The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

22. Remus J. Lupin

Weer lag ik bovenop El. Ik kuste haar, haar hand lag weer op mijn heup. Ze begon te lachen. 'We zijn zo stom bezig.' Ik knikte lachend en ging weer van haar af. 'Inderdaad. Maar het is kerstavond, dan mag het toch?' 

Vandaag was een zware dag geweest. Haar hart, de kooi. Nu lagen we in bed. El's haar zat in een vlecht, gemaakt door mijn moeder. Ze hadden ''Girl Talk''. Ook mijn vader en ik hadden samen tijd doorgebracht. Het was gezellig. 

We hoorden mijn ouders de overloop over gaan, en hun slaapkamer in gaan. Net als altijd had ik het warm en kwam overeind om mijn shirt uit te trekken. Daarna vielen we in slaap, Eloise lag dicht tegen me aan. Ik voelde haar adem op mijn borst. 

-----

'Remus.. Merry Christmas..' fluisterde El. Ze drukte haar lippen op de mijne, en langzaam werd ik wakker. Ik glimlachte scheef. Ze lag bovenop me, voor de verandering. Haar ogen sprankelden. 'Zullen we naar beneden?' 

Ik knikte en we liepen de trap af, naar de woonkamer. Vaag realiseerde ik me dat haar overgrootvader gisteren niet langs was gekomen. 'Waar was Dumbledore gisteren?' vroeg ik. Eloise haalde haar schouders op. 'Er kwam iets tussen, dus hij komt vanavond. Je moeder weet er vanaf.' 

En die zat al op de bank, samen met mijn vader. 'Goedemorgen slaapkoppen!' riep die. 'Het is elf uur.' Onder de boom lag een stapel met kadootjes. Het zag er gezellig uit. Meteen begonnen we met z'n vieren kadootjes uit te pakken. Ergens achterin lag mijn kado aan El. Ik pakte hem en gaf hem aan haar. 'Merry Christmas..'

Het was een klein doosje, duidelijk een sieraad. Het doosje was aan de buitenkant bekleed met fluweel. Eloise keek me verrast aan en opende het doosje. Mijn ouders keken over haar schouders mee. Ze hapte naar adem toen ze de inhoud zag. Ik glimlachte tevreden. 'Het kettinkje is voor jou, de ring is voor mij.' 

De hanger van de ketting was de kop van een wolf die huilde. Op de achterkant stonden mijn initialen gegraveerd. In de binnenkant van de ring stonden die van haar. Mijn moeder kreeg tranen in haar ogen en mijn vader keek trots toe. En Eloise? Die viel me in de armen. 

'Het is prachtig,' fluisterde ze gesmoord. Ik lachte. 'Alsjeblieft.' 

Ik deed het kettinkje bij haar om en pakte de ring. Hij was zilver, net als het kettinkje. De rest van de dag raakte El eens in de zoveel tijd haar ketting aan.