"Hindi niya kailangan malaman ang tungkol sa atin ok? Pero, sa palagay ko si Bernard may alam. Hindi mo sinabi sa kaniya diba?"
Mabilis naman itong umiling.
so, who the hell told Bernard about what's happening between me and Cesca?!
"Malay mo, he's following you. Then he found out na may affair tayo." Chill niyang sagot.
"Argh! Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko once na nakuha sila ni Bernard at once na malaman ni Bernard na siya ang tunay na ama ni Sam."
Hindi ko ba alam kung bakit nangiti itong aning na babaeng 'to.
"Kung sakali bang maghiwalay kayo ni Bianca, pananagutan mo ako, kmi ng magiging anak natin at magsasama tayo?" malambing na tanong niya sa akin habang nilalaro ang aking buhok.
"It will never happen. Ano bang pinagsasabi mo? kaibigan mo si Bianca. How could you say that?"
Nagpamewang naman siya sa aking harapan.
"Kumusta ka naman? Asawa mo si Bianca but you're cheating behind her back. How could you do that?"
"Pede ba, Cesca. Kung may mamahalin man ako dito ngayon ay iyang dinadala mo lamang. That was just a mistake. One night, one mistake."
Napa 'tss' naman siya at umirap sa akin.
"Fuck you, AJ. You used me for how many months dahil hindi kayo nagsisiping ni Bianca. Now, you're telling to me that I am the one to be blame?"
"Hindi ko sinasabi na kasalanan mo lahat. I'm just telling you that, yes it's my mistake. Pero hindi ko 'yun sinasadya. Nadala lang ako because we are drunk and I am frustrated." Sagot ko rito.
"Oh please, AJ. stop the bullshit, will yah? Hindi sinasadya? Ano 'yun, nasagasaan mo vagina ko dahil walang preno 'yang penis mo? duuh!" sabi niya at inirapan pa ako.
"On the other hand, nagustuhan mo 'yung nangyayari sa atin noon. Kaya nga nagbunga diba? At isa pa, kung isang pagkakamali lang pala iyon bakit nagawa natin ang mag sex ng paulit-ulit." Pagpapatuloy niya.
"What the hell, Cesca. Arghh! Walang patutunguhan itong pag-uusapan natin. I'm going home." Sabi ko at tumayo na.
"Babalik ka bukas!" pahabol niya bago ko sinarado ang pinto.
Hindi pa ako nakakasakay ng kotse nang biglang magring ang aking cell phone.
T'was cesca.
"Ano? Hindi pa nga ako nakakaalis sa parking lot miss mo na ako?" asar na sagot ko sa kaniyang tawag.
"All the time. I missed you all the time."
"By the way, next time na bibisita ka sa amin ng baby mo be sure na kapag aalis ka mag-paalam ka at least kay baby lang."
Napasalubong naman ang aking mga kilay sa kaniyang sinabi.
"What are you talking about? Fetus pa nga lang 'yang anak natin. Do you think na maiintindihan niya ako?" asar ko nanamang sagot.
"yes! Mararamdaman niya na you really love us."
Bakla mang sabihin pero pati ako ay napairap.
"I only love my child." Plain kong sagot.
"Basta! Gawin mo 'yun next time ok?"
"fine." Sabi ko at pinatay na ang tawag.
"She's really in sane." Bulong ko sa aking sarili saka na sumakay ng aking kotse.
No, I have to find my wife..—bigla namang umaslag ang light bulb sa aking ulo.
Sa school ni Sam! Tama.
Kaya naman, nagtungo ako sa eskwelahang pinapasukan ng aming anak.
kilala na ako ng school guard kaya hindi na niya ako hinarang nang pumasok ako. I went to the office of Sam's teacher.
"good morning ho, Mrs. Payumo." Bati ko.
"Good morning too, Mr. Jerico. Have a seat." Alok niya sa akin.
"Hindi ko na patatagalin pa ito. I just want to check kung nadiyan po si Samuel Jerico?" I asked.
"Naku, nung isang araw pa po siya hindi pumapasok. May I know why?" tanong din nito sa akin.
Anong sasabihin ko ngayon? Hindi naman ako pwedeng mag open sa kaniya dahil in the first place hindi kami close at baka ichismis pa niya kami.
"Nevermind. Uh, if Sam will attend his class tomorrow kindly contact me." Sabi ko at iniabot ang aking business card.
"Sure, Mr. Jerico." Tinanggap niya iyon.
Now, saan ako pupunta para mahagilap ang aking mag-ina? Kanino ako magtatanong para mahanap sila? Hanggang kailan nila ako titiising wala sa tabi nila?
Hindi na ako pumapasok sa restaurant ko mula noong umalis sina Bianca. Ipinamamahala ko sa ngayon ang aking negosyo sa isa kong katiwala. Kailangan ko munang ayusin ang pamilya ko bago ko problemahin ang aking trabaho.
Ano pang silbi ng aking paghahanap buhay kung mismong pinagkukuhanan ko ng lakas ay wala sa aking piling ngayon? Kapag hindi ko sila nakikita feeling ko'y pinaghihinaan ako ng loob.
Gabi na at wala parin akong balita sa kanila. I tried to contact tita Amalia pero busy siya at hindi daw niya ako maeentertain ngayon. It's been one fucking week. Where did they go?
Ilang sandali lamang ay nagring ang aking cellphone.
"Hello?" sagot ko rito.
"Any update about your missing wife and unbiological son?"
Lalong nasisira ang mood ko sa Cesca na 'to.
I don't think she's willing to help.
"Wala." Maikli kong sagot.
"Hala, she's leaving you na. Ako may news about her."
Bumilis naman ang tibok ng aking dibdib nang sabihin niya ang mga katagang iyon.
Sana, sana ngayong gabi ay makatabi ko ng matulog ang mag-ina ko.
"What is it? Tell me!"
"Ah-uh-uh! Excited much?"
"Shit, Cesca! Stop playing fool games! Tell me!" sigaw ko rito.
"She's already happy with Bernard. I saw them with Sam, they are laughing as if there's no tomorrow. Isn't cute?"
Gustong gusto ko ng mauntok ngayon but I'm controlling my temper.
"Nasaan sila?" kalmado kong tanong.
--
Pagdating ko sa nasabing lugar, nakita ko si Cesca na naka upo sa isang bench.
"Where are they?" tanong ko at saka pa luminga linga upang mahagilap sila ng aking mga mata.
