Friends Forever?

Hoofdstuk 40

POV. Samuel
Ik zie een krantenartikel van toen de moeder van ro overleed. Ik pak het en stop het in mijn tas, ook pak ik wat foto's van in die tijd. Ik sluit de deur en wil naar beneden lopen, als ik een paar stappen op de trap zet hoor ik iemand omhoog komen. "Mam, liggen mijn winterhakken boven?" Hoor ik taira roepen. Ik ren terug de zolderkamer in, ik kijk om mezelf heen en zie een raam. Het is nu of nooit, fluister ik in mezelf. Ik doe het raam open en spring eruit, ik verwacht dat ik met een harde klap op de grond kom maar ik plof op het dat van een garage. Ik zucht even van opluchting en glijd via de regenbuis naar beneden, ik spring op mijn scooter en rijd snel weg.

Als ik thuis kom leg ik alle spullen die ik heb gepakt op de tafel. "Hey gap, wat doe jij nou?" Vraagt dioni. Hij komt aanlopen en bekijkt de foto's. Ik kijk hem aan als hij zegt: "Hey dit is charlotta, dit is het artikel dat ze overleden is." Ik knik en zeg: "ik hoop dat ik zo wat dichterbij de moordenaar van Robin kom." "Moordenaar! Is ze dood dan?!" Zegt Dioni verschrikt. Ik knik nee en sla mijn hand op mijn voorhoofd en zeg: "ik moet het anders omschrijven. ik hoop dat ik er zo achter kom, wie Robin wil vermoorden" Dioni knikt en legt zijn hand op mijn schouders. "Veel succes." Zegt hij. Hij schenkt wat drinken in en loopt naar boven. "Oja Sam! Mag mel een shirt van ro lenen, ze is haar shirt vergeten." Roept Dioni van boven. Ik roep terug: "uhm ja, als je maar niet d'r lievelingsshirt pakt. Je weet zelf wel wat voor kleding ze heeft." "Joh thnx" roept Dioni van boven. Ik schud met mijn hoofd heen en weer en pak zelf ook wat drinken, ik ren naar mijn kamer en pak een vergrootglas. Eventjes sherlock holmes uithangen, maar goed als ik erachter kom wie die Chick is. Is het het allemaal waard. Ik loopt naar beneden en bekijk de foto's, ik ga iedere foto kieskeurig af. Bij de laatste foto zie ik dat het een hele oude is, hij is waarschijnlijk voor onze tijd gemaakt. Raar want hij zat wel hij ro's foto's. Ik doe de foto in mijn broekzak en zucht. Dit vraag ik zo even aan Robin. Ik drink mijn drinken op en kijk naar buiten, waar ben ik in beland. Dan denk je toen je 13 was, ach wat een zielig meisje. Ze zit daar helemaal alleen. En vervolgens zit je de moordenaar van dat meisje te zoeken alleen zijn we 8 jaar verder. Ach ja, alles voor haar. Ze betekend veel voor mij dus als ik haar zo kan helpen kan het misschien wel meer worden. Maar het is als ik het zo bekijk al wel meer, maar het is niet officieel. Nou ja, ik ga naar d'r toe.

POV. Robin
Ik leg de hitkrant weg en kijk wat om hoog, het is best wel saai zo alleen. Ik bel op het knopje om een zuster op te roepen. Er komt een zuster aanlopen die vraagt: "wat is er meisje?" "Wanneer mag ik naar huis?" Vraag ik aan de vrouw. Ze zucht en zegt: "je mag eigenlijk al naar huis, maar er moet iemand voor je zorgen. En aangezien er niemand voor je thuis is moet je nog hier blijven." Ik kijk de vrouw raar aan en zeg: "ik woon samen met 5 jongens in huis, ik denk dat ze mij wel kunnen verzorgen." De vrouw kijkt verbaast en zegt: "is dat echt? Dat wist ik echt niet. Dan willen wij graag een van die jongens zien." Op dat moment komt Sam binnen lopen en ik wijs naar hem. "U kunt hem meteen mee nemen." Zeg ik. Sam kijkt verschrikt naar mij. Ik glimlach en zeg: "schat, als jij wat papiertjes ondertekend mag ik met je mee naar huis." Sam kijkt ineens heel blij en geeft mij een knuffel, ik geef hem een kus op zijn wang en zie hoe hij meeloopt met de zuster. Ik kijk rustig uit het raam, eindelijk straks lekker naar huis. Er komt een ramenwasser voor het raam, de vrouw draait haar gezicht om en ik zie mijn gezicht. Ze zet haar petje af en ik zie haar blonde haar, ik begin bang te worden. Ik kruip langzaam wat daar de andere kant van mijn bed. Ze maakt het raam open en zegt zacht zodat in het kan horen: "hallo Robin, je hebt het toch goed voor elkaar. Een bekende vriend, en 4 andere mannen om je te beschermen. Maar vanaf vandaag is dat afgelopen. Straks zul jij ze niet meer nodig hebben, dan ben je weer lekker bij je moedertje." Ze doet een stap naar binnen. Ineens komt Sam om de hoek lopen en zegt: "zo schat alles is geregeld je mag met mij mee." Meteen doet ze het raam weer dicht en gaat ze weer door naar een ander raam. Ik kijk schrikkerig naar het raam, Sam kijkt mee maar ziet gewoon het uitzicht van het raam. "Wat is er?" Zegt Sam. Ik fluister in zijn oor: "ze was er, ik zag haar. Ze was verkleed als ramenwasser." Sam pakt mij vast en duwt mij tegen hem aan. Dan fluisterd hij: "ik ga je mee nemen ro, het is hier gewoon niet veilig meer." Ik knik en stap langzaam uit het bed. Ik en Sam pakken samen mijn spullen maar we blijven naar het raam kijken. " heb je alles?" Vraagt sam. Ik knik en hij pakt mijn tas, samen lopen we uit het ziekenhuis. We kijken goed of we de 'ramenwasser' nog zien, maar tevergeefs. We stappen in de auto op weg naar huis. "Lekker he, om naar huis te gaan?" Vraagt sam. Ik knik en zeg: "maar ik wil de komende aantal dagen niet alleen zijn." Sam legt zijn hand op mijn been en zegt: "dat gaat ook niet gebeuren ro, ik wil je niet nog eens kwijt."