Friends Forever?

hoofdstuk 43

POV. Samuel
Ik word wakker en kijk even rond, hoe laat is het. Ik kijk op de klok en zucht, 11 uur. Ik kijk naast mij en zie een leeg bed, Oja Robin is schaatsen met Denise. Robin slaapt nu bij mij op de kamer, haar kamer is er nog wel. Die is er puur voor opslagruimte, voor haar kleding want dat is echt veel. We kregen gisteravond een doos binnen met al haar spullen uit Amerika. Robin heeft twee dagen geleden haar oma gebelt dat ze hier bleef wonen, haar oma keurde het goed en deed direct alle spullen op de post. We hebben ook niet echt meer past gehad van de stalkster van Robin, we hebben ons er niet zo mee bezig gehouden eigenlijk. Ik stap uit bed en kleed mezelf aan, ik ga zitten aan de eettafel en eet een broodje. Ondertussen bekijk ik mijn foto's, het word tijd dat ik die maar eens uitzoek. Ik open de app en zie dat er een foto van ro tussen staat. Ik klik hem aan en bekijk hem:

Ach ja, nu heb ik tenminste een foto van d'r op mijn telefoon staan. Ik bekijk haar ogen op de foto en glimlach, ze blijft mooie ogen hebben. Ik zucht en leg mijn telefoon weg, tijd voor werk. Ik pak het kranten artikel en kijk er nog eens naar met het vergroot glas. Zou het niet gewoon weerspiegeling zijn van de zon, dat het zo lijkt dat er twee mensen op de foto staan die er hetzelfde uitzien? Ik heb geen idee, ik zucht weer en kijk uit het raam. Ik mis gewoon even een glimlachje van ro, even een zinnetje van: 'het komt wel goed.' En daarna een kus ofzo. Maar goed, zij en Denis zijn beste vriendinnen dus ik moet ze moet ze misschien maar heel eventjes hun gang laten gaan. "Hey Dude wat doe je?" Vraagt Dioni die binnen komt stappen. "Ik probeer ergens achter te komen maar het lukt niet." Zeg ik en ik kijk hem aan. Dioni komt naar mij zitten en kijkt mee, hij pakt het vergrootglas over en kijkt geconcentreerd naar de foto. "Ja wat is hier mee?" Zegt hij als hij weer op kijkt. Ik ga staan en pak wat te drinken, ondertussen zeg ik: "nou kijk, het lijkt wel alsof er twee mensen op dat artikel staan, de moeder van ro zoiezo. Maar het lijkt wel alsof en nog iemand op staat, maar goed als dat zo is dan lijkt die persoon heel veel op charlotta. Of het is gewoon de inval van de zon toen de fotograaf de foto maakte. Maar goed ik loop mezelf dus helemaal gek te maken hierom terwijl ik niet eens weet hoeveel personen er op de foto staan." Ik ga weer zitten en drink een slokje van mijn cola. Dioni knikt en kijkt weer naar de foto. "Had charlotta een zus?" Vraagt Dioni. Ik haal mijn schouders op. "Misschien heeft charlotta een tweelingzus?" Zegt Dioni.

POV. Robin
Ik maak nog een pirouette en kijk naar Denis, ik zie haar vallen en lach hard op. "Je kan lekker stuntelen trutje." Zeg ik lachend terwijl ik haar help opstaan. "Tsja schaatsen is toch nooit mijn sterke punt geweest. Jij was altijd het talenten kindje." Zegt ze pissig. Ik kijk haar aan en zeg: "hoezo ik een talenten kindje?" "Nou je kan gewoon alles, ziet er goed uit en hebt een mooi lichaam." Zegt ze. Ik geef haar een knuffel en zeg: "hartelijk dank voor het compliment, maar ik wou dat ik jou leven had. Dan had ik geen gezeik en ouders die achter mijn keuzes staan enzovoort." Ze knikt en zegt: "ja sorry klopt." Ik wijs haar sorry gebaar af en zeg: "maakt niet uit, ik hou toch wel van je." Ze glimlacht en wil wat zeggen, maar ik voel mijn telefoon trillen. "Momentje, in denk een appje van Sam ofzo. Ik zou niet weten wie anders." Zeg ik. Ik pak mijn telefoon en zie dat het inderdaad een appje van Sam is, ik open watsapp en app terug.

"Euhm Denis, wij moeten echt terug naar huis." Zeg ik tegen haar. "Hoezo?" Krijg ik als simpel antwoord terug, ik laat haar mijn telefoon zien en ze kijkt mij aan. "Nou kom aan dan, schaatsen uit en gaan." Zegt ze. Ik knik en doe snel mijn schaatsen uit, ik doe ze in mijn tas en wacht op Denise. Als ze haar schaatsen uit heeft, lopen we samen naar de auto. We stappen in en ik rijd snel weg. "Waarom wil Sam eigenlijk jou stamboom?" Vraagt Denise. Ik haal mijn schouders op en zeg: "ik denk dat het iets te maken heeft met dat krantenartikel, hij moet wel wat ontdekt hebben denk ik zo." Denise knikt, verder zijn we heel de reis stil. Als we thuis aankomen pak ik snel mijn spullen en loop ik naar binnen, ik gooi mijn spullen aan de kant. Ik loop naar Sam en wrijf over zijn rug. "Wat heb je gevonden?" Vraag ik. Hij zucht en zegt: "nog niks want ik krijg je stamboom niet gevonden." Ik glimlach en  knik. Ik ren naar boven en doe de eerste la van mijn bureau open, meteen zie ik mijn stamboom liggen. Ik pak hem en wrijf erover, het doet mij even denken aan mijn moeder. Dit is de stamboom van mijn moeder, alles, elke bladzijde die ik omsla doet mij steeds meer en meer denken aan mijn moeder. Ik sla het boek dicht en ga voor de spiegel staan, er hangt een foto aan mijn spiegel. Een foto met mijn moeder er op, soms ga ik voor de spiegel staan en vergelijk ik haar met mezelf. Het is dan zo eng, hoeveel ik op haar lijk. Soms zou ik willen dat ze hier was en achter mij stond, dat ze kon zeggen dat ze trots op mij was. Eigenlijk mis ik gewoon een familielid lid, zodat ik gewoon even uiterlijke dingen kan vergelijken. Maar goed, dat zal nooit kunnen........