The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

4. Remus Lupin

Ze twijfelde aan me. Kun je het haar kwalijk nemen? Mijn stem begon te trillen en ik begon te stotteren. 'En.. eh.. ik had het lef niet om met je te praten.'

Haar ogen leken me te geloven. Ogen zijn de ramen van het hart. Zou het zijn gelukt? Ik hoop het. Haar glimlach kwam tevoorschijn, en die van mij dus ook. Ze gelooft me! Hallelujah!

Vanaf de andere kant van de kamer kwam een geluid. De feniks van Dumbledore, Fawkes dacht ik, zat op zijn standaard en had naar ons gekeken. Naast hem zat een ini mini hyppogrief. Hij vloog naar ons toe en landde op mijn been. 'Wat is dit?' vroeg ik gefascineerd. Het beestje keek me vriendelijk aan. 

Eloise glimlachte breed. 'Dit is Twink. Ze is een kleine replica van een hyppogrief, en zo betoverd dat ze een karakter heeft en kan vliegen. Meestal vliegt ze het hele kasteel door; gisteravond was ik op zoek naar haar.'

Twink paradeerde over mijn been en liet haar prachtige veren zien. Ik moest er om lachen. 'Wie heeft haar aan je gegeven?'

Ze beet op haar lip. 'Mijn overgrootvader.' Ze wendde haar blik af. 'Zullen we naar de Grote Zaal?' 

Ik knikte instemmend en we liepen het kantoor uit, de trap af, de gangen door. Toen we de Grote Zaal binnenkwamen keken de anderen ons verrast aan. Vooral Pads en Prongs. Ik haalde mijn wenkbrauwen op. 'Ik zeg niks.'

En toch probeerden ze het hele ontbijt te weten te komen wat er was gebeurd. Ik zag dat, aan de andere kant van de tafel, Eloise ook werd verhoord, maar door de meiden. Ze glimlachte naar me. Beiden dachten we hetzelfde. Wie had ook anders verwacht?