Ο εφιάλτης δεν τελειώνει ποτέ, μέχρι να ανοίξω τα μάτια μου. Μια ξινή γεύση παραμένει στην γλώσσα μου.
Κουνώ το σώμα μου για να σταθώ με την πλάτη όρθια. Συνοφρυώνομαι, προσπαθώντας να ξυπνήσω εντελώς.
Βρίσκω τον εαυτό μου σε ένα μικρό δωμάτιο νοσοκομείου. Τα πάντα γύρω μου είναι άσπρα και δεν υπάρχει κανείς άλλος εδώ. Ένα παράθυρο στα δεξιά μου, αφήνει το φως του ήλιου να πλημμυρίσει το δωμάτιο.
Μία κοντή νοσοκόμα, ντυμένη στα μπλε, έρχεται προς το μέρος μου χαμογελαστή. Με ρωτάει κάτι σιγανά, στα αγγλικά, παρόλη την αλλόκοτη προφορά της.
Την κοιτώ, συγχυσμένη. Νιώθω τον δείκτη του χεριού μου βαρύ. Καθώς η νοσοκόμα μου σερβίρει ένα πιάτο φαγητό στο κρεβάτι, κοιτάζω κάτω, προς το χέρι μου.
Ο αγκώνας μου είναι σε γύψο και το δάχτυλό μου είναι στερεωμένο σε ένα παλμικό οξύμετρο. Το μηχάνημα πίσω μου χτυπάει μαζί με αυτό που υποθέτω ότι είναι ο χτύπος της καρδιάς μου.
Πως βρέθηκα εδώ; Τι έγινε;
Τζούντα...
Το μηχάνημα χτυπά πιο γρήγορα.
«Ηρέμησε. Πάρε βαθιές ανάσες. Θα γίνεις καλά,» μου λέει η νοσοκόμα προσπαθώντας να με ηρεμήσει.
Μετά απ'αυτό, ο γιατρός μπαίνει στο δωμάτιο. Οι δυο τους ανταλλάσσουν μερικές κουβέντες, άγνωστες για μένα. Αποδέχομαι κατά κάποιον τρόπο πως είμαι ακόμα στην Ιταλία.
«Εμ..» αρχίζω εγώ.
Θέλω να ρωτήσω για τον Τζούντα αλλά αμφιβάλλω αν θα ξέρουν να μου απαντήσουν. Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω την απάντηση.
Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο γεγονός ότι είμαι ακόμα ζωντανή.
Ο γιατρός κοιτάει προς το μέρος μου και μου βγάζει τον εξοπλισμό του, από το χέρι μου.
«Πως νιώθετε,» ρωτά εκείνος φιλικά. «Δεσποινίς ΜακΆρθουρ;»
Μένω να τον χαζεύω ανέκφραστη. Τι; Δεν ξέρω αν τον άκουσα καλά. Αποφασίζω να απαντήσω.
«Καλά,» πιστεύω.
Το κεφάλι μου δεν πονάει τόσο, πράγμα που μάλλον είναι καλό.
«Έχω καλά νέα,» αρχίζει εκείνος, «Το μωρό σας είναι καλά. Αλλά είναι σημαντικό να τρώτε τακτικά και να αποφεύγετε τα αισθήματα κατάθλιψης. Για να είμαστε σίγουροι και ασφαλείς, θα συνεχίσουμε να σας παρακολουθούμε. Γι'αυτό τον λόγο θα σας αποσυνδέσουμε αύριο. Είστε σύμφωνη με αυτό;»
Απλά γνέφω, σιωπηλή.
«Έχετε κάποια αλλεργία, δεσποινίς ΜακΆρθουρ;»
Τινάζομαι , ακούγοντας το όνομα με το οποίο με αποκαλεί. Εκείνος βγάζει τον στυλό και το μπλοκάκι του.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Bad Boy Judah (greek translation)
Teen Fiction''Θα παίξω μαζί σου σαν να είσαι παιχνίδι. Θα διασκεδάσω μαζί σου σαν να είσαι βιολί . 'Επειτα θα σε σπάσω σαν κλαδί. Και εσύ θα το λατρέψεις μέχρι το τέλος.'' Αυτά ήταν τα ακριβή του λόγια. Written by: Ximone Mareigh Translated by: Dimitra Kout...
