Friends Forever?

Hoofdstuk 42

POV. Samuel
Ik ren achter ro aan naar boven, ik zie dat ze struikelt en huilt. Ik loop rust naar haar toe en til haar op, ik breng haar naar mijn kamer en zet haar op mijn bed. "Kijk daar eens naar." Zeg ik. Ze kijkt omhoog naar het schilderij, ze knikt en zegt: ja en dan? "Kan je je nog herinneren hoe je het mij gaf?" Vraag ik. Ze knikt en leunt tegen mij aan, ze blijft naar het schilderij kijken. "Luister ro, we moeten eerlijk zijn tegen elkaar. Ik ben al best een tijd bezig met dit alles, en ik doe het omdat ik jou niet kwijt wil snap je? Beter mezelf verliezen dan jou verliezen, niet veel mensen hebben mij toch nodig. Maar iedereen heeft jou wel nodig, jii hebt mensen om voor te vechten. Ik heb niemand buiten jou om voor te vechten, niemand heeft mij nodig." Zeg ik, ze kijkt naar mij en zegt zacht: "ik heb je nodig." Ik zie een traan over haar wang rollen, ze kijkt mij hoopvol aan. "Ro wat zou je willen?" Vraag ik aan haar. Ze haalt haar hand door mijn haar en zegt: "samen achter de dader komen, samen alles delen." Ik knik en wrijf de traan weg van haar wang. "Alles komt goed, dat beloof ik je." Zeg ik tegen haar. Ze knikt en geeft mij een knuffel, ik geef haar een kus op voorhoofd en wrijf over haar haar. "Dus we doen alles in een team nu?" Vraagt ze. Ik knik en tik met mijn neus de hare aan, ik zeg: "zoals alles vanaf nu toch?" Ze knikt en begint te lachen, ik laat haar los en steek mijn hand uit. Ze pakt hem aan en ik trek haar mee naar beneden. Als we beneden zijn pak ik mijn tas en haal ik alles eruit van de afgelopen dagen en weken. Ik haal de tekening er als laatst uit. Robin schrikt en deinst naar achter, ik houd haar vast en bekijk alles nog een keer. Ineens valt mij weer iets op, bij het krantenbericht zie ik niet alleen ro's moeder maar ook een andere vrouw. Robin kijkt mee en ziet hetzelfde van wat ik zie. "Maar hoe?" Zegt ze. Ik haal mijn schouders op en kijk nog eens goed. Kaj komt binnen en zegt: "Hey, waar zijn jullie mee bezig?" "Ja precies?" Zegt Michelle. Ik kijk op en zwaai naar ze: "oh met iets." Zeg ik, Robin kijkt mij aan en knikt bevestigend mee. "Oh waar is jai trouwens?" Vraagt Michelle. Robin wijst naar boven en meteen is Michelle weg. Ik gniffel en kijk kaj aan die daar nog steeds staat. "Kaj kom nou, laat die twee eventjes. Ze hebben mekaar al zo lang moeten missen." Zegt Denise en ze trekt kaj mee. "Sorry." Zegt ze nog. Robin lacht en maakt een gebaar dat t niks uitmaakt. Als kaj en Denise weg zijn kijken we nog eens naar de foto. Ik zucht want het is bijna niet te lezen. "Wacht eens heb jij niet een vergrootglas ofzo? Sporen zoeken ofzo in je vak?" Vraag ik aan ro. Ze laat mij los en gaat tegenover mij staan. "Sam hallo? Ik met sherlock Holmes niet, ik ben beveiliger niet een of andere Chick uit CSI." Zegt ze lachend. Ik word rood en knik. "Wie had d'r een vergrootglas nodig?" Zegt mel en ze steekt haar hoofd om het hoekje, ik glimlach en knik. Ze haalt een vergrootglas van achter haar rug en geeft hem aan mij. "Ik hoorde dat jullie het daar over hadden dus alsjeblieft, in heb hem niet meer nodig. Oja en vraag niet hoe ik er aan kom want ik heb zelf geen idee." Zegt ze en ze begint te lachen. Robin lacht mee en zegt: "mel ik weet dat we niet altijd de beste band hadden, maar ik ben blij voor jou en Dioni en ik ben ook heel dankbaar dat je ons zo mee helpt." Mel geeft ro een knuffel en zegt: "ach joh, laat maar zitten. Ik vind het ook leuk van jou en Sam, en ik ben blij dat je terug bent." Robin knikt en loopt weer naar mij, mel loopt weg. We kijken weer naar de foto, die vrouw die naast charlotta zat lijkt ongelofelijk veel op haar. Ik blijf maar naar de foto kijken tot Robin zegt: "schat ik ga eten koken, doe jij je ding maar maar ik heb echt honger." Ik knik en ze geeft mij een kus op mijn wang. Ik hoor Robin achter mij, ze is aan het slepen met potten, pannen en nog wat andere spullen volgens mij. Na een tijdje pakt ze wat spullen weg van de tafel, ze pakt een stoel en zet die achter mij. Ze duwt mij op de stoel en schuift hem aan de tafel. Ze tilt het krantenbericht op en zet een bord neer, ze legt het krantenbericht daar op zodat ik het weer kan bekijken. Ik hoor haar nog meer neer zetten terwijl er achter mij in de keuken iets op het vuur staat te pruttelen. "Schat?" Zeg ik. "Ja?" Zegt Robin rustig. Ik zeg: "Je pot kookt......." "neee!!! Shit!" Roept Robin. "Over" maak ik mijn zin af. "Ahhh verdomme" ze zucht en legt de deksel neer. "Wat is er verbrand?" Vraag ik terwijl ik blijf kijken naar het krantenbericht. "Niks, alleen de aardappelen kookte over. Maar Goed het is nog te eten. Ik knik en blijf kijken, Robin zet het eten op tafel en pakt het krantenbericht weg, ook pakt ze het vergrootglas uit mijn handen. "Schat?!" Zeg ik. Robin kijkt mij aan en zegt: "ja anders word het vies en dat wil ik niet, het is toch van mijn moeder." Ik knik begrijpend en kijk maar alles wat op tafel staat. Dat doet ze toch snel, in kijk op de klok en zie dat ik een uur naar dat krantenbericht heb zitten staren. Dit onderzoek gaat langer duren dan ik dacht. Ik zie dat iedereen aan tafel komt zitten, ik kijk rond en besef dat we allemaal compleet zijn. Iedereen met zijn vriendin aan tafel, alleen Loïs ontbreekt.