''Şimdi ne yapacaksın Harry?'' Bakışlarımı hastanenin beyaz mermerlerinden kaldırıp, benimkilerden farksız ağlamaktan şişmiş gözlere sahip olan anneme çevirdim. Titrek bir ses tonuyla zorla cevap verebildim. ''Kızım Sydney Rain için hayatımı değ...
( Uzun yorumlardan ya da güzel yorumlardan seçerek oluşturuyorum. Yorum yaparak, adınızı yazdırabilirsiniz. )
Bölüm şarkısı: Selena Gomez - Write Your Name
**
Etrafıma göz attığımda her şey harika gözüküyordu. Açılışa sadece bir gün kalmıştı hatta tam bir gün bile değildi saatler bile diyebilirdim ve heyecandan yerimde duramıyordum. Etrafa her baktığımda, huzuru hissedebiliyordum. Gözlerimi kapatıp, kucağımda kızım ile yıllarca burada kalabilirdim. '' Harika olacak Denise, harika olacak. '' Dedim neşeyle. Denise, elinde ki bez ile son kez tozları alırken, '' Bende heyecanlıyım Styles. Biliyorum ki harika olacak. '' Diyerek, mutfak kısmına doğru gitmeye başladı. '' Balonlar şişti Harry! '' Diye bağıran Liam ve Zayn'nin yanına adımladım. '' Asma işini Louis yapacaktı, nerede? '' Diye sorduğumda, Louis'de arıyordum. '' Geldim! '' Diyerek yanımıza geldiğinde '' Louis, sen asmaya başla bende bir Niall ve Sydney Rain'e bakıyım. '' Deyip, doğruca kafenin içine girdim. Birlikte kitapları dizmeye çalışan kızıma ve Niall'a baktım. Arada kızımın eline kitapları veriyor, dizerken hemde kızımı oyalamaya çalışıyordu. '' Sen diz Niall, ben kızımı alıyorum. '' Diyerek, miniğimin koltuk altlarından kaldırıp, kucağıma aldım. '' Baban bugün seninle ilgilenemedi ama şimdi senin için oyuncak almaya gidecek. '' Dediğimde, kafasını boynuma gömüp, esnemeye başladı. Kolumda ki saate baktığımda öğlen uykusu zamanının geldiğini fark ettim. '' Beyler ve bayanlar bizim öğle uykusu zamanımız geldi! '' Deyip, son kez kafeye göz attım. '' Siz kapatırsınız. '' son kez diyerek, kafeden çıkıp, kucağımda mayışmış bir şekilde Sydney Rain ile arabaya doğru ilerlemeye başladık.
∞ ∞ ∞
... '' Çok teşekkür ederim bayan. Yine bekleriz. '' Deyip, genişçe gülümsedim. Bugün açılış olmuştu ve her şey tahmin ettiğimden daha iyi geçmişti. Julia ve Calum ilk günleri olsa bile harika bir iş çıkarmıştı. Niall, Louis, Liam ve Zayn'de boş durmamış yoğunlukta yardım etmişti. Beatrice ve Denise kızım ile ilgilenmişti. Son müşteride kafeden ayrıldığında hepimiz yorgunlukla sandalyelere kendimizi atmıştık. Daha buranın temizlenmesi ve yarına hazır olması gerekiyordu. '' Harika bir iş çıkardık. '' Diye konuşmaya başlayan Louis'e katıldığımı, '' Tahmin ettiğimden daha iyidi. '' Diyerek belli ettim. Herkes yorumlarını yaparken, dikkatimi Julia ve Calum çekti. Sessizce, çekingen bir halde bizleri dinliyorlardı. '' Julia ve Calum '' Diyerek söze başladım. Bakışları bana döndüğünde, konuşmaya devam ettim. '' Biz bir aileyiz. Lütfen sizde konuşmaya katılın. Çekinmenize gerek yok. '' Dediğimde, yüzlerinde mutluluktan bir gülümseme belirdi. '' Teşekkürler Bay Styles. '' Diye konuşan Calum'a '' Harry, Harry de. '' Diye düzelttim. '' Oh, pekala Bay Sty- pardon Harry. Biz burayı toparlamaya başlayalım isterseniz? '' Dediklerinde minnettar bir gülümseme ile başımı salladım. Biraz sohbet sonrası Julia ve Calum'a yardım etmek için hepimiz ayağa kalktık. '' Biz istersen Sydney Rain ile eve gidelim Harry. '' Diyen Denise'yi onaylayıp, evin anahtarını ve Sydney Rain'nin eşyalarını verdim. '' Bir saate eve gelirim. '' Diyerek, kızımın tombik yanaklarına öpücük kondurdum. Denise ve Sydney Rain gittikten sonra gruplar halinde dağılıp, işleri iki saatte anca bitirebilmiştik. Eve girdiğimde Denise'ye teşekkür edip, uğurladım. Tekrar kızımın yanına döndüğümde oyuncak ayılarıyla oynuyordu. Telefonumun kamerasını açtım. Bu tatlı anı ölümsüzleştirmek harika olurdu. '' Babacığım, telefona bak. '' Kafasını oyuncak ayısından kaldırıp, telefona baktığında emekleyip, önüme geldi. Ve ellerini telefonuma doğru uzattı. '' An-ane, an-ne, anne '' Minik dudaklarından dökülen bu kelime kalbimin atışlarını hızlandırıp, vücudumdaki tüm kanın çekildiğini hissetmeme neden oldu. Telefon halının üstüne düştüğünde, kalbimin parçaları da sanki yerle bir olmuştu. Göz yaşlarım akmaya başladığında, Sydney Rain'e belli ettirmemeye çalıştım. Tüm vücudum titrerken, oda sanki darlaşmış gibiydi. Bu sonunda olacaktı ama buna kesinlikle hazır değildim. Kendimde zorlukla güç bulduğumda, titreyen ellerim ile yerde ki telefonu elime alıp, Louis'i aradım. Zorlukla konuşup, acilen buraya gelmesini istedim. Sydney Rain'e bakacak enerjim yoktu. Sadece geçmişe gidip, Sydney'nin ölmesini engellemek istiyordum. Her şeyin bu kadar acımasız olmamasını istiyorum. Sydney, ben ve Sydney Rain olmak istiyorum. Etraf hafiften kararırken, kendime hakim olmaya çalıştım. Sakin olmalıydım. Sydney Rain'i korkutmak en son isteyeceğim şeydi. Aylarca içimde sakladığım tüm hasret, aşk, özlem, kayıp ve daha birçok hissi tek bir kelime patlama yaptırmıştı. Kapının açılmasıyla, zorlukla kafamı kaldırıp, Louis'e çevirdim. Daha önce anahtarları onlara da verdiğim için şanslıydım. Şuan berbat bir halde olduğumu biliyordum. Ama tek isteğim, saatlerce ağlamak ve hayata bağırarak lanet etmekti. Belki şu zamana kadarki en büyük pişmanlığım ailemi, arkadaşlarımı dinlemeyip her şeyi içime atmamdı. Bu kadar zor olacağını nereden bilebilirdim ki? Hayatın bu kadar acımasız olabileceğini nereden bilebilirdim ki?
Herkese merhaba! Yine geç kaldım ama çoğunuz biliyordur belki her şey üst üste geldi. Organizasyon, grip olmam, hastanelik olmam, alarji olmam, sınavlar da üstüne gelince malum yazmadım. Umuyorum ki beğenmişsinizdir. Şuan tek umudum Wattpad bu bölümü size sorunsuz iletir. Neyse oylarınız ve yorumlarınız için çok teşekkür ederim! Sizi seviyorum! ❤❤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
