BEDEL - Azrail'in Gölgesi (Seri 1/3)

47.bölüm 'Hesap' 2

Bölüm şarkısı

Kelly Clarkson - Becaus of you

Senin yüzünden...

***

"İyi misiniz?" diye sordu Yunus, ben Yağız'ın dudağında ki yaraya bakarken. Yağız başını sallayarak onayladığım sırada ben, "O iyi değil." diyerek Yunus'a baktım. Sesimde ki titreme Yağız için endişelendiğimdendi. Çok fazla darbe almıştı. O iyiyim dese de iyi olmadığını biliyordum. Yağız, yüzünde ki elimin bileğini tutup, diğer eliyle diğer bileğimi tutarak beni kendine doğru çekti. Daha da eğilmek zorunda kaldığımda yüzlerimiz arasında milimetreler vardı. Keskin kokusu burnuma dolarken, Yağız'ın göz bebeklerinin arasına karışmış olan grilerin bana bakıyor olması kalbimin ritmini bozdu. Yutkunmamak için irademe savaş açarken, Yağız'ın baygın bakan gözleri oldukça rahat görünüyordu.

Birkaç saniye gözlerime baktıktan sonra gözleri ağır bir şekilde alnımda ki yaraya uğradı. Başımda ki yaraya baktığı birkaç saniyenin ardından gözleri yeniden gözlerime yöneldi. Bakışları can alıcı bir şekilde dikkatli ve telaşsızdı benimkilere kıyasla. Öylece kalmış kıpırdamadan onun gözlerine bakmaya devam ederken, "Çok acıyor mu?" diye sordu, Yağız. Nefesi ilk önce dudaklarımın üzerinde gezinip yanaklarıma dağılırken, sorunun getirdiği anlamı idrak etmekte zorlandım. Bileklerim ellerinin arsında, elleri ise bacaklarının arasına inmişti. Başımı iki yana sallayarak, yalan söyledim. Acıyorlardı. Ama bunu Yağız sorduğunda, yeniden hissetmeye başlamıştım. Birkaç saniye önce acıyı unutmuştum. Üzerimde böyle bir etkisi olması cidden sinir bozucuydu.

Boğazıma oturan yumruyu gönderme amacıyla doğrulmak istedim ama Yağız'ın elleri bileklerime takılmış bir kelepçe gibi kıpırdamama izin vermedi. Gözlerim tekrar gözlerine büyüyerek bakarken Yağız, stabil bir şekilde birkaç saniye öylece gözlerime baktı. Ardından oturduğu sandalyeden kalkarak, bakışlarını Yunus'a çevirdi. "Senin bu saatte burada ne işin var?" diye sordu, Yağız. Yağız'ın tavrı Yunus'un bizi kurtarmış olmasına rağmen katıydı. Yunus'un varlığından rahatsız olduğu çok acıktı.

Ona neden böyle davranıyor? Yağız şu ana kadar etrafında ki insanlara ben dahil olmak üzere hep katıydı. İtip kalkıyor, hakaret etmekten çekinmiyordu. Yunus'a böyle düşmanca davranması çok da şaşırtıcı bir durum değildi. Yunus'un bu pek umurunda değil gibiydi. 

"Ahırın üzerinde ki oda da kalıyorum." dedi Yunus, Yağız'ın tavrını gerçekten pek önemsememişti. Teşekkür bekliyormuş gibi bir hali de yoktu. Sanki biraz önce silahla ateş edip, birilerini yaralayıp, belkide öldüren o değildi. Bu onun için oldukça normal bir şeymiş gibi elinde ki silahı odanın bir köşesine usulca attı. Rahat oluşu dikkatimi çekse de Yağız'ın da bu kadar rahat olup bunu normal karşılaması kafamı daha da karıştırmıştı. Aralarında ki ilişki düşmanca ve bir o kadarda arkadaşçaydı.

Yağız'ın kaşları çatıldı. "Orayı da mı sana verdi.." diye mırıldandı Yağız. İfadesi gerilirken, bakışları aramızda duran ellerime yöneldi. Düşünüyor gibi duruyordu. Ellerimi bırakarak yanımdan dolanıp, yerde yatıyor olan Ediz'in yanına vardığında yerde hareketsiz bir şekilde uzanan Ediz'in başına gitti ve çömelip bir dizini yere koydu. Elinin işaret parmağıyla yanında ki parmağını Ediz'in boynuna bastırarak nabzına baktı. Ardından Ediz'in önü açık olan gömleğini omzundan itip Ediz'in, nereden vurulduğunu kontrol etti. Ediz omzundan vurulmuştu.

Ve, şu an yaşıyor olabilirdi. Nefes alıp verdiğini fark edemiyordum ama Yağız'ın, Ediz'in yüzüne bakarken ki oluşan ifadesi Ediz'in ölmediğini düşündürse de emin olmam Yağız'ın, "Dokuz canlı şerefsiz." demesiyle pekişti.