Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Λίγα μόνο δευτερόλεπτα αργότερα, μου ρίχνουν όλες μαζί την ίδια ματιά απαξίωσης, ενώ δεν άργησε να συνοδεύσει αυτά τα βλέμματά ένα εκνευριστικό, υστερικό γέλιο, εκείνο το χαρακτηριστικό γέλιο που για κάποιο λόγο έχουν υιοθετήσει όλες οι μαζορέτες, ακριβώς σα να είναι κάτι κολλητικό, ή τίποτα τέτοιο...

Στοιχηματίζω πως η Μπράντι τους είπε τα καλύτερα για μένα.

«Τέλεια», μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου και βλεφάρισα, χωρίς να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους...

Τουναντίον μάλιστα, είχα το θράσος να απαντήσω στα ηλίθια γέλια τους με μία απρεπή χειρονομία, χαρίζοντάς τους παράλληλα ένα χαμόγελο γεμάτο νάζι και βουτηγμένο στην ειρωνεία.

Εκείνες έδειξαν να ξαφνιάζονται και να θίγονται. Έκαναν έναν πολύ έντονο μορφασμό ενοχλημένες και γύρισαν ξανά στην ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχανε.

Μία από αυτές συνέχισε να με κοιτάζει αλλά δεν της έδωσα περαιτέρω σημασία.

Τότε είναι που πήρα το βλέμμα μου μακριά τους, για να σαρώσω την περιοχή και να δω λίγο πιο πέρα τον Ντέιβ. Αυτός, λοιπόν, είναι το αγόρι της Μπράντι. Ο καλύτερος της ομάδας ποδοσφαίρου του σχολείου, βεβαίως, καθώς δε θα μπορούσε να έχει σχέση μία κοπέλα σαν αυτή με κάτι κατώτερο από αυτό.

Χάρη στον συγκεκριμένο, η ομάδα ποδοσφαίρου κερδίζει τρία χρόνια συνεχόμενα τώρα το πρωτάθλημα, στο οποίο παίρνουν μέρος ομάδες σχολείων από όλη την Αριζόνα.

Είναι γνωστός στο Φοίνιξ, τον ξέρουν οι πάντες. Ουσιαστικά και χωρίς καμία υπερβολή, είναι το πιο δημοφιλές αγόρι της πόλης. Όλα τα κορίτσια κόβουν φλέβα για πάρτι του. Άλλες μεταφορικά, άλλες κυριολεκτικά...

Εκτός από εμένα. Αισθάνομαι πως είμαι η μόνη που μπορεί να δει τι υπάρχει πέρα από τους πολύ γυμνασμένους μύες του, το πολύ όμορφο χαμόγελό του και τα εκφραστικά γκριζοπράσινά του μάτια.

Δεν είμαι σαν τις περισσότερες από αυτές, δυστυχώς... Γι' αυτό εξάλλου μου συμπεριφέρονται όλοι με αυτόν τον σκληρό τρόπο, γι' αυτό βρίσκομαι στο στόχαστρο. Έχω μάθει πλέον πως όταν κάτι δεν συμβαδίζει με τη δική τους νοοτροπία και τον δικό τους τρόπο σκέψης, το πολεμούν μέχρι τελικής πτώσεως...

Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται πως όλα μου τα προβλήματα, ή έστω τα περισσότερα από αυτά, θα ήταν αυτή τη στιγμή λυμένα, άμα μπορούσα απλά να ενσωματωθώ με τη μάζα.