"Αλεξάνδρα! Αλεξάνδρα ετοιμάστηκες να πας την αδελφή σου; ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ;" Η μητέρα μου μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ξυπνώντας με με τον χειρότερο τρόπο.
Χθες άργησα να κοιμηθώ αφού δεν σταματούσα να μιλάω με τον Χάρη. Τον λάτρεψα αν και δεν του είπα τίποτα για την γνωριμία μας. Θα περιμένω να μου ανοιχτεί. Μπορεί να παρεξήγησα. Δεν ήμουν και στα καλύτερα μου κιόλας.
"Με ακούς; Σήκω είναι οχτώ!" Φωνάζει καθώς με ξεσκεπάζει. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να χαίρομαι που ήρθε μέχρι το κρεβάτι να με σηκώσει ή να βάλω τις φωνές και να ξανακοιμηθώ.
"Εντάξει σηκώνομαι!" Λέω ενοχλημένη καθώς τα μάτια μου κλείνουν από την νύστα.
"Άστο θα πάει ο Βασίλης την Θεοδώρα και εγώ φεύγω. Σε πέντε λεπτά να έχεις φύγει και θα τα πούμε το απόγευμα." Λέει εκείνη και κοιτώντας με μια τελευταία φορά δολοφονικά έφυγε κοπανώντας την πόρτα.
Αρχίζω και βάζω γρήγορα ρούχα και παίρνω την τσάντα μου τρέχοντας έξω από το σπίτι. Προχωράω για το σχολείο και προσπαθώ να βάλω μουσική για να ακούσω στην διαπασών με τα ακουστικά μου μπας και ξυπνήσω καθόλου. Τρίβω λίγο τα μάτια μου και βλέπω πως μπροστά μου έχουν σκάψει τον δρόμο εμποδίζοντας τον καθένα πεζό ή όχημα να περάσει. Σοβαρολογεί; Θέλει να με πεθάνει;; Εχω ήδη αργήσει! Πρέπει να πάω πίσω και να πάρω τον άλλο δρόμο τώρα!
Με νεύρα πηγαίνω πίσω στο σπίτι μου για να πάρω τον άλλο δρόμο.
{.......}
Είναι ήδη εννιά παρά είκοσι. Έχω χάσει την πρώτη ώρα και ακόμα τρέχω σαν την τρελή με τα ακουστικά στον δρόμο. Σταματάω για λίγο να πάρω μια ανάσα. Δεν το έχω καθόλου με την γυμναστική. Είμαι πιο πολύ το άτομο ''κάθομαι στον καναπέ με ότι σκατά μπορώ να φάω μέχρι να πεθάνω''.
Αγκομαχώ εκνευρισμένη και κάθομαι κάτω. Αφού θα χάσω την ώρα γιατί τρέχω και κουράζομαι; Ας πάρω μια ανάσα και θα συνεχίσω ξανά.
Βγάζω το μπλοκ μου και το μολύβι μου. Αρχίζω και ζωγραφίζω το ζευγαράκι που κάθεται κάμποσα μέτρα πιο πέρα. Δεν θεωρώ σωστό να τους καρφώνω αλλά δεν με βλέπουν ούτως ή άλλως.
Κατεβάζω το βλέμμα μου και πιέζω τη ''μύτη'' του μολυβιού μου στο χαρτί. Το χέρι μου κινείτε πάνω στο άσπρο υλικό και θαρρείς πως χορεύει παρέα με τις γραμμές που αφήνει πίσω του. Απολαμβάνω να βλέπω το χέρι μου να κινείτε. Εννοώ, έχει διαφορά να κοιτάς τι ζωγραφίζεις και το πώς το ζωγραφίζεις. Εγώ απολαμβάνω και τα δύο μα σε κάτι στιγμές μπορεί να με συνεπάρει το πόσο συναρπαστικό είναι το γεγονός ότι μπορώ να αποτυπώσω ότι θέλω. Το μόνο που χρειάζομαι είναι ενα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι, ένα υλικό να μπορέσω να ζωγραφίζω.
