''Şimdi ne yapacaksın Harry?'' Bakışlarımı hastanenin beyaz mermerlerinden kaldırıp, benimkilerden farksız ağlamaktan şişmiş gözlere sahip olan anneme çevirdim. Titrek bir ses tonuyla zorla cevap verebildim. ''Kızım Sydney Rain için hayatımı değ...
(Uzun yorumlardan ya da güzel yorumlardan seçerek oluşturuyorum. Yorum yaparak, adınızı yazdırabilirsiniz. )
Bölüm şarkısı: Olly Murs - You Don't Know Love
☞ Sınır 55 oy, 90 yorum.
Geçmiş
Yaklaşık bir saattir şirkette yaptığım tek şey; dosyayı incele, imzala. Dosyayı incele, imzala. Dosyayı incele, imzala. ''Bitsin bu işkence!'' Diye isyankar bir şekilde tıslarken, kapımın çalınmasıyla yorulmuş gözlerimi kırpıştırarak, duruşumu dikleştirdim. "Gir." Emrini vererek, masamın üzerindeki, kalemliğin yanında duran su bardağını kavrayarak, kafama hızlıca diktim. Kapı açılıp, içeriye giren Gemma'ya gülümsedim. Elinde ki pastane torbası gözüme takıldığında, gülüşümü genişletmeme engel olamamamıştım.
Kim tatlıyı sevmezdi ki?
Masamın önünde ki iki tane karşılıklı konumlandırdığım koltuğun birine kendini bırakarak, torbayı bana uzattı. "Minik kardeşime, minik kapkekler." Diyerek, kıkırdadığında gözümü devirmeme engel olamamıştım. Beni sinir etsede, seviyordum. "Yanlış anlama Gem, sen buralara gelmezdin?" Diye sorarken bir yandan da iyice sarılıp, bantlanan kutuyu açmaya çalışıyordum. Cidden baya iyi bantlamışlardı. Sanırım yememizi istemiyorlardı? "Sadece Sydney ile kız kıza gezdik ve biraz dedikodu yaptık. Seni de göreyim dedim küçük." Diyerek sorumu yanıtladığında, derin bir nefes alarak; kutu ile uğraşmayı bıraktım. Altta ki dosyaları ve kağıtları alıp, boş olan diğer koltuğa bıraktım. Tekrar kutuya geri döndüğümde bu sefer başarmıştım. "Kahve mi istersin, çay mı Gem?" Diyerek, kutuyu ona çevirdim. Ağzına attığı kapkek ile "Çay olsun." Diyerek, sorumu yanıtladı. Asistanımı arayarak, bir çay ve bir kahve istedim. Çikolatalı kapkekler bana göz kırparken, kahvemi bekleyemeden bir tane kaptım. Tam bir kapkek aşığı olduğum gerçekti.
∞ ∞ ∞
"Ne düşünüyorsun Harry?" Diyerek, ellerimi avuç içlerinin içine alan Sydney'e gülümsedim. Hayaller kuruyordum. İçinde Sydney olan hayaller. "Gelecek planları sevgilim." Diyerek, merakını gidermeye çalıştım. Ama onları da öğrenmeden geçmeyeceğini biliyordum. "İlk önce senle beraber bir kafe açmak isterdim. Şirketin o boğucu ve ağır temposundan uzak, huzurlu bir kafe. Sonra senle evlenmek, seni Bayan Styles yapmak çok istiyorum. Tanrı izin verirse ikimizede benzeyen bir çocuk, belki daha fazla çocuk istiyorum. Dediğim gibi sevgilim; senli hayaller ve planlar kuruyorum." Diyerek, cümlemi bitirdim. Sydney'nin gözleri hafiften dolarken, burnunun ucuna öpücük kondurup,dudaklarımı pembe tonlarında olan dudaklarına bastırdım. Öpüşümüz biraz daha derinleşirken, anın tadını çıkartıp geri çekilmek zorunda kaldım. Parkta herkesin içinde daha fazla ileri gitmem, gitmemiz doğru değildi. Arabaya yaslanıp, genişçe gülümsedim. İnce ve uzun parmaklarını saçlarımın arasında dolaştırıp, gülümserken oluşan gamzelerime öpücük kondurduğunda, gözlerimi kapatmama engel olamadım. Vanilya gibi olan, vücudundan gelen hoş kokuyu ciğerlerime haps ettim.
