I don't seduce SEDUCERS (COMPLETE)

Kabanata 50

"What do you mean?"

Si Bernard ay ngumiti ng nakakaloko at siya naman itong humatak sa aking kamay.
"What am I saying is, tayo ang quits. Iniwan niya ako noon then it ends na sa'yo siya napunta. So now, I'm going to get what is mine."

"Hindi mo 'yun pwedeng gawin! We're still married!" – AJ.

"Divorce." Maikling sagot naman ni Bernard.

"Bernard, k-kami ang dapat nag-uusap tungkol sa bagay na iyan..—"

"Hindi ba't tama ako? Tutal, sa America naman kayo ikinasal kaya mapapadali naman. Saka, sanay ka naman sa pakikipag-divorce diba?" putol niya sa aking sasabihin.

Sa sinabing iyon ni Bernard ay nagamit ko ang aking palad upang sampalin siya. Mabilis ang aking paghinga. Hindi ko alam, feeling ko anytime e mag-bebrake down ako dito.

"Umalis na kayo. Please..."

"but..—"

Hinarang naman ni AJ si Bernard.
"No buts, Bernard."

"Babalik ako, Bianca. I'm sorry if I did or I said something wrong. I'm really really sorry." Iyon ang huling sinabi ni Bernard bago niya lisanin ang aming bahay.

"Bianca..—"

"Please, AJ... not now. Give me some space muna." Sabi ko saka na umupo sa sofa.

"Bahay ko pa din din 'to, Bianca. After all, asawa mo padin ako. Alam ko na hindi mo ako hihiwalayan. Tama ba ako?"

"AJ, I want to rest. Masyado pang magulo ang nasa isip ko." sabi ko at umiwas ng tingin.

--

"Hindi ba't tama ako? Tutal, sa America naman kayo ikinasal kaya mapapadali naman. Saka, sanay ka naman sa pakikipag-divorce diba?"

Naalala ko ang sinabi ni Bernard sa akin kanina. 'yun ba ang tingin niya sa akin? Na, madali lang para sa akin ang makipaghiwalay ng ganun ganun? Na, madali lang sa akin ang annulment?
Sa totoo lang, nasaktan ako sinabi niya. Hindi naman ako laruan na pwedeng pagpasa-pasahan lang ng ganun.

"Mommy, hindi po ba uuwi si daddy ko? Tsaka, hindi po ba tayo magki-clean ng house po?" tanong ni Sam nang makapasok siya sa kwarto.

"Halika nga dito." Maluha-luha kong sabi.

Niyakap ko ang aking anak ng pagka-higpit higpit upang maibsan ang sakit na aking nararamdaman.

"Why are you crying po?" tanong nito.

Umiling ako at hinigpitan ang aking yakap.
"Namiss lang kita. Kasi, lagi ka ng nasa school."

"Uh? Pero nung sabi ni Miley ni-miss niya ako hindi naman siya ni-cry. Masaya nga po siya e."

Pinilit kong ngumiti at hinalikan ang kaniyang pisngi.
"Basta, always remember na lagi kay mommy ka lang sasama."

"Opo. Pero, mommy hindi po ba tayo kakain? I'm hungry na po." Sabi naman ni Sam at nagpout.

Kaya naman kahit na nag-eemote ako e napatawa ako ng aking anghel. Senti ako ng senti dito e hindi ko pa pala napapakain ang anak ko.

Hindi ko na siya tinanong pa kung saan niya gustong kumain. Alam ko naman ang paborito niyang fast food chain. Dun sa payatot na clown.

"Waah ~ mommy, I want that one po saka that one and that one." Sabi ni Sam at tinuro 'yung mga pagkaing gustong gusto niya.

"Nako, osige. Para naman mabawi ka." Sabi ko at pina upo na siya doon sa vacant table.

Habang ako ay naka pila, ikinagulat ko kung sino ang nandito.
"Hindi ko alam na dito pa kita makikita."

"Bernard..."

"Dun ako sa table niyo ha." Sabi niya sa akin at tinalikuran na ako upang magtungo sa aming pwesto.

Nauuna kasi siya sa akin sa kabilang pila. Hindi naman ako kaagad nakapag react.
Haaay!

