O BENİM ABIM

Hayat Güzelleşiyor

Odamıza sızan güneş ışığı ile gözlerimi açtım. Sağa döndüğümde yanımdaki koca adama sarıldım kokusunu içime çektim ve kıkırdamaya başladım. Benim çıkardığım sese uyanmış olmalı ki

"Sabah sabah ne neşe bu" dediğinde daha fazla gülüp sıkıca kocama sarıldım. Yılışık bir şekilde

"Seni çok özlemişim" dedikten sonra dudaklarından bir öpücük aldım. Bu halime o da gülümseyip

"Fazla kaşınma yoksa bu odadan hiç çıkamayız"

"Çıkmayalım" dediğimde şaşkınca bana bakıyordu

"Arsız kız" dedikten sonra bu sefer o öpmüştü beni...

Aradan bir ay geçmiş ve artık her şey düzene girmişti. Artık Mardin'de kalıyorduk ve ben burada okuluma devam ediyordum.  Bu süre zarfında dedemi kaybettik. Zaten hasta olan dedem bu son olaylara daha fazla dayanamamıştı, dedemin vefatı ile ne babam nede amcam ağa olmak istemedi ve bu yüzden Demir abim ağa oldu ayrıca birkaç güne de evleniyor. Emir ise artık daha bir olgun davranmaya başladı.Ateş'in yanımda olmasına rağmen her gün beni arıyor ve bir ihtiyacım olup olmadığını soruyor arada bir okul çıkışlarında bana uğruyor ve eskisi gibi takılıyoruz. Ateş ise oldukça yoğun çalışıyor yokluğunda çoğu şeyi değiştirmişlerdi bu yüzden yeniden ve daha sıkı bir düzen kurdu. Böylece hem daha güvendeyiz hemde daha mutluyuz.

Saat 12'ye geldiğinde ayaklarımı sürte sürte banyoya gittim

"Hadi işe geç kalacaksın ben banyoya gireyim bu kadar kaçamak yeter sana" dedikten sonra dediklerimin şokuyla kendimden utandım resmen az önce kocamı ayartmış ve hiç bir suçum yokmuş gibi cilve yapmıştım. Hızla duşumu aldıktan sonra Ateş'e hiç pas vermeden giyinip odadan çıkacakken 

"Bu kadar utanacak isen niye öyle davrandım başbelası" dediğinde arkamı dönüp dil çıkardım ve

"Sana mı soracağım" deyip hızla odadan çıktım arkamdan bağırdığını duyuyordum bu durum hoşuma gitmişti arada böyle saçmalıklar yapmalıydık. Eskiye göre artık çok çok daha iyiydim. Kocamla mutluydum ve hayallerimi yaşıyordum.  Bir çok meslek düşündükten sonra Tıp fakültesi okumaya karar verdim. İyi bir doktor olmak istiyordum belki Mardin'e yara olurdum. Bazı günler Ateş'in arkadaşın ait olan eğitim kurumunda dersler alıyordum. Sınava sıkıca çalışmalıydım. Sonuçta tıp okumak kolay değildi ve ben bunu çok istiyordum. 

Düşüncelere dalmışken aşağıya Ateş indi. Yanağıma bir öpücük kondurup. 

"İşe gitsem iyi olacak geç kaldım" 

"Beni de dershaneye götürür müsün? Bu gün işim yok orada çalışayım"

"Oraya fazla gitmeni istemiyorum evde çalışsan olmaz mı?"

"Evde tembellik yapıyorum ama lütfen Ateş" dedikten sonra tatlı olduğunu düşündüğüm köpek bakışlarımla ona baktım bana gülümseyip

"Tamam tamam git ama ben çıkayım seni Murat bırakır akşam ben alırım söz"

"Tamam haberleşiriz. Seni seviyorum kocacığım" dedikten sonra kocamı yolculadım ve hızla odaya çıkıp dışarısı için uygun şeyler giyme kararı aldım. Bileğimin biraz üstünde olan uçuş uçuş siyah bir etek ve üstüne beyaz bir badi giydikten sonra saçlarımı açtım. Çantamı hızla hazırlayıp kapıya çıktım. Biraz sonra Murat gelmişti ve beni dershaneye bırakmıştı.

Kendime küçük ve boş bir sınıf bulunca hemen içeriye girdim ve çalışmaya başladım. Arada içeri girip sınıfın dolu olduğunu gören ve oflayarak çıkanlar dışında hiç bir ses gürültü yoktu. İlk olarak fen bölümü derslerine yöneldim benim için önemli olan kısım matematik ve fen idi. Ama en büyük sıkıntım matematik bundan kaça bildiğimce kaçıyorum. Bir kaç hoca ile birlikte çalışmama rağmen becerememiştim tabi bundan Ateş'in haberi yoktu zaten buraya gelmemem için bahane arıyordu. 'Bak işe yaramıyor' deyip beni buraya yollamazdı. O yüzden her şey yolunda deyip duruyordum. Ben düşünceler içinde soru çözerken içeriye biri girdi benim sınıfta olduğumu görmesine rağmen arkamdaki sıraya geçip oturdu. Kim diye bakmak için kafamı kaldırdığımda tanımadığım bir sima görünce önüme döndüm.