Friends Forever?

hoofdstuk 31

*3 jaar later*
POV. Samuel
Ik ren de kleedkamer in en loop meteen op loïs af. "Wat was dat!" roept ze meteen bang. Ze kijkt bang om zich heen, ik knuffel haar en pak mijn spullen in. "Geweerschoten, er is geschoten!" zeg ik. Alle jongens zijn binnen gekomen en zijn hun spullen aan het pakken, onze manager loopt binnen en doet de kleedkamer op slot. "Jongens zitten!" roept hij. We luisteren en gaan zitten. "Dit gaat zo niet langer, jullie worden al 2 maanden gestalkt en nu word er geschoten. Jullie beroemdheid loopt uit de hand." zegt hij. Ik knik en ga met mijn hand door mijn haar, ik vond het eerst al niet leuk om aan een boyband deel te nemen maar ben toen toch overtuigt, ik zit nu al 3 jaar in de boyband bbrave. Samen met kaj, dioni, cassius en jai, We zijn in die 3 jaar wel gewent aan elkaar. Helaas worden we nu al een tijdje gestalkt, en nu een schietpartij op ons optreden. "Jongens we moeten hier iets aan doen." zegt onze manager. "Zijn alle fans veilig?" vraagt michelle, de vriendin van jai. Onze manager schud nee en zegt: "er zijn 17 meisjes raak geschoten, meer weten we nog niet." ik slik en kijk denise aan die naast mij zit. Ze kijkt mij ook aan en knikt nee, ze houdt haar hand voor haar mond en kijkt kaj aan. Kaj geeft haar een knuffel en een kus, ik voel dat loïs mijn hand pakt. Ik kijk haar aan en zie haar snikken, ik neem haar in mijn armen en knuffel haar. "Jongens we moeten gaan beslissen wat jullie nu willen doen, wij hebben wel een ideetje maar of michelle, denise, loïs, zoë en melanie daar blij mee zijn weet ik niet. Melanie en dioni wonen nu een half jaar samen, en zoë en cassius hebben al 2 jaar een relatie. Michelle en jai hebben nu 1 jaar een relatie. "Nou vertel." zegt cassius. Onze manager zucht en zegt: "we willen iemand inhuren die jullie kan beschermen, dag en nacht." "prima hoor, ik stem mee, alles voor de veiligheid." zegt kaj. Onze manager kijkt kaj streng aan en zegt: "kaj ik was nog niet klaar. Nou zoals ik al zei jullie beschermen, die beschermt jullie dag en nacht. We kunnen helaas maar 1 persoon inhuren, anders valt alles te veel op. Maar we kunnen die gene niet van huis naar huis slepen, dus hebben ik en jullie team bedacht dat we de jongens en die beveiliger in een huis laten wonen. Maar dan zonder jullie vriendinnen." ik kijk loïs aan die net knikt naar mij. "Wij zijn het er mee eens." zeg ik. Denise en kaj zeggen hetzelfde. Ook cassius en zoë hebben er geen probleem mee. Michelle en jai kijken elkaar bedenkenlijk aan maar stemmen dan ook mee, ik kijk naar dioni en melanie. Ze hebben mekaar vast en knikken allebij van nee, dioni zegt: "we wonen pas net samen, ik laat melanie niet alleen wonen." onze manager zucht en zegt: "ja zoiets had ik verwacht, we laten dit een week rusten en dan zien we wel verder. Maar dit lijkt ons de beste oplossing." ik knik en sta op, ik pak mijn spullen in en vraag: "kunnen we weg?" onze manager knikt en ik doe de deur langzaam open. Ik kijk goed op de gang en pak loïs haar hand vast, samen rennen we snel naar mijn auto. We pakken onze spullen in en rijden snel weg. "Sam, ik wil dat je in dat huis gaat wonen." zegt loïs en ze kijkt mij streng aan. Ik knik naar haar en let weer op de weg. "Het is veiliger daar, ik kan misschien wel met melanie gaan praten. Van mij mag ze bij mij in huis komen wonen, of wij gaan samen bij melanie's huis wonen." zegt loïs. Meteen knik ik nee en zeg ik: "ik laat jou toch niet alleen wonen met mel, straks gebeurt er iets en ben ik er niet bij. Als je bij je ouders woont kunnen die jullie nog beschermen." loïs knikt en wil nog wat zeggen meteen zeg ik: "nee klaar, gesprek afgelopen. Jij woont niet alleen." ze knikt en zucht. Alles voor haar veiligheid, ik wil niet nog een keer iemand belangrijks uit mijn leven verliezen. We komen bij loïs haar huis aan en stappen snel uit, we rennen naar binnen en meteen sluiten we de deur. "Hey, wat zijn jullie vroeg terug?" vraagt de moeder van loïs. Loïs knikt en wijst naar de woonkamer, we gaan er heen en vertellen heel het verhaal. De moeder van loïs luisterd geschrokken mee, ze slaat haar hand voor haar mond en zegt: "samuel je moet in dat huis gaan wonen, en loïs blijft hier. Net zoals melanie, zij komt ook hier wonen." ik knik en pak mijn telefoon. "Ik bel wel naar dion om het uit te leggen." zeg ik. Loïs knikt en ik loop naar de hal.

D: gast wat is er?
S: ik heb een plan.
D: nou vertel.
S: kijk wij moeten gewoon in dat huis gaan wonen, er zit niks anders op. Maar we hebben met loïs haar ouders gesproken en lo en mel kunnen bij lo haar ouders gaan wonen, zo is iedereen veilig.
D: sam, ik vind het heel aardig dat je dit regelt maar ik laat mel niet alleen.
S: snap ik maar er zit niks anders op.
D: sam je begrijpt het niet! Ik wil niet nog een keer mijn vriendin verliezen, de vorige keer kwam ik een maand niet uit mijn huis.
S: dioni ik begrijp je toch, ik ben ro ook kwijt geraakt.
D: ja daarom wil ik mel niet kwijt, ik ben net een beetje over ro heen.
S: ben je niet, maar dioni begrijp het dan. We kunnen geen kant op.
D: ja dat weet ik verdomme ook wel.
S: nou dan, ze zijn echt veilig.
D: ik praat er met mel over, ik spreek je volgende week.
S: ja is goed, doei.

Ik doe mijn telefoon in mijn broekzak en draai om naar loïs, ze zit met een vragent gezicht naar mij te kijken. Ik haal mijn schouders op en zeg: "we zien het wel"