"Ma'am, order niyo po?"

Para naman akong nabalik sa aking wisyo. Sheez, ni hindi ko alam na ako na pala ang mag-oorder sa counter.
Bumalik naman ako sa table at nadatnang nagkakatuwaan ang mag-ama.

"Oh, ayan na pala si mommy. Kain na tayo." Sabi ni Bernard at hinila ang upuan na nasa kaniyang tabi.
"Dito ka na umupo." Suhestiyon niya.

Um-ok na lamang ako at umupo. Naco-concious tuloy akong kumain dahil nandito si Bernard. Feeling ko kasi hindi ako pantay pagdating kina AJ at Bernard. Laging napagbibigyan si Bernard at parang ang tadhana ay sumasang-ayon sa lalaking ito. I don't know.

"Kumain ka na." sabi niya sa akin at mahina pa akong siniko.
"Look at our son, magana na siyang kumain. Hindi ka ba nasisiyahan?" tanong pa niya.

"Syempre, gusto ko na makita siyang ganiyan." Sagot ko na lamang.

"Mwommy, hwindi pwo ba ni-shweep shi dwaddy sha houshe?"

Napakunot naman ang aking noo at tumingin kay Bernard.
"Ano daw?" tanong ko.

"baby Sam, do no talk when your mouth is full. Swallow your food first." Sabi naman ni Bernard.

Ngumuya-nguya muna siya at nilunok ang kaniyang kinakain. Pagkatapos nun ay nagsalita siyang muli.
"I said po, hindi po ba mag-sleep sa house natin si daddy AJ po?"

Sa ikalawang pagkakataon, nagkatinginan kami ni Bernard.

"Hindi na siya matutulog sa house niyo." Mabilis na sagot ni Bernard.
Ni hindi ko man lang napag handaan ang biglaang pagsagot nito.

"Why po?" tanong ni Sam

"Kasi niloko..—"

"Kasi may bad siyang ginawa kay mommy. Kaya dapat mapunish muna si daddy." Putol ko kay Bernard.

"Hindi tama na sabihin mo sa bata 'yung ganung klasing salita. Hayaan mo na ako na lang ang magsabi sa kaniya ng bagay na 'yun." Bulong ko naman sa kaniya.

"Fine fine" lang naman ang isinagot niya sa akin.

Pagkatapos ng aming kainan, nagpasya na kaming umuwi. At lingid sa aking kaalaman, nakasunod pala sa amin si Bernard.

"Anong ginagawa mo rito? Gabi na." sabi ko.

"Daddy, dito ka po mag-sleep?" tanong ni Sam.

"Oo, sasamahan ko kasi si mommy na magligpit diyan." Sabi niya at tinuro ang kalat sa paligid ng aming sala.

"Ok lang, Bernard. Bukas ko nalang aayusin 'to." sabi ko.

"No. Ngayon na. Para magka-usap na din tayo. Gusto kong dipensahan 'yung mali kong nasabi kanina."

Haaay! Bakit when it comes to Bernard e I can't say no? Bakit ba pagdating sa kaniya e my mouth easily melt and say 'yes'?! whyyyyy?!

Taeyon! Tell me Why?! (LOL, pumaparaan nang maisingit ang kpop. Sornaaaaaaa ~ hehehehe mwa lablab niyo naman si SexyPanda dibuhhh? Hihih :* )

"Fine, fine. Patutulugin ko lang si Sam." Sabi ko at akmang tatalikuran na siya nang magsalita siyang muli.

"Sasama na din ako." sabi ni Bernard at humabol saamin.
Inakbayan pa ako hanggang sa makarating kami sa kwarto ni Sam.

Habang ang aking anak ay nakahiga sa kaniyang kama, ako naman itong paghaplos-haplos sa kaniyang buhok upang kaagad siyang makatulog.
samantala, si Bernard ay pasimpleng hinawakan ang aking kamay.

Nang makatulog na ang aming munting anghel ay kaagad kaming nagtungo sa sala. Sa gitna ng pag-aayos ng mga kalat ko, hinawakan niyang muli ang aking kamay. Kaya naman, ako ay napatingin sa kaniya.

"Bakit?" tanong ko.