Kalp Sonunu Kendi Seçer

25.Bölüm

Ruken'in ayağının ucunda oturan Nazlı, kızın üzgün hâline bakıp iç çekti. "Gerçeği saklaması hoş olmamış ama ne bekliyorum ki o da bir Kara erkeği... Ayarları yok bu adamların."

"Nasıl biri?" diye sordu Nil. "İki ay diyorsun, seni baştan mı çıkardı? Zorladı mı?"

Ruken başını iki yana salladı. "Hiçbirini yapmadı. Öyle biri değil, Oğuzhan benim içimdeki tüm boşlukları doldurdu, kendine hayran bıraktı aşık etti ama yalan söyledi."

"Yaptığı bir hata tüm doğruları sildi," diye mırıldandı Hare. "Açıklamasını yapmadı mı?"

"Yaptı, kuzen olduğumuzu söylemek istememiş, onu bir yabancı gibi tanımamı istemiş, aramızda bir şey olmasını istiyormuş, bana söylememe sebebi buymuş."

"Nasıl yani?" dedi Duru. "Seni tanıyor muymuş?"

"Sadece beni değil, yıllardır hepimizin varlığından haberdarmış, yaptığım arının bir benzerini de o yapmış, o zaman beni tanımak istemiş. Ailesinden birinin arıyı yapması ilgisini çekmiş. Ödül törenimi izlemiş, ardından Rose Continet'da beni izlemiş, doğum gününde. Ödül törenini izlediğini söylemişti ama kalanını yeni öğrendim."

Nazlı gülümsedi, dört kız kardeş ona dönünce küçük bir kahkaha attı. Görümceleri ona şaşkınlıkla bakıyordu. "Karahan geldi aklıma, salak şeyler. Ne kadar seviyorlar gizemi."

Nazlı'nın gülüşüyle ağlaması hız kazandı. "Kandırdı diyorum Nazlı abla, sen gülüyorsun."'

Nazlı gözlerini kısıp baktı Ruken'e. "Ruken, bana hamile olmadığını söyle."

Ablalarının ağzı açık kalırken üçü de Ruken'e dönmüştü. Ruken'in bakışları önüne düştü. Hızlıca tarihleri zihninden geçirdi.

"Birlikte mi oldun?" dedi Nil. "Salak, tanımadığın adamla birlikte mi oldun?"

"Ruken!" diye çıkıştı Duru.

"Yuh yuh," dedi Hare.

"Size ne!" diyerek ellerini havaya açtı. "Size mi soracağım? Allah Allah ya, istedim oldum ayrıca o mükemmel bir erkek tamam mı?"

"Belli belli," dedi Nazlı. "Çok da cengaver, abine kadınım demiş."

"Oha," diye bağırdı üç abla da aynı anda. Nazlı'dan Ruken'e dönen bakışların sahiplerinin nutku tutulmuştu.

"Hem yalancı hem mükemmel, o nasıl oluyor?" diye sordu Duru.

Ruken'in eceli gelmişti, öleceğini hissederek göz devirdi. "Yalancılığını çıkarıp konuştum."

"Sen bu adamı seviyorsun," dedi Nazlı. "O da belli ki seni seviyor, kesin hamilesin sen! Kalıbımı basarım, Kara kadınları -Nil hariç ben dahil- çocuk yapmadan evlenemiyor. Zavallı kocam katil olacak, korkuyorum."

"Hamile değilim, ağızından yel alsın."

Nazlı ayağa kalktı. "Ben gideyim, kükreyen aslanıma usulünce anlatayım şu işi, bu adam bizim başımızı ağrıtacak sonunda da seni alacak, bunu düşünerek hareket edersen topluca iyiliğimize olur."

"Dur!" dedi Ruken, sırtını yatak başlığında aldı. Nazlı, abisine ne diyeceğini çok iyi bilirdi, o konuda bir şüphesi yoktu Ruken'in. "Abime Leyla'dan bahseder misin? Buraya getirirler, beni görmek isteyecektir. Dün gece çok hastaydı, merak ederim. Abim olay çıkarmasın."

"Tamam, merak etme. Küçük bir çocuğa ne diyebilir Karahan?" Havadan öpücük atan Nazlı kapıyı açıp çıktığında Karahan'ı kapının önünde dönerken buldu.