Nastoletnia Laura Marano dobrze się uczy, nigdy nie miała uwagi, ehh... zachowanie wzorowe, wygrywa większość konkursów w szkole, nie ma przyjaciół...
Pewnego dnia poznaje przystojnego blondyna... Pytanie czy między nimi zaiskrzy? Czy Laura będzie...
- Tak tylko mówię. Sto razy lepiej wyglądałabyś bez okularów.- powiedziała Daisy, kiedy siedziałyśmy na ławce w szkole następnego dnia.
- Eheem... Rozumiem, ale ja potrzebuję okularów.
- A nie możesz nosić soczewek?
- Okulary są wygodne.
- Soczewki też.
- Skończ temat.
- To chociaż rozpuść włosy.- powiedziała patrząc na moje związane w dwie kitki włosy.
- Nie, nie lubię. Przeszkadzają mi jak są rozpuszczone.
- Uh, jak chcesz. Ale nikt nigdy się z tobą nie umówi, jeżeli ciągle będziesz wyglądać jak kujon.
- Może nim jestem! I co?!- uniosłam się.
- Oj! Przepraszam, wyrwało mi się.
- Wyrwało.... pfff.- prychnęłam.
- Wow, coś rozdrażniona dziś jesteś.
- Ehh...- machnęłam ręką, a ona się zaśmiała.
Spojrzałam na drzwi wejściowe, w których pojawił się Ross z Calumem. Chyba nie był dziś w humorze, wyglądał na wściekłego. Usiedli na ławce, Ross odsunął się trochę od Caluma jakby się jego brzydził. Objął się ramionami. I się trochę skulił.
- Co ty tak na niego patrzysz?
- Co?- spojrzałam na nią.
- Pytam, czemu się tak gapisz na tego Rossa.- zaśmiała się.
- Nie gapię.- zaprzeczyłam.
- Eheem.... Podoba ci się?
- Co? Nie! Nie gadaj głupot!- wstałam z ławki.
- A ty gdzie idziesz?
- Do biblioteki.- powiedziałam i poszłam.
Usiadłam między dwoma regałami i objęłam swoje nogi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Okej, podoba mi się Ross i martwię się trochę o niego, ale Daisy nie musi o tym wiedzieć. Zresztą pewnie ona mu się podoba, nie ja. Daisy jest śliczną brunetką o ciemnych oczach. Jest pewna siebie i zabawna. Potrafi się obronić, nie to co ja. Wolę uciekać od problemów niż stawiać im czoła, taka już jestem.
