Alex

Κεφάλαιο εικοστό πρώτο

"Μιχάλη κοίτα όλα είναι μια μεγάαλη παρεξήγηση. Πώς σκατά βρέθηκες εδώ;" Προσπαθώ να κρύψω την σύγχυση μου. Δεν έπρεπε να με βρει εδώ.

"Βασικά εδώ ερχόμουν για να κάτσω λίγο να απολαύσω την θέα της πόλης μέχρι που είδα ένα ηλίθιο να το παίζει μπαλαρίνα στην άκρη του πεζουλιού. Και προς ενημέρωση σου ξέρω ότι μου λες μαλακίες τώρα αλλά το αφήνω. Θα πρέπει να ανοιχτείς σε κάποιον αργά ή γρήγορα Άλεξ αν δεν θες σε εμένα." Λέει και χασκογελάω περνώντας τα χέρια μου γύρω του.

"Το να σου ανοίξω το μυαλό μου και την ψυχή μου δεν είναι καλό οπότε πάω πάσο." Ψελλίζω αγνοώντας το σοβαρό ύφος του. "Μπορώ να πω ότι σε μισώ λίγο λιγότερο όταν είσαι έτσι πάντως." Συνεχίζω

"When people see good, they expect good." Λέει και μου ξεφεύγει ένα ακόμα γελάκι. 

"Πολύ σοφιστικέ μας έγινες." Λέω και γυρίζω το κεφάλι μου λίγο ακόμα προς τον λαιμό του.

"Από όλα μπορώ να γίνω." 

Μόλις ησυχάσουμε μπορώ να νιώσω πιο ευάλωτη μέσα στην αγκαλιά του. Το άρωμα του επικρατεί και νιώθω τόσο άνετα με τα χέρια του γύρω μου και το κεφάλι μου χωμένο στην καμπύλη του λαιμού του. Κλείνω τα μάτια μου και ξεκουράζομαι λίγο από όλη την ένταση.

Νιώθω τα χείλη του στο αυτί μου και την καυτή ανάσα του. Αναστενάζω σιγανά ασυναίσθητα μέχρι που νιώθω το σώμα του να κουνιέται. Με τα χέρια του με ανασηκώνει λίγο πάνω του φέρνοντας μας σε ίδιο ύψος.  Πλέον το πιγούνι μου είναι στον ώμο του. Τα μαλακά χείλη του αγγίζουν τον λαιμό μου. Δεν κουνιέμαι. Με μαεστρία νιώθω την γλώσσα του να ακουμπάει το δέρμα μου και τα χερια του να με κρατάνε σταθεροποιημένη. Τα δάχτυλα μου αυτόματα μπλέκονται στα μαλλιά του όπου και τραβάω απαλά σε κάθε καινούριο ρίγος που διαπερνά το κορμί μου. Τα πρόσωπα μας σε κάποια φάση είναι πια αντικριστά. Τα μάτια του καρφώνουν τα δικά μου και τα χείλη του είναι μισάνοιχτα. 

"Δεν μπορείς να με γαμάς έτσι Άλεξ. Ειλικρινά πρέπει να ανοιχτείς σε κάποιον."

"Είσαι τόσο κάφρος και δεν ανοίγομαι σε κάφρους."

"Νόμιζα ότι σου άρεσαν οι κάφροι." Ο πονηρός τόνος του με τρελένει.

"Το ξέρεις ότι θα το μετανιώσουμε και οι δύο αυτό έτσι;" Ρωτάω και παρατηρώ ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπο του.

"Ποτέ δεν μετανιώνω για αυτά που έκανα Άλεξ. Μετανιώνω για αυτά που δεν μπόρεσα να κάνω." Λέει και παρατηρεί τα χείλη μου.

"Τότε τι περιμένεις;"

"Είσαι σίγουρη; Δεν θέλω να φάω καμιά."

"Αν δεν σκάσεις θα φας πέντε." Απαντάω και με φιλάει έχοντας ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Τα χέρια μου μπλέκονται ξανά και ξανά στα μαλλιά του και εκείνος τοποθετεί τα χέρια του μέσα από την ζεστή μου μπλούζα. Οι κρύες παλάμες του με ανατριχιάζουν μόλις έρθουν σε επαφή με το ζεστό δέρμα μου. Τα απαλά χείλη του δημιουργούν ένα άγριο φιλί. Δαγκώνει το κάτω χείλος μου και ενώνει και τις γλώσσες μας αυτή τη φορά. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει σε πιο γρήγορους ρυθμούς. Το σώμα μου αποζητεί και άλλο. Τον παροτρύνω να με αγγίξει περισσότερο τοποθετώντας τα χέρια του χαμηλά στην μέση μου. Ανασηκώνομαι για άλλη μια φορά και τοποθετώ τα πόδια μου δεξιά και αριστερά από το σώμα του. 

Ενώνω τα χείλη μας σχεδόν αμέσως. Θαρρείς πως μου έλειψαν. Λες και είχα να τα φιλήσω μήνες. 

"Άγγιξε με Μιχάλη." Βαριανασαίνω και τον καρφώνω στα υπέροχα μάτια του.

"Γαμώτο." Ξεστομίζει και αρχίζει να μου χαρίζει φιλιά κατά μήκος του λαιμού μου έχοντας τοποθετήσει τα χέρια του στους γοφούς μου...