Romeo i Julia | muke |

Epilog

*kilka miesięcy temu*

-Jak to nie przeżyli?! - krzyknął Luke na lekarza. - Jakim prawem ja zostałem uratowany a oni nie?! Byłem mniej ranny, byłem przynajmniej przytomny!

-Proszę się uspokoić - spokojny głos lekarza przemówił. - przykro mi z pańskiej starty.

-Gówno, a nie przykro. - wymamrotał blondyn pod nosem. - Proszę wyjść - spojrzał na niego - wyjść i więcej tu nie wracać.

-Mogę wyjść, ale nadal pan będzie pod moją obserwują.

-W takim razie ja wyjdę - Luke wstał. Przez chwilę zrobiło mu się ciemno przed oczyma, ale zignorował to. Ominął lekarza i pchając drzwi na korytarz, wyszedł.

-Nie może tak Pan wychodzić kiedy chce - dogonił go lekarz.

-Mogę.

-Jest Pan niepełnoletni Panie Hemmings. Proszę wrócić na salę - ciągnął lekarz. Złapał go mocno za rękę i zaprowadził go znów na jego salę.

***

Michael dostał kulką w płuco, a kiedy odpowiednie służby ratownicze przyjechały na miejsce to już wtedy wiedzieli, że nie ma szans dla niego. Ashton oberwał w brzuch, stracił za dużo krwi i zmarł na stole operacyjnym. A Luke, Luke postrzelił siebie w nogę. Na poczatku niechcący, ale potem chciał w głowę, tak jak Calum. Broń jednak z jego ręki została wyrwana, a blondyn nie zważając na to uwagi i na ból w nodze, cały czas trzymał mocno rękę Michaela jakby miał to być ostatni raz. Tak faktycznie było.

Na pogrzebie było sporo ludzi. Znajomi ze szkoły, nauczyciele, rodzina, wredna siostra Michaela, siostra Caluma, Lauren i Harry pogrążeni w smutku po utracie brata i autorytetu, niezbyt dobrego, ale jednak. Jedynym Hemmingsem był Luke. Jego matka opiekowała się nim teraz tylko do czasu aż wyzdrowieje, potem potem nie obchodził już jej los syna. Jak zwykle.

Niebieskooki płakał za każdym z chłopaków tak samo. Irwina i Hooda nie znał zbyt dobrze, ale nie potrafił się powstrzymać. Płakał za każdego zebranego. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Tak jak było kiedyś, tak też i teraz.