats nahihinayang?"

"Ah..parang you're regretting something..ganon."

"Ah."

Bigla namang bumaling ng tingin saakin si Shami.

"Mom, are you regretting something?"

"Huh?"

"Your face Mom, parang you're regretting something. Nanghihinayang Mom."

-

Habang nasa byahe pa naman kami ay sobrang hyper ni Shami.

"Mom, sa sunday can we go sa skyranch?" Tanong ni Shami.

"Anak alam mo naman diba?"

"Mom, hindi naman po ako magrrides eh, nakwento kasi saakin ni Tita Cienne na may big boat doon, kahit hindi ako makasakay doon Mom, kahit makita ko lang okay na po." Pakiusap ni Shami.

"Okay baby." Sabi ko dito.

"Bakit hindi mo pasakayin si Shami doon, Cha? Kahit sa Mini Vikings lang? Eh mukha namang big girl na iyang baby mo. Hahaha." Sabi ni Mika.

"Gusto ko iyon Tita Mika! But I cant po eh."

Sumimangot naman si Shami.

"Bakit naman?"

"Hindi po kaya nito." Sabi ni Shami at tinuro ang heart niya.

Congenital Heart Disease, dahil narin sa kapabayaan ko nung pinagbubuntis ko pa siya.

"Mom, dont be sad na. Sabi naman ni Doc kapag lagi kong finafollow ang sinasabi niya eh gagaling na ako. Eh lagi ko namang ginagawa ang sinasabi niya. Kaya dont be sad na Mom."

Sabi naman ni Shami at hinug ako, ng maopen rin yung topic wala ng nagsalita, hanggang sa makatulog nalang din si Shami.

At makarating kami sa bahay.

Si Mika narin ang nagbuhat kay Shami papaakyat.

Halos namula naman ako ng picture namin ang picture frame sa side table ang sumalubong saamin. Yung picture namin 7 years ago.

"March 3 2016." Biglang sabi niya ng pagkababa niya kay Shami."Yun yung date na nawala ang fear ko sa motorcycle."

Pagkasabi naman niya yun ay biglang gumalaw naman si Shami, kawawa naman ang anak ko. Laging naalimpungatan.

"Tita Mika, dito ka na magsleep."

"Huh? Hindi na Shami, sleep well na okay?" Sabi nito at hinalikan na ang noo.

"Tita Mika, its too dangerous for you if uuwi ka pa. Bahala ka I wont sleep kapag di ka tumabi saamin ni Mommy." Sabi ni Shami.

"Shami, wag ka ng pasaway."

"But Mom!-"

"Okay."

Nagulat nalang ako sa sagot ni Mika at humiga na ito sa tabi ni Shami at niyakap ito.

Napangiti nalang ako at humiga narin sa tabi ni Shami.