The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

24. Remus J. Lupin

We stonden weer op het perron, net als een week geleden. Ik omhelsde mijn moeder en fluisterde: 'Tot in de zomer.' Ik liet haar los en gaf mijn vader ook een knuffel. Hij klopte me bemoedigend op zijn rug. 'We zijn trots op je.' 

Daarna pakte ik Eloise's hand en we stapten de trein. 'Dit was interessant,' concludeerde ik. Vragend keek ze me aan. 'Wat? Dit weekje?' 

'Ja. Ik ben voor de eerste keer boos geweest bij en ook door jou. Nou ja, vooral door mijn vader, maar toch. Jij bleef zitten. Ik ben te weten gekomen dat je niet zo braaf bent als je lijkt. En dat je hart vreselijk is.. Oftewel, het was interessant.' 

We gingen zitten op een bank. 'En,' voegde El eraan toe. 'We hebben de hele week in hetzelfde bed gelegen.' Ik lachte. 'En je overgrootvader noemt je echt heel erg vaak Ariana of Ari. Ik weet dat het je tweede naam is, ben je naar iemand vernoemd?' 

Ze knikte. 'Mijn overgrootvaders zusje. Ik ken het hele verhaal nog niet. Maar.. ik kom er wel achter. Dat lukt altijd.' 

We lachten en aten wat Chocokikkers, die we hadden meegekregen van mijn ouders. Ook zat er gewone chocola bij. Voordat we het wisten waren we bij Hogwarts. Er stond een koets met Terzielers klaar om ons naar het kasteel te brengen.

'Hallo jongens!' riep Eloise. Ze klom bij één op de rug, lachend. 'Kom op, Rem! Dit is leuker dan die koets!' Ik grijnsde en volgde haar voorbeeld. Maar in plaats van dat ik op de andere Terzieler ging, sprong ik bij haar achterop. De Terzieler leek het niet erg te vinden en ik sloeg mijn armen om haar heen. 

'We hebben een week samen. Wat gaan we doen?' 

Ze begon te giechelen. 'Wie weet.. er is genoeg te doen.'