Friends Forever?

hoofdstuk 6

POV. Robin
"Dus je wilt weer terug ruilen van klas?" vraag ik aan loïs. Ze knikt en zegt: "wiskunde toets en jij hebt nou niet optimaal geleerd ofzo." ik begin te lachen en zeg: "en jij wel wilde je zeggen." ze knikt en pakt haar boek, ze begint alles over te kijken. Ik bekijk haar met opgetrokken wenkbrauwen, man ze hangt echt de nerd uit. "Maar dat houdt in dat ik en ro niet meer samen zitten." zegt kaj met een huilstemmetje. Ik begin te lachen en duw hem van zijn stoel, ik knik nee en en ga over de tafel hangen. "Ik heb honger!!!" roep ik. "Heb je geen eten bij dan?" vraagt dioni. Ik knik nee en wijs naar sam. "Iemand wilde zijn bed niet uit, en hij heeft gewoon altijd eten in zijn tas." zeg ik. Dioni glimlacht en geeft een koekje aan mij, ik pak hem aan en knik dankbaar maar hem. Ik bem echt blij dat ik na 5 jaar eindelijk met hem kan daten, oke eerlijk is eerlijk, hij is totaal niet lelijk. En lief en bijzonder, en zo anders dan de meeste jongens, alleen ik durf het niet aan sam te vertellen. We zijn de laatste tijd heel close met elkaar maar ik denk dat hij daar verkeerde gedachtes bij krijgt. Maar ik wil geen afstand nemen want ik houd te veel van hem, als vrienden dan. Maar goed, na school zie ik hem morgen pas weer. Ik ga gewoon genieten van mijn middagje met dioni. De bel gaat en ik pak mijn spullen, ik loop naar mijn lokaal en ga achterin zitten. Sam komt naast mij zitten en we pakken onze boeken. "Kut." zegt sam terwijl hij in zijn tas graait. "Geen boeken bij, vergeten." zegt hij. Ik begin te lachen en schuif de mijne op het midden van de tafel. "We doen wel samen." zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Sam knikt en bekijkt mijn voorhoofd, hij blaast en wrijft erover. "Wat is er?" vraag ik. "Bakpoeder chick dat is er." zegt hij en hii begint te lachen. Ik geef hem een kus op zijn wang en bekijk de docent die net binnen komt stappen. Meneer de graaf is altijd wel chill, ik word er hier nooit uitgestuurd. Sterker nog ik ben zijn lievelingsleerling, en geloof mij dat gebeurt niet vaak. "Fijn om jullie weer te zien, dit jaar word jullie laatste jaar en ik ga jullie heel erg missen. Ook u meneer leijten." zegt meneer de graaf lachend. Sam zet een fake lach op en kijkt dan naar mij: "slijmen kan die gast ook zeg jeetje niet normaal." "ach het valt wel mee, hij snapt ons tenminste omdat hij nog maar 20 is." zeg ik als antwoord terug en ik sla mijn boeken open. "Ja maar hij slijmt ook met jou." zegt denise die zich omdraait. "Luister is weet het als iemand slijmt of mij versierd ofzo als dat is wat jullie bedoelen. Maar ik ga er niet op in. Ik heb een eigen leven." zeg ik boos terug. "Ja vertrouw haar een beetje, ik doe dat ook." zegt dioni en hij legt zijn hand op de mijne. Ik glimlach dankbaar naar hem en hoor de stem van meneer de graaf zeggen: "dioni, kun je robin met rust laten. Je ziet toch dat ze wil opletten." "ik denk dat ze dat zelf ook wel kan zeggen." zegt dioni tegen hem. Ik knik naar meneer de graaf. Hij kijkt ons bedenkelijk aan en gaat dan verder met zijn les. "Bedankt." fluister ik in dioni's oor. Hij knikt en wrijft over mijn hand die op zijn schouder ligt. Is het erg dat ik steeds verliefder word op hem, nee toch? "Robin, meisje wil je alsjeblieft opletten. Ik weet het, het liefdesleven is zwaar maar laat het zwijmelen bij je buurman even weg tot na de les." zegt meneer de graaf. Ik knik en kijk in mijn boeken, ik heb gewoon even geen zin om er uit gestuurd te worden. Ik wacht tot dat de les is afgelopen, ik loop de klas uit naar dioni's kluisje. Dioni bukt naar mij en zegt onhoorbaar voor de rest: "hoe ga je dit met sam doen?" ik haal mijn schouders op en zeg tegen hem: "ik zeg dat ik nog even op school blijf tot dat ik word opgehaalt en als sam weg ik ga ik met jou mee, als je het tenminste niet erg vind." dioni knikt nee, ik zucht opgelucht en pak mijn jas. Ik doe hem aan en loop naar sam, ik geef hem een knuffel van achter en ga over zijn rug heen hangen. "Hey, moet ik je nog thuis af zetten?" vraagt hij en ik voel zijn hand over mijn hand gaan. "Aah ons sletje is weer met haar vriendje aan het kleffen." zegt taira en ze komt aan lopen met jai. Ik haal mijn armen weg bij samuel en kijk haar aan. "Ow gaan we arrogant doen, zo was je vroeger nooit hoor." zegt jai met een knipoog. "Jai doe normaal." zegt kaj die aan komt lopen en hij duwt jai naar achter. "Wat kom jij nou weer doen, je hebt nog twee uur les." zegt denise en ze komt bij ons staan. Kaj kijkt mij aan en zegt: "ik ben er uit gestuurd dus het is 2-1." en hij went zich dan tot jai. "Jullie moeten gewoon normaal doen, en jai kom op zo was je vroeger nooit. We waren vrienden." zegt kaj. Meteen houd jai zijn mond en kijkt hij naar de grond. Dit doet hem duidelijk wat, taira kijkt naar hem en ze zegt boos: "jai zeg nou iets, laat je niet kennen." "zeg zelf wat." zegt jai en hij loopt weg. Taira kijkt ons aan en zegt zacht: "ja wat kijken jullie nou." daarna loopt ze weg. Ik zucht en geef kaj een knuffel, hij knikt en loopt naar de concerge. "Maar sam als antwoord op je vraag, ik word hier op gehaalt. Dus nee je hoeft mij niet thuis te brengen." zeg ik. Sam knikt en geeft een kus op mijn wang dan zegt hij: "nou komen jullie." denis knikt en loopt achter sam aan. Dioni blijft staan en zegt: "sam ik moet nog wat afmaken van volgend jaar." sam steekt zijn duim op en loopt met denis weg. Ik kijk dioni aan en glinlach, 5 minuten wachten en we kunnen gaan.