The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

25. Eloise A. Dumbledore

Ik lag in Remus' bed, met hem. We hadden gisteravond gekozen om in die van hem te gaan liggen, en ik kan nu niet zeggen dat ik het erg vind. Alles ruikt naar hem. Hij slaapt diep, zijn armen stevig om me heen. Af en toe praat hij in zijn slaap. Het is meer een gemurmel. Steeds weer kan ik niet verstaan wat hij zegt. 

Gisteravond hadden we aan de tafel van de leraren gegeten. Het was echt gezellig, vooral omdat de leraren leuke verhalen hadden. We zijn de enige Gryffindors op Hogwarts. Er zijn wel een aantal Hufflepufs en Ravenclaws. Alle Slytherin's zijn thuis. 

Rem kreunde even. 'God oh god..' Ik glimlachte en keek omhoog. 'Goeiemorgen. Wat is er zo erg?' Remus glimlachte en kuste me zachtjes. 'Ik had een hele vreemde droom over een hele vreemde grap. Je wilt het niet weten, geloof me.' 

Ik knikte en Rem kuste me weer. 'Weet je,' fluisterde hij uitdagend. 'Hier zijn we alleen. Echt alleen.' Mijn hart begon sneller te kloppen. 'Ja.. en wat wil je hiermee zeggen?' 

Ja, natuurlijk weet ik wat hij bedoelt. Maar ik.. 'We zouden nu kunnen doen wat bij mijn ouders niet kon.' Zijn handen gingen naar mijn heupen en zijn lippen naar de mijne. Even deed ik niets. Wilde ik dit wel, op dit moment? Uiteindelijk wel. Maar nu? 

En dus duwde ik me van hem af. 'Kunnen we niet wachten?' Vragend keek hij me aan. 'Waarop? Dit is onze enige kans om alleen te zijn. Gewoon ons tweetjes. Over een paar dagen kan dat niet meer.' Een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Jawel hoor.' 

Ik maakte me los uit zijn greep. 'Zie je over een kwartier in de leerlingenkamer!'  

Vervolgens rende ik de slaapzaal uit, naar de mijne. Zo snel mogelijk kleedde ik me om. Uiteindelijk droeg ik een t-shirt met een vest, een skinny jeans en sneakers. Mijn haar deed ik in een hoge staart. Ik liep naar beneden, Remus stond al klaar. 'Waar gaan we heen?' vroeg hij meteen. 

'Dat zul je wel zien!' riep ik. We liepen de leerlingenkamer uit, met mij voorop. We liepen zes gangen door, tot we bij het schilderij van een meisje stonden. Ze had een grote lolly in haar hand en keek me lachend aan. 'Wachtwoord?' 

'Boterkoekendeeg.' 

Het meisje begon nu te giechelen. 'Correct.' Het schilderij zwaaide opzij en ik kroop door het gat erachter. Remus volgde me voorzichtig. 

We stonden in een slaapkamer, compleet met rode en gouden accenten. Het was heel erg Gryffindor. Er stond een groot tweepersoons hemelbed. Er was een klein bureautje en een klerenkast. Ook stond er een kist, die uitpuilde van het speelgoed. 

'Je oude kamer,' constateerde Remus gefascineerd. 'Dit is.. gaaf. Hier kunnen we alleen zijn.' 

Ik knikte. 'Jup. Dus, we hebben geen haast. Even wachten lijkt me beter. Mijn hoofd staat er niet naar. Ik ben teveel bezig met mijn hart. Dat moet eerst even zakken.' 

Rem knikte begrijpend. Hij sloeg zijn armen om mijn middel heen en drukte me tegen zich aan. Hij kuste me teder. 'Oké.'