"Καλημέρα ερωτευμένα πιτσουνάκια. Αντε τελειώνετε! Αλεξ σήκω να πάμε για ψώνια!"
"Ναι καλημέρα και σε εσένα Μελ." Στριφογυρίζω σκρεβάτι αρκετά κουρασμένη.
"Είστε ηλίθιες; Γιατί πρέπει να ξυπνήσω και εγώ;!
"Γιατί πρέπει να κάνεις και εσύ δουλειές. Αντε τσάκα-τσάκα. Να βλέπω κωλαράκια να κουνιούνται."
"Ο ύπνος θρέφει τα παιδιά. Και φυσικά θα ήθελες να δεις το κωλαράκι μου αφού είμαι θεός." Ο Μιχάλης από δίπλα μου σχολιάζει καθώς ξεκουκουλωνεται. Τι γίνεται;
"Εγώ πως βρέθηκα εδώ είπαμε;"
"Σε ανέβασα μόλις τελείωσε η ταινία και κοιμηθήκαμε." Μου εξηγεί ενώ ντύνεται.
"Δεν θέλω να σηκωθώω." Παραπονιέμαι και σκεπάζομαι ακόμα πιο πολύ. Ελπίζω να έχει φτιάξει πρωινό η Μελίνα.
"Σε ακούω Αλεξ. Τσακίσου σήκω!" Η δυνατή φωνή της ηχεί στο σπίτι.
"Δεν μπορούμε να κάτσουμε εμείς οι τρεις να φάμε τον αμπακο και να περάσουμε ωραία κάνοντας κάτι όλοι μαζί;" Σηκώνομαι με το ζόρι από το κρεβάτι και ο Μιχάλης αρχίζει να με χαϊδεύει.
"Εγώ συμφωνώ με το μωρό μου." Λέει και τον κοιτάζω έκπληκτη.
"Αλήθεια;"
"Ναι. Μπορούμε να περάσουμε τόσο ωραία και οι τρεις μας. Εχώ αρκετές ιδέες." Το βλέμμα του είναι πονηρό.
"Ηρέμησε λεβέντη δεν εννοούσε αυτό η μεγαλειοτάτη σου." Η Μελίνα φαίνεται να έχει καταλάβει κάτι διαφορετικό απο εμένα και ενοχλούμαι που είμαι πάλι η άκυρη στην συζήτηση.
"Τι εννοείτε πάλι γαμωτο;"
"Εννοούσε παρτούζα Αλεξ. Χριστέ μου είσαι αθώα."
"Α...." Είναι το μοναδικό πράγμα που μπορώ να πω.
"Εντάξει μην μας μείνεις στον τόπο. Πλάκα έκανε."
"Βασικά δεν θα με πείραζε." Ψιθυρίζω στο αυτί του Μιχάλη όταν η κολλητή μου γυρίζει την πλάτη της για να βρει ένα λαστιχάκι να πιάσει τα μαλλιά της.
"Τι;" Εκείνος αρχίζει να βήχει και η Μελίνα πλέον έχει φύγει από το δωμάτιο.
"Τι; Είναι πολύ καλή ιδέα. Θα ήθελα ένα τέτοιο δώρο γενεθλίων." Τον κοιτάζω με ναζί και κάθομαι πάνω στην ποδιά του.
"Αλεξάνδρα είσαι σίγουρη; Εσύ δεν αντέχεις να δεις τσόντα με παρτούζα χωρίς να ζηλέψεις."
