The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

14. Remus J. Lupin

Sirius liep onze zaal binnen. Ik lag op bed, een boek te lezen. Sirius plofte neer op die van hem. 'Weet jij waarom El de hele tijd bij Dumbledore is?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Hoezo?' 

'Ik zag haar net van de trap aflopen. Ze liep richting mij, maar ik ben veranderd dus was sneller.' 

'Ze heeft je dus gezien?' 

'Jup, ze zal zo wel naar boven komen.' 

Is ze dan hele tijd in het kantoor geweest? Misschien is het slecht, maar ik vraag me af wat ze daar deed. Waarom verdwijnt ze steeds en zien we haar dan uit het kantoor komen? Wat heeft ze daar te zoeken? 

En inderdaad, niet veel later kwam ze binnen. 'Pads, waarom rende je weg?' riep ze verbaasd. Padfoot haalde zijn schouders op. 'Waarom kwam je uit het kantoor van Dumbledore? Je zei dat je even bij je overgrootvader langs ging voor zijn verjaardag. Tenzij Albus je overgrootvader is,' voegde hij er grinnikend aan toe. 

Elise werd rood. 'Dumbledore is niet jarig vandaag.'

'Dus hij is je overgrootvader?' riep Sirius. Ik kwam overeind, met veel pijn en moeite. 'Pads, wil je even de kamer verlaten?' Hij deed wat ik vroeg en Eloise kwam naast me zitten. 'Het spijt me, dat ik het je nooit verteld heb,' zei ze zachtjes. 

Ik probeerde een arm om haar heen te slaan, maar het ging niet zo makkelijk. En dus gingen we naast elkaar op bed liggen, net als vannacht. 'Ik snap het. Maar wie zijn je ouders dan? Ik wist niet eens dat Dumbledore uberhaupt kinderen had.' 

Ze begon zachtjes te huilen. 'Mijn moeder heeft mijn geboorte niet overleefd, mijn vader had haar verlaten toen hij hoorde dat ze zwanger was. Hij bleek niet verliefd te zijn.' Haar stem brak. 'De eerste jaren heb ik bij mijn oma gewoond, opa overleed op mijn derde. Ik was erbij toen oma overleed op mijn vijfde. Opaatje, Dumbledore dus, nam me toen mee naar Hogwarts. Ik ben hier opgegroeid.' 

'Was dat niet heel moeilijk?' vroeg ik. 'Met al die oudere kinderen?'

Ze knikte kort. 'En ze mochten me niet zien. Opaatje heeft veel vijanden en ik ben een makkelijk doelpunt. Daarom ben ik hier opgegroeid en weet je niet dat Opaatje kinderen heeft.' 

Ik kuste haar op haar hoofd en veegde haar tranen weg. 'Het is oké. Dit is toch vele malen minder erg dan dat je een weerwolf bent?' 

'Misschien,' snikte ze. 'Maar ik heb het wel verborgen voor je gehouden.' 

Ik lachte. 'Dat is geen misdaad! En het is nu niet dat je dood gaat.. dat zou ik wel erg vinden. Als je dat achter hield.' 

Ze slikte even en huilde rustig verder.