Heart By Heart || Z.M

36

Multimedia'da dinleyeceğiniz müzik olan Zakkum - Gökyüzünde bulunuyor. Dinleyerek okuyabilirsiniz. İyi okumalar!

"Merhaba kızım" dedi Dominic, kızının yanında durarak. Pencereden bakan Diana, hayatı boyunca görüp görebileceği en acı sahneyi izliyordu. Orada yatan, porselen tenli bedenin kendi kızı olduğuna inanmak istemiyordu. Hayat en acı gerçeğini altın tepsiyle önlerine sermiş, onları en zor sınavına tâbi tutuyordu. Bu yolun sonunda ne olacağını hiç kimse bilmiyor, belirsizlikler savaşıyorlardı. Ölüm, nasıldı? Soğuk mu? Kesinlikle evet. Hayatın en soğuk olayı buydu.

"Seni burada görmek... acı veriyor" dedi Dominic zar zor. Kızının gözlerinin açılmasını, kendi kendine nefes almasını istiyordu. Yanı başındaki sinir bozucu sesler çıkartan cihazların yardımı olmadan nefes alması gerekiyordu. Durumu hala kritikti. 1 hafta olmuştu yoğun bakıma alınalı ama hiçbir değişikliği yoktu.

"Gidersen" yutkundu. Giderse ne olurdu sahi? Gidenler, kalanların hayat sevincinden bir parça kopartıp valizlerine atarlardı. Sonsuz yolculuğa çıkmadan önce hepsinden bir parça almayı atlamazlardı. "Gidersen, ben kiminle dertleşeceğim? Sen benim dert ortağımsın küçük hanım. Sırdaşımsın, arkadaşımsın, büyüdüğüne inanamadığım o küçük kızsın hala. Ne ara büyüdün, âşık oldun, bu hale geldin?" Gözlerinden akan yaşlar, nefes almakta güçlük çeken bedenin soğuk ellerine damladı. Dominic hızla eğilip biricik kızının elindeki gözyaşlarını sildi ama yerine yenileri ekleniyordu.

"Küçükken, ileride senin gibi bir adama âşık olacağım demiştin. 1 hafta önce bunu gayet iyi anladım. Neden Zayn'i seçtiğini çok iyi anladım kızım" Hıçkırdı. Koskoca adam, ağlıyordu. Diana, Gab ve Marco dışarıda ona eşlik ederken, yürekleri parçalandı. Dominic her zaman ayakları yere sert basan birisi olmuştu. Evin direği derler ya, o tam olarak öyle bir adamdı. Küçük kızı bastığı yeri sarsıyordu şimdi. Büyük depremler yaşatıyordu ona.

"Daha yeni kavuşmuşken, ne bu ayrılık isteği? Bu sefer geri dönüşü olmaz Marie. Giderken geride bıraktıklarını hiç düşünmeyecek misin?"

"Beyefendi, çıkmanız gerek" Dominic başını salladı. Kızına son bir kez baktı. "Geri gel kızım" dedikten sonra arkasını dönüp güçsüz adımlarını dışarıya yöneltti. Üzerindeki galoşları çıkartıp hemşireye verdi. Kısa koridoru döndüğü anda, eşinin kollarına atmıştı kendisini. İkisininde bedenleri şiddetli bir şekilde sarsıldı bir süre. Hep birlikte kafeteryaya indikleri sırada, gitmelerini bekleyen Zayn koridorda gözüktü.

"İçeri girmek istiyorum" dedi kararlılıkla. Arkası dönük olan hemşire ona döndü. "Beyefendi giremezsiniz, günde 1 kere girilmesi gerekiyor" dedi otoriter olmaya çalışarak fakat bu Zayn'e etki etmemişti. "İçeri gireceğim" dedi omuzlarını dikleştirerek. Görünüşü sert olsada, içerisinde yıkıntılar vardı. "Beyefendi anla-" "Asıl siz anlamıyorsunuz!" dedi Zayn sertçe. Hemşire şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. "Âşık olmadan anlayamazsınız da zaten. İçeride yatan kadın benim nefes alma sebebim anlıyor musunuz?" Alayla gülüp geri çekildi. "Anlamıyorsunuz. Sadece 5 dakika. İzin verin lütfen"

Hemşire bir süre duraksadı. Arkasını döndü, galoşlardan alıp Zayn'e uzattı. "Sadece 5 dakika" dedi Zayn aldıklarını üzerine geçirirken. Başını salladı. Son olarak mavi boneyi başına geçirdi ve sensörlü kapının önüne geçip açılmasını bekledi. Sürgülü kapılar yavaşça açılırken, odanın ortasındaki Marie'yi gördü. İçeri bir adım atıp yutkundu. Yavaş adımlarla yanına ilerledi. Derin bir nefes alıp verdi ama zordu.

O nefes alamıyorken, buna sebep olan kendisinin nefes alması ne kadar adildi ki?

"Korkak kalbimin en cesur yanıydın sen. Beni âşkla tanıştırdın, ki bunu senden önce kimse yapamamıştı. Beni çok sevdin sen. Birlikte kulübede uyuduğumuz o gece, köprücük kemiklerini izledim. Bir adamın yapabileceği en saçma şeydi belkide" ruhsuz bir şekilde güldü ve omuzlarını silkti. Konuşması, her kelimede zorlaşıyordu. Aklına gelen süre kısıtlaması nedeniyle zar zor devam etti. Çizikli kollarına baktı. Eli ister istemez oraya gitti.