The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

12. Eloise A. Dumbledore

Ik lag in Remus' bed. Het was één uur 's nachts. Ze zouden nu bijna moeten terug komen. Zou hij erg gewond zijn? Mijn ogen vielen steeds bijna dicht. Het was veel te laat. Mijn hart klopte als een gek. Wanhopig probeerde ik te kalmeren, zodat mijn hart dat ook deed. Tevergeefs. 

Plotseling klonk er gestommel op de gang. De deur vloog open. Sirius en James ondersteunden Remus. Hij zag er ongelooflijk moe uit en zijn gezicht zat onder de krassen. Zijn blouse hing open en zijn buik was verwikkeld in verband. Ik gooide de deken opzij en Sirius en James legden hem naast me neer. 'Het is een oppervlakkige wond, maar hij moet veel rusten.' 

Ik knikte terwijl Remus kermde. 'El?' Hij strekte zijn arm uit en drukte me tegen zich aan. Ik legde de deken over ons heen. 'Ja?' 

'Bedankt. Voor hier zijn.' Mijn hart kalmeerde zodra hij dit zei en zijn ogen sloot. Hij viel vrijwel meteen in slaap, met mij in zijn armen. Zijn warmte deed me goed. De anderen gingen ook slapen. 

Eigenlijk was alles goed. Morgen is het zondag, Rem kan dus genoeg rusten. Maar ik zal er niet de hele dag voor hem zijn. Samen met mijn overgrootvader heb ik een afspraak in het Sint Holisto. 

A/N: Sorry, ik weet dat het erg kort is! Maar hier valt nu eenmaal niet veel meer aan toe te voegen...