Her şeyi ile başımı döndürüyordu. Tanrı'ım bu kız beni kendine çoktan bağlamıştı.
"Seni, seni çok seviyorum Harry." Diyerek, fısıldadığında dünya benim için durmuştu. Bakışlarımız birbirine sabitlendiğinde, kimseyi umursamadan sözcüklerin yerine kalbimi ve ruhumu esir alan aşkın etkisiyle Sydney'i doya doya, anın tadını çıkararak öpmeye başladım. Sydney, başıma gelmiş geçmiş en iyi şeydi. Eskiden, uzun ilişkilerden kaçardım. Olgun değildim. Ama gerçek aşk; sizi olgunlaştırıyor ve sizi kendine bağlıyordu. Eğer bir gün pişman olursam bile, en güzel pişmanlığım olacaktı. "Kalbimin atışını duyuyor ve hissediyor musun Sydney?" Diye sorarken, elini kalbime doğru bastırdım. Dudaklarında ki gülümseme genişlerken, irisleri ışıl ışıldı. Kalbim, koşu yapmışım gibi düzensiz bir şekilde atıyordu. Bu etkiyi sadece Sydney bana yapıyordu. "Sana sahip olduğum için ne kadar mutlu ve şanslı olduğumu her saniye daha iyi anlıyorum Harry." Dediğinde gülümsedim. Kulaklarını kapatan saçlarını arkaya atıp, bileğinde bulunan toka yardımı ile toplayıp, "Beni kalpten götüreceksin Sydney." Dediğimde, tatlı bir şekilde kıkırdadı. Dudaklarımı yanağına bastırıp,geri çektiğimde mutluydum. Fazlasıyla mutlu ve huzurluydum. "Gidelim istersen? Bir kafede sana kapkek ısmarlıyım." Diyerek, onay bekledim. Başını "Tamam," dercesine salladığında, kapısını açtım Sydney'nin. Bende arabaya bindiğimde, çalıştırmadan önce eline küçük bir buse kondurdum. Sydney'e sanırım her zaman minnettar olacaktım. Arabayı çalıştırıp, dikkatli bir şekilde park ettiğim yerden geri gitmeye başladım. Etraf biraz kalabalık olması ve arabada Sydney'nin olması daha fazla dikkat etmeme yarıyordu. ''Şey üzgünüm, kafe dedim ama başka bir yere gitmek istersen söyle.'' Diyerek, aptallığıma kızdım. Niye sormamıştım ki başka bir yere gitmek, istemeyeceğini? Tam bir sersem olabiliyordum. ''Aslında alışveriş merkezine gitmek güzel olabilir.'' Dediğinde, gülümsedim. ''Tabii ki, gidelim.'' Neşeli bir tonda dediğimde, genişçe gülümseyerek etrafı izlemeye başladı. Arada bakışları beni bulduğunu hissediyordum. Benim onu izlemeyi ne kadar sevdiğimi biliyordu ve o da beni seyretmeyi seviyordu. Bunu dile çok dile getirmese de, bu bile beni heyecanlandırıyordu. Sydney belki geçmişimde yoktu ama geleceğim de olacaktı. Bizim masalımız mutlu bitecekti.
Merhabalaaarr! Okullar açıldı, nasılsınız bakalım? Okulunuza, sınıfınıza alışabilmişsinizdir umarım. Bu sene başarılı ve mutluluklu bir okul yılı dilerim hepinize!💘 Yahu fark ettim de hocaların okulda ki ilk ders konuşması gibi oldu😂😂😂 neyse neyse umarım sevmişsinizdir💘 şimdiden oylarınız ve yorumlarınız için çok teşekkür ederim😍 sizi seviyorum!😍😍💘💘
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
