"Ελεύθεροι. Και μην ξεχάσετε την τελική σας εργασία την Τετάρτη!" Ο καθηγητής μας υπενθυμίζει καθώς όλοι έχουν βγει διάλειμμα.
Ο Μιχάλης δεν μου έχει μιλήσει ακόμα και η Μελίνα με έχει πρήξει να της πω τι έχει συμβεί απειλώντας με ότι δεν θα μου ξαναμιλήσει. Και έχω και να σκεφτώ για το πάρτυ αύριο. Πολλά μαζεμένα μου έπεσαν.
Προχωράω προς τις τουαλέτες. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω πως υπάρχουν δύο κοπέλες μέσα. Με κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω όσο πηγαίνω στους νιπτήρες. Δεν δίνω τόση σημασία και βρέχω το πρόσωπο μου με κρύο νερό. Το αυτί μου πιάνει σε κάποια φάση την συζήτηση τους.
"Ναι ρε τον έχεις δει; Είναι θεός απλά."
"Αναρωτιέμαι με ποια θα παιχτεί κάτι. Λες να μου κάνει το κονέ η Μελίνα αν την πείσω;"
"Αφού δεν μιλάτε καν ηλίθια."
"Ελα μωρέ πόσο δύσκολο θα είναι να την πείσω; Άκουσα ότι είναι ελεύθερος. Κάνει βέβαια πολύ παρέα με την ξινή την Αλεξάνδρα."
"Ποια, αυτή πίσω μας;"
"Ναι ρε."
"Πώς και έτσι. Αυτοί δεν έχουν καμία σχέση. Η νύχτα με την μέρα είναι. Ο Μιχάλης δεν θα την πλησίαζε ουτε στο ένα μέτρο. Ισως θέλει τίποτα."
"Ναι καμιά άσκηση."
Αρχίζουν και κακαρίζουν σαν τις κότες.
Την ποιοτική συζήτηση τους διακόπτει η πόρτα που ανοίγει. Γυρνάμε όλοι το βλέμμα μας και αντικρίζω τον Μιχάλη να με καρφώνει. Αυτό δεν είναι καλό.
Αρχίζει και βηματίζει προς τα εμένα με σοβαρό βλέμμα.
"Εε συγγνώμη είσαι στις γυναικείες." Πετάγεται η μια κοπέλα
"Κατουρήσατε;" Ο Μιχάλης ξινά ρωτάει.
"Εμμ ναι." Απαντάει η ίδια κοπέλα μπερδεμένη.
"Ωραία δρόμο τότε." Με αυστηρό ύφος τις κοιτάει και εκείνες με ψηλά το κεφάλι βγαίνουν έξω έτοιμες να σκάσουν.
Χαμογελάω χωρίς να το καταλάβω.
"Ωωω μην γελάς. Τώρα θα δεις." Εχει έρθει στιγμές αργότερα μπροστά μου καρφώνοντας με με το βλέμμα του.
"Εε...Μιχάλη..." Βηματίζω προς την πόρτα συνεχίζοντας να τον κοιτάζω.
"Δεν θα πας πουθενά. Δεν σε είχα ρωτήσει;"
