O BENİM ABIM

Ateş ve Su

Bütün gün burada olmak istemiyordum evime gitmek ve orada kalmak istiyordum hayallerimi düşünerek acı çekmek olsaydı neler yapacağımızı hayal etmek istiyorum. 

"Emir ben evime gitmek istiyorum"

"Abla otur şurada saçmalama izin vermem"

"Ya ne olacak ya bana orada kimse zarar vermez"

"Kimse yok orada tamam mı? Şu mevzu çözülene dek buradasın" ona karşı gelemiyordum resmen abim olmuştu. Telefonuma gelen mesajla sinirlerim alt üstü oldu

"Zeyşan Bora senden vazgeçmeyecek öğrendiğime göre bu olay ağalık veya para tarzı şeyler değil  bu direk sana karşı olan zaafından kaynaklanan bir şey bir kaç küçük araştırma ile Bora'nın foyaları ortaya çıktı bu herif sana aşık olabilecek kadar aşağılık herifin teki"   duyduklarım karşısında şok olmuştum bu iş gittikçe karışacaktı. Telefonumu elime alıp abimi aradım

"Abi ben Emir ile kendi evime geçiyorum sende Baranı alıp gel tamam mı?"

"Neden? Ne oldu?" 

"Sana gel dedim işte" dedikten sonra kapattım. 

"Büşra, Emir hazırlanın gidiyoruz hemen!"

"Ne oluyor nereye"

"Benim eve ne olduğunu orada konuşacağız hadi" dedikten sonra hızla evden çıktık.

***********************

Hepimiz bir araya geldiğimizde gözlerim doldu kocam burada yoktu yanımızda değildi. 

"Hepinizi buraya topladım çünkü bazı şeylere el atmam gerekti ve Baran abim yardım etti. Bora sandığımız gibi değil." dedikten sonra Baran her şeyi anlatmaya başladı. Hepsi şaşırmıştı bende Arda olayını anlattığımda hepsi ne kadar kızsalar da kararlı olduğumu görünce yardım etmekten başka yolları kalmamıştı. Baran araştırmaları için evden ayrıldığında salonda oturuyorduk.

"Zeyşan kararlı mısın? Yani emin misin?"

"Arda'yı bulmalıyım anlıyor musunuz? Onun yaşaması beni deli eder anlayın o ölecek!" dedikten sonra bende kendi odama çekildim. Duvarda duran resme baktım düğün fotoğrafımız Ateş'e sarıldığım ve onun muhteşem gülümsemesinin olduğu fotoğraf yavaş uzanıp olduğu yerden aldım. Elini fotoğrafın üstüne koydum ve sanki Ateş'e dokunurcasına elimi gezdirdim. Sanki karşımda bana gülüyordu. Elime düşen göz yaşını fark etmem ile hemen gözlerimi sildim ve güçlü olmak için kendime söz verdim. Ateş'in intikamını almalıydım ne olursa olsun....

Resme sarılarak yatağıma yavaş uzandım. Düşünmeye başladım. Beni görüyorsun şuan değil mi? Ne kadar yalnız olduğumu sana ne kadar muhtaç olduğumu ne kadar çok acı çektiğimi,şimdi anlıyorsun musun senden neden kaçtığı mı? Sevmekten korktum ama olmadı işte sen bırakmadın beni ve ben sana mahkum oldum şimdi ise aşkımda boğularak öldün beni yalnız bırakarak ama şüphen olmasın ben eğer senin kadınınsam ben senin küçük karın isem intikam alıcam seni benden ayırmak neymiş göstereceğim ona hiç şüphen olmasın canımın içi hayatımın anlamı sensiz bir güne daha veda ediyorum umut ediyorum ki en kısa zamanda yanında olayım... Gözlerimi kapamış ve her şeyi akışına bırakmıştım.

Gece saat kaç olmuş bilmiyorum ama ortalık simsiyahtı. Yavaşça terasa çıktım diğerleri neredeydi hiç bir fikrim yoktu. Büyük ihtimalle evimizin misafir odalarını paylaşmışlardı. Terasa çıktıktan sonra avluya baktım hayallerle dolu olan evimize baktım. Belki çocuklarımız olacaktı genç bir anne olacaktım çocuklarımızla bir sürü anılarımız olacaktı. Ama hepsi hayalde kaldı...