Friends Forever?

hoofdstuk 25

POV. Robin
"Pap, ik ben thuis." roep ik. "Keuken!" krijg ik als antwoord terug, ik doe mijn jas uit en loop naar de keuken. Ik zie papa vrolijk achter het aanrecht staan, hij is aan het koken. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het kwart voor 9 is. "Kook je nu nog." vraag ik ongelovig. Mijn vader draait zich om en zegt: "ja, wil jij ook een pannenkoek?" ik knik en ga aan tafel zitten. Hij heeft wel een hele goede bui als hij nu pannenkoeken gaat bakken. Want ja 1 hij lust geen pannenkoeken en 2 het is kwart voor 9. Ik pak mn telefoon en stuur in de groepsapp:

U: help! Mn vader bakt pannenkoeken op dit tijdstip! Iets is niet goed.
Samuel: oja? Helaas kan ik niet komen, maar eet jij nu wel pannenkoeken nu je ziek bent?
U: ik ziek!
Dioni: ja ziek, poeh he wat was je ziek vandaag. Toch schat?
U: euhm ja, ach het gaat nu al weer beter.
Denis: dat is wel heel snel verdacht.....
Kaj: je was niet ziek toch.
Dioni: een soort van. Ze is gisteravond op mijn schouder in slaap gevallen en ze werd vanmiddag pas weer wakker toen ik net uit school was.
Mel: zozo dan heb je lang geslapen ro.
U: ja klopt maar ik had ook een zware avond achter de rug, eigenlijk een compleet zware dag.
Dioni: weet ik
Samuel: i know.
Dioni: huh wat weet je, ze was heel de avond bij mij.
Samuel: en ik was heel dag toen bij haar.
U: ja jongens, smiddag's was samuel bij mij en s'avonds en vanmiddag was ik heel de tijd bij dion.
Loïs: man wat kunnen mannen moeilijk zijn.
U: mee eens chick.
Samuel: wacht even ik weet nog iemand die vanmiddag heel moeilijk deed tegen haar moeder.
Loïs: ja maar dat is gewoon mijn moeder's schuld.
Samuel: zeker....?
Loïs: ja zeker leijten!
U: ik denk dat ik maar ga, tot morgen x

Ik sluit mijn telefoon af en kijk naar mijn vader, hij legt een pannenkoek op mijn bord en op de zijne. Hij komt tegenover mij zitten en doet stroop op zijn pannenkoek, ik doe er poedersuiker over en rol hem op. "Robin?" vraagt mijn vader. Ik kijk op en knik, mijn vader zucht en legt zijn pannenkoek neer, dan zegt hij: "ik heb iemand ontmoet, iemand die in de afgelopen tijd best wel veel voor mij is gaan betekenen. Een vrouw, euhm ja ik weet niet hoe ik dit goed moet zeggen maar wat ik wel weet is dat het een oude bekende voor jou is." ik leg mijn pannenkoek neer en kijk met grote ogen naar mijn vader. "Wie is het dan en wat heb je met die vrouw?" vraag ik stotterend. Mijn vader glimlacht en zegt: "ze heeft een dochter die bij jou op school zit, haar dochter heet taira. Jeanette vertelde dat ze jou wel kende van taira." mijn ogen worden steeds groter. "Papa, nee zeg niet dat je iets voor jeanette begint te voelen!" roep ik. Jeanette is de moeder van taira, jeanette schold mij altijd uit. Zij en taira hebben hetzelfde karakter, en ik mag ze allebij niet. Dat dat even duidelijk mag zijn. "Ach meisje het is al lang begonnen, ik en jeanette hebben al een maand een relatie. Taira vond het leuk als jij het ook wist, morgen avond komen ze wat eten om het huis te bekijken en om jou welkom te heten in de familie." zegt mijn vader vrolijk. Ik sta op en zeg: "het huis?" mijn vader knikt en zegt: "het leek ons leuk, jeanette en ik als jij en taira gewoon samen waren. Jullie zijn allebij enigst kind, we vonden het leuk om gezellig samen te gaan wonen zodat jij een zusje hebt. En dan kan je ook wennen aan je nieuwe moeder." mijn ogen worden nog groter dan dat ze al zijn. "Nieuwe moeder!" roep ik hard. Mijn vader knikt en zegt: "er moet toch iemand zijn die goed voor je kan zorgen als ik er niet ben, ik kan niet alles aan samuel overlaten." "papa, samuel zorgt niet voor mij. We zorgen voor elkaar, we hebben het toch fijn wij tweeën en af en toe samuel er bij." zegt ik onbegrijpelijk. Er rolt een traan over mijn gezicht, hoe kan hij mij dit aan doen. "Lieverd zo is het beter, gewoon een stabiel standaard gezin. Het lijkt mij beter als je er aan went." zegt mijn vader. Ik voel dat mijn wangen helemaal nat zijn van de tranen, dit kan niet goed voor iemand zijn. Waarom zomaar een ander gezin, ik vind het prima als mijn vader een andere vrouw vind maar niet jeanette. Niet de moeder van de grootste bitch van de school. "Kom meisje wen er aan, er komt een nieuwe moeder en een nieuw zusje. Zo kan je mama tenminste vergeten." zegt mijn vader en hij slaat een arm om mij heen. Ik gooi zijn arm van mijn schouder af en roep boos: "doe normaal, mama vergeten nooit. Ga hier maar lekker alleen wonen met je nieuwe vrouw en nieuwe dochter! Ik ben weg!" ik ren naar boven en pak mijn schooltas en weekend tas. Ik gooi al mijn boeken en schoolspullen in mijn schooltas en allemaal kleren schoenen en belangrijke dingen in mijn weekend tas. Ik doe mijn schoenen aan, en doe mijn haar op een elastiek. Ik trek mijn jas aan en pak een foto van de vensterbank, ik geef er een kus op en fluister: "mama ik zal jou nooit vergeten." ik doe de foto in mijn weekendtas en doe er ook een foto van sam en dioni bij. Ik rits de tassen dicht en gooi mijn rugtas over mijn rug en mijn weekendtas hang ik om. Ik ren naar beneden en pak mijn sleutels. "Waar ga je heen?" vraagt mijn vader, die plots achter mij staat. "Weg." zeg ik boos, ik trek de deur open en loop weg. "Ro wacht nou!" zijn de laatste woorden die ik van mijn vader hoor. Ik kijk om en zie hem met tranen in de deuropening staan. Ik knik nee en ren weg.