The Marauders And The Hogwarts Child #Netties2017

7. Remus Lupin

Het is vrijdag. We zitten met z'n viertjes in de leerlingenkamer. Prongs, Pads en Wormtail moeten zometeen nablijven. Iets met Zwadderaars en slijm. 

'Moony, het is nu drie dagen sinds je een nacht hebt doorgebracht met die meid, wanneer onderneem je nu eens actie?' kermde Pads. Hij zat in de grote stoel, met zijn benen over de leuning. 

'Hoe bedoel je?' vroeg ik verbaasd. 'We maken nu heel veel huiswerk samen en wandelen veel.'

'Vraag haar uit!' riep Prongs. 'Wees eens romantisch! Wandelingen kunnen dat best zijn, maar huiswerk...' James zat op de bank, spelend met zijn Snaai. Plotseling stormde Lily de leerlingenkamer binnen. 'Potter! Waarom zit Severus onder het slijm?!'

'Snivellus kreeg zijn verdiende loon,' grinnikte Sirius. Lily richtte zijn stok op hem. 'Zeg dat nog eens..' siste ze. 'Voortaan laten jullie hem met rust, en jij zeker Potter.'

'Ga je dan zaterdag met me mee naar Zweinsveld, Evans?' lachte James. Lily rolde met haar ogen. 'In je dromen.'

Pissig liep ze naar boven. Peter zei zachtjes: 'En zo vraag je dus niet een meisje uit.'

Pads, Worm en ik begonnen te lachen, en Prongs deed alsof. Ze stonden op en liepen de leerlingenkamer uit, op naar het nablijven bij McGonagall. 

Een kwartiertje nadat ze vertrokken waren kwam Eloise binnen. 'Hey!' riep ze. 'Samen huiswerk maken?' Ik knikte. 'Is goed.' 

Ze liep naar boven om haar spullen te pakken. Ik dacht aan wat James zei. 'Vraag haar uit!' Maar hoe begin je over zoiets? In boeken leek het altijd zo makkelijk.. Eloise kwam naar beneden. Ze had haar stropdas afgedaan en haar blonde haren los. Het bovenste knoopje van haar witte bloesje zat los en haar mouwen waren opgestroopt. Haar schoenen had ze ook uitgedaan. Opeens leek ze een ander meisje. Veel.. relaxter. 

Meestal zag ze er heel netjes en formeel uit, met een afdwalende blik in haar ogen. Ik verzonk in gedachten, denkend aan die blik. 'Remus!'

Ik schrok op vanuit mijn gedachten. 'Hm? Sorry...'

Ze lachte even. 'Geeft niet. Waar dacht je aan?' Haar ogen keken recht in de mijne, alsof ze daarin haar antwoord kon vinden. Haar ogen waren ijsblauw. 

'Ehm..' Onrustig keek ik om me heen. 'Aan.. Hogsmeade.' Ik beet hard op de binnenkant van mijn wang en slikte. 'Wil je met me mee, zaterdag?' Ze knikte blij. 'Tuurlijk!'

Opgelucht begon ik aan mijn huiswerk. Een opstel over weerwolven. Hoe ironisch... Eloise was er ook mee bezig. Ze zuchtte. 'De tekst in het boek is zo.. negatief.'

'Hoe bedoel je?'

Ze legde haar werk neer en ging met haar voeten op de bank zitten. 

'Nou,' begon ze, 'hier staat dat ze levensgevaarlijk zijn, bla bla bla. Dat is maar één keer per maand! En dat sommigen het verkeerde pad hebben gekozen, zoals Fenrir Greyback..' Ik huiverde. '..betekent niet dat iedere weer wolf dat doet!' 

Vol blijdschap en ongeloof luisterde ik naar haar. Ze praatte verder over hoe negatief de tekst was en dat er ook goede weerwolven zijn. Ik schoof dicht naar haar toe, mijn huiswerk viel van mijn schoot af, en legde mijn hand op haar wang. Zachtjes drukte ik mijn lippen op de hare.